Περί των ελγινείων μαρμάρων

Αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα πάψουμε, εμείς τουλάχιστον οι ΄Ελληνες, να κάνουμε λόγο για τα ελγίνεια μάρμαρα. Κατ’ αρχάς δεν πρόκειται για μάρμαρα σαν οποιαδήποτε άλλα οικοδομικά υλικά, όπως π.χ. σίδερα, αλουμίνια, μπετά, τούβλα ή κεραμίδια, αλλά για γλυπτά και μάλιστα ύψιστης τέχνης και πνευματικότητας. Αφήστε που τα μάρμαρα θυμίζουν συνειρμικά τα μαρμαράδικα που δραστηριοποιούνται συνήθως κοντά σε νεκροταφεία. Και δεύτερον, δεν είναι δημιουργήματα του κόμη του ΄Ελγιν, ώστε να δικαιολογείται η γενική πτώση του επιθετικού προσδιορισμού των εν λόγω μαρμάρων, αλλά του μέγιστου γλύπτη της κλασικής αρχαιότητας Φειδία(περ. 490-430 π.Χ.).
‘Ομως ούτε και ιδιοκτησία του Ελγίνου ήταν, αλλά προϊόντα αρπαγής. Γι’ αυτό, είναι το λιγότερο εξοργιστικό και απαράδεκτο να εξακολουθούμε να προβάλλουμε και να διαιωνίζουμε το όνομα ενός κατά τα άλλα ασήμαντου εγγλέζου τυχοδιώκτη και ιερόσυλου. Καιρός είναι πια να αρχίσουμε –με πρώτη βέβαια την ελληνική πολιτεία- να προβάλλουμε τα γλυπτά του Παρθενώνα με το όνομα του δημιουργού τους, ώστε και οι πιό άσχετοι περί τα πολιτιστικά ξένοι να μάθουν το όνομα του Φειδία. ΄Οχι, λοιπόν, ελγίνεια μάρμαρα, αλλά φειδίεια γλυπτά.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.blogspot.com