O ολέθριος ρόλος των Ιταλών στη σύγχρονη Ελλάδα (Β’)

Στα νεότερα χρόνια η Ιταλία πάντοτε απέβλεπε στον έλεγχο της εισόδου της Αδριατικής. Προς τούτο ήταν απαραίτητο να έχει υπό την κατοχή της την Κέρκυρα. ΄Επρεπε όμως να της δοθεί ένα αίτιο για να προχωρήσει στην επίθεση και την κατάληψη του νησιού. Η αφορμή δόθηκε όταν, το πρωί της 27ης Αυγούστου 1923, δολοφονήθηκαν από αγνώστους, κοντά στα αλβανικά σύνορα αλλά επί του ελληνικού εδάφους, επί της οδού Ιωαννίνων-Αργυροκάστρου, στη θέση Ζέπι κοντά στην Κακαβιά, ο ιταλός στρατηγός Τελλίνι (Tellini), πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής χάραξης των ελληνοαλβανικών συνόρων, καθώς και τρία άτομα της συνοδείας του: ο υπασπιστής του υπολοχαγός Μάριο Μπονακίνι, ο οδηγός του αυτοκινήτου και ο αλβανικής καταγωγής διερμηνέας του Αθαν. Κράβαρι. Η Ιταλία θεώρησε χωρίς χρονοτριβή την επίσημη Ελλάδα υπεύθυνη γι’ αυτές τις δολοφονίες και έσπευσε να της αποστείλει, την μεθεπομένη κιόλας, ταπεινωτικό τελεσίγραφο με επαχθέστατους όρους, τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να αποδεχθεί η χώρα μας, χωρίς να έχει διελευκανθεί η όλη υπόθεση, που είχε την οσμή προβοκάτσιας. Κι όλα αυτά ενώ είχαν ήδη αναληφθεί από ελληνικής πλευράς όλα τα αναγκαία μέτρα για την ανακάλυψη και τη σύλληψη των δολοφόνων.
Την 31η Αυγούστου 1923, κατόπιν εντολής του Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος δεν ανέμενε το ανακριτικό πόρισμα, η Ιταλία κατέλαβε την Κέρκυρα, αφού προηγήθηκε βομβαρδισμός από τον ιταλικό στόλο της ανοχύρωτης πόλης, κατά τον οποίο φονεύθηκαν δεκάδες γυναικόπαιδα. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι κατά τον βομβαρδισμό ειδικά του κάστρου εφονεύθηκαν πρόσφυγες από τις οκτώ χιλιάδες Ελλήνων και Αρμενίων, που είχαν καταφύγει και στρατοπεδεύσει εκεί, έχοντας επιβιώσει της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η Ιταλία χαρακτήρισε βέβαια ως προσωρινό, πιεστικής αλλά όχι πολεμικής φύσεως, μέτρο την κατάληψη της Κέρκυρας, αποσκοπώντας στη δικαίωσή της.  Προς τούτο επικαλέστηκε ανύπαρκτο διεθνή κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο τα κράτη ευθύνονται για τα εγκλήματα που τελούνται στο έδαφός τους.
Μολονότι η έκθεση της διεθνούς ανακριτικής επιτροπής ουδόλως ήταν δυσμενής για τη χώρα μας, και μολονότι δεν βρέθηκαν οι ένοχοι, που είχαν πιθανότατα καταφύγει στην Αλβανία, η Ελλάδα εξαναγκάστηκε να καταβάλει αποζημίωση 50 εκατομμυρίων λιρεττών. Σημειωτέον ότι τα 57 κράτη-μέλη της Κοινωνίας των Εθνών είχαν αγανακτήσει κατά της Ιταλίας. Στα τέλη Σεπτεμβρίου η Ιταλία εκκένωσε τελικά το νησί.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com