Περί των παρελάσεων

     Τα τελευταία χρόνια, στις ετήσιες επετείους  των εθνικών εορτών, όλο και  πληθύνονται οι φωνές κάποιων τάχα προοδευτικών  «διανοουμένων» που αμφισβητούν τη χρησιμότητα των παρελάσεων και ζητούν μετ’ επιτάσεως την κατάργησή τους. Στις 14 Ιουλίου παρακολουθούσα στην τηλεόραση τη μεγαλειώδη, όπως δεν κουράζονταν να την περιγράφουν σε απευθείας μετάδοση οι δημοσιογράφοι, παρέλαση στο Παρίσι λόγω της γαλλικής  εθνικής εορτής, στην οποία μάλιστα είχε προσκληθεί να παρευρεθεί κι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Κανένας δεν βρέθηκε στη Γαλλία αλλά ούτε και σε άλλες χώρες, καθόσον είμαι τουλάχιστον σε θέση να γνωρίζω, να αμφισβητήσει το θεσμό των παρελάσεων κατά τις εθνικές εορτές. Εμείς βέβαια υπερθεματίζουμε σε όλα. Οι δικές μας εθνικές εορτές υπενθυμίζουν στον κόσμο η μεν της 25^ης Μαρτίου την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της χώρας μας το Εικοσιένα για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, η δε  άλλη της 28^ης Οκτωβρίου την κήρυξη του πολέμου εναντίον της χώρας μας από την Ιταλία και το ηρωικό Αλβανικό Έπος. Οι Γάλλοι όμως τι γιορτάζουν; Κατ’ ουσίαν γιορτάζουν την άλωση της Βαστίλλης και την έναρξη ενός εμφύλιου πολέμου, ταξικής μορφής, και όχι ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Κι όμως επιμένουν να τη γιορτάζουν και μάλιστα με περισσή μεγαλοπρέπεια. Το ίδιο συνέβαινε και με τον εορτασμό από τους Ρώσους της δικής τους φονικότατης ταξικής επανάστασης, που υπήρξε κατ’ ουσίαν μια εμφύλια αδελφοκτόνα σύρραξη. Και στις ΗΠΑ συμβαίνει το ίδιο για τη σύρραξη μεταξύ των Βορείων και των Νοτίων. Είναι σαν να γιορτάζαμε κι εμείς την επέτειο της έναρξης του Εμφυλίου πολέμου μας. Εν πάση περιπτώσει, παντού οι εθνικές επέτειοι γιορτάζονται με παρελάσεις, τις οποίες κανένα κράτος δεν σκέφτηκε να καταργήσει.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com