Ο Οδυσσέας και το Τραύμα του Γυρισμού

Όπως υποσχέθηκα αρχίζει το ταξίδι… Ξεκινάμε με την Ιθάκη στην καρδιά και το φως για πανί. Πάμε να γιατρέψουμε τραύματα και να εμπνεύσουμε… Έστω κι έναν! Έτσι θα έχει ήδη γεννηθεί ένας καινούριος κόσμος!

 Όταν ο δρόμος προς το σπίτι περνάει από τα βάθη της ψυχής

Ο Οδυσσέας δεν είναι απλώς ένας βασιλιάς που προσπαθεί να γυρίσει στην Ιθάκη. Είναι το αρχέτυπο του ανθρώπου που παλεύει να επιστρέψει στον αληθινό του εαυτό -μετά από τραύματα, απώλειες, ψευδαισθήσεις και πειρασμούς.

Στην ψυχολογία, ο δρόμος του Οδυσσέα αντικατοπτρίζει:

Το τραύμα της απομάκρυνσης από τον εαυτό

Την άμυνα του νου μέσα από τα προσωπεία (Κύκλωπες, Σειρήνες, Κίρκη)

Την απώλεια της αυθεντικότητας και την πάλη για επανένωση με τον “εσωτερικό τόπο”

Τη μοναξιά της συνειδητότητας που γνωρίζει πως, για να γυρίσει στο “σπίτι”, πρέπει πρώτα να μεταμορφωθεί

Ο Οδυσσέας, γίνεται:

Ο άνθρωπος που δεν ξεχνά το σπίτι του (ψυχή)

Που αντέχει τις εσωτερικές Σκύλλες και Χάρυβδες

Που ξαναβρίσκει τον εαυτό του όχι επειδή επέστρεψε στην Ιθάκη, αλλά επειδή έγινε ικανός να την αναγνωρίσει

Νευροψυχολογική σύνδεση:

Το ταξίδι του Οδυσσέα αντιστοιχεί στη διαδρομή του εγκεφάλου από το τραυματικό σοκ (αμυγδαλή) προς την ενοποίηση και επεξεργασία (προμετωπιαίος φλοιός).

Όπως ο Οδυσσέας χρειάζεται να θυμηθεί ποιος είναι, έτσι και ο εγκέφαλος χρειάζεται να ξαναβρεί τη ροή του εαυτού, περνώντας από την απορρύθμιση στην αυτορρύθμιση.

Η επιστροφή στην Ιθάκη είναι η επιστροφή στη ρυθμισμένη ψυχική λειτουργία, εκεί όπου η καρδιά και ο νους συμφιλιώνονται.

Μήνυμα

Ο καθένας μας είναι Οδυσσέας.

Και η Ιθάκη δεν είναι χώρος,  είναι κατάσταση συνείδησης.

Ένας τόπος που πρέπει να “χτίσουμε μέσα μας”, πέτρα την πέτρα.

Με μνήμη, υπομονή, συγχώρεση και βαθιά αγάπη προς τον εαυτό.

Ξεκινάμε.

Κι ας μην ξέρουμε τη διαδρομή — η πυξίδα είναι ήδη μέσα μας.