Γενικά περί θρησκειών

      Πολύς θόρυβος γίνεται τα τελευταία χρόνια γύρω από τον Μωαμεθανισμό λόγω της αναζωπύρωσής του  και πολλές απόψεις ακούγονται κατά ή υπέρ του, απόψεις που μοιραία επεκτείνονται για λόγους σύγκρισης και στις άλλες θρησκείες. ΄Ετσι, προκειμένου να απενοχοποιήσουν τον  Μωαμεθανισμό, πολλοί, τάχα προοδευτικοί, διανοούμενοι διατειπώνουν την  βλακώδη άποψη ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες και μισαλλόδοξες. Κατ’ αρχάς, όλες οι θρησκείες δεν είναι ίδιες, όπως δεν είναι και όλοι οι πολιτισμοί ίδιοι. ΄Αλλωστε όλες οι μεγάλες θρησκείες, εκτός από τον Μωαμεθανισμό, ιδρύθηκαν σε εποχές πριν από την ενανθρώπηση του Χριστού. Από τη στιγμή που ενσαρκώθηκε ο θείος Λόγος επί της Γης, κάθε προσπάθεια ίδρυσης νέας θρησκείας περιττεύει. Τούτο δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν κατέβηκαν από τότε στη Γη και δεν εξακολουθούν να κατέρχονται σπουδαίοι πνευματικοί απεσταλμένοι ή ότι δεν έδρασαν σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη μεγάλοι άγιοι. Μπορεί, λοιπόν, ο Μωάμεθ να υπήρξε μεγάλος ταγός για τίς νομαδικές φυλές της Αραβικής Χερσονήσου και ευφυής κοινωνικός νομοθέτης και ρυθμιστής της καθημερινότητάς τους, δεν είχε όμως καμία δουλειά να επιβάλει την κοσμοθεωρία του σε χώρες που ήταν, στα χρόνια του,  προπύργια του Χριστιανισμού, όπως λόγου χάριν η Συρία. ΄Αλλωστε τι το αληθινά καινοφανές ήρθε να προσφέρει στην ανθρωπότητα ο πανούργος Μωάμεθ; Εξάλλου, δεν πρέπει να λησμονείται ότι, μετά την έλευση του Χριστού, εκτός και πάλι από τον Μωάμεθ, κανένας γνήσιος πνευματικός απεσταλμένος ή οδηγητής δεν ίδρυσε θρησκεία, ούτε καταδίωξε δια πυρός και σιδήρου τις πεποιθήσεις άλλων θρησκειών. Τις όποιες θρησκείες δεν τις ίδρυσαν οι θεωρούμενοι γεννήτορές τους αλλά κάποιοι χαρισματικοί οπαδοί τους· και  από τη στιγμή που ιδρύονται θρησκείες, αυτές γίνονται θεσμοί που ασκούν εξουσία με φυσική συνέπεια να αυθαιρετούν και να καταπιέζουν τους πιστούς τους για να τη διατηρήσουν.

Μπορεί λοιπόν ο Χριστιανισμός να διέπραξε στη μακραίωνη πορεία του φοβερά εγκλήματα, όπως τη σύσταση της αποτρόπαιας Ιεράς Εξέτασης, όμως αυτά τα έχει απεμπολήσει εδώ και μερικούς αιώνες και τα έχει κλείσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Εξάλλου, για να ακριβολογούμε, οφείλουμε να διευκρινίσουμε πως δεν είναι  ορθό να θεωρείται   ο Χριστιανισμός υπόλογος ενώπιον της Ιστορίας για τα όποια κακουργήματα διαπράχθηκαν στο όνομά του·  τούτο δεν απαλλάσσει βέβαια τους κατά τόπους εκκλησιαστικούς φορείς των τεράστιων ευθυνών τους ούτε και τους αυτοαποκαλούμενους χριστιανούς που παραποίησαν και διέστρεψαν τη χριστική διδασκαλία. Τα έκτροπα που διεπραξαν οι Σταυροφόροι εναντίον των μουσουλμανικών πληθυσμών συνέβησαν τον 11^ο αιώνα και οι θρησκευτικοί πόλεμοι στην Ευρώπη διεξήχθησαν τον 16^ο αιώνα. ΄Ομως στις μέρες μας  ούτε που νοείται οι χριστιανοί να αλληλοεξοντώνονται για θρησκευτικούς λόγους, ούτε εξάλλου έχει πλέον η χριστιανική Εκκλησία την ισχύ μετά  το κίνημα του  Διαφωτισμού,  να καταδυναστεύει τους πιστούς της. Η Δύση που εμφορείται από τα χριστιανικά ιδεώδη, υπερασπίζεται τουλάχιστον την ανεξιθρησκεία και την πολιτισμική ανοχή. Και οι φονικές διαμάχες που έλαβαν χώρα στη Γιουγκοσλαβία, δεν είχαν κατ’ ουσίαν θρησκευτικό χαρακτήρα αλλά καθαρά εθνοτικό.  Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Μουσουλμανισμό, ο οποίος δεν φημίζεται δα και για την ανοχή του προς τις άλλες  θρησκείες και τους πολιτισμούς που δεν ανέχονται τις αρχές του. Μουσουλμανική προσταγή είναι η τζιχάντ, δηλαδή ο ιερός πόλεμος κατά των απίστων, πάει να πει των μη μουσουλμάνων. Αφήστε τις φονικές έριδες που ξεσπούν κατά καιρούς στους κόλπους του Μωαμεθανισμού μεταξύ των οπαδών των δύο μεγάλων θρησκευτικών διαιρέσεών του. Και τέλος να τονίσουμε την καταστροφική μανία που έχει καταλάβει κάποιες ακραία φανατικές μουσουλμανικές οργανώσεις εναντίον μνημείων και δημιουργημάτων άλλων πολιτισμών, πράγμα που δεν συμβαίνει με τις όποιες χριστιανικές, έστω και φονταμενταλιστικές για τα δυτικά ιδεώδη, οργανώσεις.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com