Ο Διογένης Επιστρέφει και Μιλά στη Σύγχρονη Πολιτεία!

Ο Λόγος του Σκύλου για την Καρέκλα, το Ψέμα και την Ανοχή

 Ε! Εσείς με τα χαρτιά, τα μικρόφωνα και τα κουστούμια,

 που μιλάτε για ελευθερία με τηλεκαρφίτσες στο αυτί…

Ψάχνω μέρα μεσημέρι με φανάρι, όχι για να βρω άνθρωπο εξουσίας.  Μα για να βρω άνθρωπο. Τελεία.

Όλο μιλάτε για δικαιοσύνη.  Τη φοράτε σαν ένδυμα  μα από μέσα φοράτε σιωπή, συμφέρον και δειλία.  Είστε πιο γεμάτοι από τιμές,  και πιο άδειοι από αλήθεια.  Νομοθετείτε όχι για το κοινό,  αλλά για την παρέα σας.  Και τα χειροκροτήματα τα νοικιάζετε με likes.

 Μου είπαν πως σήμερα η Δημοκρατία βασιλεύει. Αλήθεια; Πού;  Γιατί εγώ βλέπω να βασιλεύει η εικόνα, το PR και η ανασφάλεια.  Είστε γενναίοι  μόνο όταν έχετε φύλακες.  Είστε ήρωες  μόνο στα δελτία Τύπου.

 Μα εσείς δεν φταίτε.  Φταίνε όσοι σας βλέπουν και σωπαίνουν.  Φταίνε όσοι γνωρίζουν και το καταπίνουν.

 Εμένα με είπαν σκύλο.  Κι ίσως να είμαι.  Μα ξέρεις τι κάνει ο σκύλος;  Δαγκώνει όταν βλέπει ψεύτη.  Γρυλίζει όταν πλησιάζει ψεύτικη εξουσία.  Και ουρλιάζει όταν όλοι οι άλλοι το βουλώνουν.

 Δεν σας ζητώ τίποτα.  Ούτε ψήφο, ούτε βουλευτική έδρα,

 ούτε θέσεις σε επιτροπές.  Ζητώ μόνο να ζήσω ελεύθερος, ακόμα κι αν ζω σε πιθάρι.  Γιατί εκεί,  στο χώμα και στη σκόνη

 νιώθω πιο Άνθρωπος,  απ’ ό,τι εσείς μέσα στα χαλιά και τα πλατό.

Διογένης – δεν είχε τίποτα, αλλά είχε όλα όσα δεν μπορούν να αγοραστούν.

Γιατί η Αλήθεια δεν φοβάται. Και δεν πληρώνεται.