Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης και της πίστης σημαίνει την κατάρρευση όλου του πολιτισμού

Οι ανθρώπινες κοινωνίες βασίζονται στην εμπιστοσύνη και την πίστη. Για παράδειγμα, όταν το φανάρι είναι κόκκινο για τα αυτοκίνητα και το ανθρωπάκι πράσινο, τότε, περνάμε τον δρόμο με την εμπιστοσύνη ότι οι οδηγοί των αυτοκινήτων δεν θα πατήσουν γκάζι την στιγμή που περνάμε (ασχέτως εάν σπανίως μπορεί να συμβεί κι αυτό). Όταν πάμε στο φούρνο και παίρνουμε ψωμί, εμπιστευόμαστε ότι ο φούρναρης θα έχει δημιουργήσει ένα κατάλληλο προς βρώση προϊόν το οποίο θα καταναλώσουμε εμείς και η οικογένειά μας. Εάν χάναμε την εμπιστοσύνη μας ολοκληρωτικά, τότε ο πολιτισμός μας θα κατέρρεε.

Το πρόβλημα είναι ότι κατευθυνόμαστε ακριβώς εκεί. Όταν η κυβέρνηση λέει “Τα χρήματά σας είναι εξασφαλισμένα” και σε δύο μέρες επιβάλλονται Capital Controls, όταν λένε “Χρήματα υπάρχουν” και αμέσως μετά ακολουθεί μια δεκαετής οικονομική κρίση, όταν η Κινέζικη κυβέρνηση κατηγορεί τις ΗΠΑ για την διασπορά του ιού και οι ΗΠΑ τους Κινέζους, πώς είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποια είναι η αλήθεια; Και πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε; Όταν παίρνουμε μια μπάρα δημητριακών και έχει στα συστατικά της 30 χημικές ενώσεις που δεν έχουμε ιδέα τι είναι, πώς γίνεται να μην αμφιβάλλουμε;

Είναι ακριβώς αυτή η συλλογιστική που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια την ανθρωπότητα στην απώλεια της εμπιστοσύνης και άρα στην συστημική κατάρρευση.

Επίσης αν χαθεί η πίστη στον ΘΕΟ δεν τολμώ και ούτε καν θέλω να εξηγήσω τι σημαίνει αυτό για την ανθρωπότητα… Ας σκεφτεί ο καθένας…