Η ΝΕΑ ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΟΥ ΝΤ. ΧΑΜΕΡ

«Είναι παράξενο , ενώ ζούμε στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, πώς δεν έχει μέχρι τώρα κανείς σκεφτεί ότι ο εγκέφαλος, σαν υπολογιστής του οργανισμού μας, μπορεί να είναι υπεύθυνος για όλες τις αρρώστιες» ( Ντ. Χάμερ)

Αδιέξοδα συμβατικής Ιατρικής- Αποτελέσματα Χημειοθεραπείας

Τον περασμένο Οκτώβρη , το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel δημοσίευε μια έρευνα που διαπίστωνε τα θλιβερά αδιέξοδα της συμβατικής ιατρικής στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου.
Έλεγε ότι στους ασθενείς που πάσχουν σήμερα από καρκίνο των πνευμόνων, του μαστού , του προστάτη ή των εντέρων, χορηγούνται ολοένα και πιο περίπλοκα και δαπανηρά κυτταροτοξικά σκευάσματα χημειοθεραπείας, χωρίς παρόλα αυτά, να μειώνεται το ποσοστό της θνησιμότητας των ασθενών, σύμφωνα με τις επίσημες επιδημιολογικές στατιστικές μελέτες.

Η θνησιμότητα των ασθενών που «φροντίζονται» με την τοξική χημειοθεραπεία είναι της τάξης του …95%(!), ενώ μόνο για τη Γερμανία, ο συνολικός ετήσιος «τζίρος» από τις χημειοθεραπείες υπολογίζεται σε 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ.

Κάποιοι ογκολόγοι διαφωνούν με αυτή τη «παράλογη» κατάσταση, δηλώνοντας με αφέλεια , ότι «σχετικά με τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών με μεταστατικά καρκινώματα στο έντερο, τον μαστό και τους πνεύμονες, δεν έχουμε κάνει καμιά πρόοδο τα τελευταία 25 χρόνια!».

Αυτό που σίγουρα προοδεύει είναι η φαρμακευτική βιομηχανική έρευνα για νέες χημειοθεραπείες .

Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο «σύγχρονα» δηλητήρια εμφανίζονται, υποσχόμενα , κάτω από αστρονομικές τιμές, την ποθητή επιμήκυνση του προσδοκούμενου ορίου ζωής…

Γιατί η χημειοθεραπεία θεωρείται από τους κλασσικούς γιατρούς της «Σχολής», ως η τελειωτική (δυστυχώς κυριολεκτικά) θεραπεία για μεταστατικούς όγκους που δεν μπορούν να διαλυθούν με ακτινοβολία ή με χειρουργικά μέσα. Είναι όμως αυτό αλήθεια?

Ο επιδημιολόγος Χόιτζελ από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου διαφωνεί:

« φοβάμαι ότι η συστηματική χρήση χημειοθεραπείας, ειδικά σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού μπορεί να ευθύνεται για την μείωση των ποσοστών επιβίωσης που παρατηρούμε τις τελευταίες δεκαετίες!».

Γιατί λοιπόν επιμένει το ιατρικό σύστημα στη χορήγηση χημειοθεραπείας στις ασθενείς αυτές?

Η ιστορία της χημειοθεραπείας ξεκινά από το 1942 στις ΗΠΑ, όταν ένας απελπισμένος ασθενής που υπέφερε από λεμφοσάρκωμα σε προχωρημένο στάδιο, δέχτηκε να δοκιμάσει τη χρήση «αερίου μουστάρδας»(mustard gas) .

Ως εκ θαύματος, ο όγκος εξαφανίστηκε, άσχετα που μετά από τρεις μήνες εξαφανίστηκε και ο ασθενής…Οι γιατροί , θέλοντας να δουν τα αποτελέσματα στον συγκεκριμένο όγκο και όχι στον άνθρωπο συνολικά, πανηγυρικά διακήρυξαν ότι βρήκαν τη θεραπεία !

Αυτό γίνεται όταν κοινώς κοιτούμε το δάχτυλο κι όχι το φεγγάρι… Από τότε η χημειοθεραπεία έχει προοδεύσει πολύ σε έναν τομέα σίγουρα: στην εξομάλυνση των ίδιων των παρενεργειών της (εμετούς, ναυτίες κλπ) , με επιπλέον νέα φάρμακα…

Πως λειτουργεί η χημειοθεραπεία? Τα κυτταροτοξικά σκευάσματα χειραγωγούν ποικιλοτρόπως τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων. Εφόσον τα κύτταρα ενός όγκου πολλαπλασιάζονται πολύ γρηγορότερα από τα κοινά κύτταρα , οι όγκοι ανταποκρίνονται πιο άμεσα στη χημειοθεραπεία και συρρικνώνονται.

Παράλληλα όμως καταστρέφονται και άλλα υγιή κύτταρα, ιδιαίτερα αυτά που πολλαπλασιάζονται γρήγορα , όπως είναι αυτά που κατασκευάζουν το αίμα μέσα στον μυελό των οστών…

Τι επίδραση έχουν τα χημειοθεραπευτικά δηλητήρια στον ανθρώπινο οργανισμό ? Τα παλιότερα σκευάσματα οδηγούσαν σε θάνατο μέσα σε μερικές εβδομάδες και αποσύρθηκαν από την αγορά.

Οι ασθενείς κυριολεκτικά περνούσαν ζωντανοί μέσα από τη κόλαση. Έχαναν τα μαλλιά και την όρεξή τους, έκαναν συνεχώς διάρροια και εμετό , έχαναν όλη την ενέργειά τους και πάθαιναν κάθε είδους μολύνσεις για να πεθάνουν στο τέλος χωρίς καμιά αξιοπρέπεια.

Οι ίδιοι οι γιατροί δεν θα επέτρεπαν ποτέ κάτι τέτοιο για τον εαυτό τους…Αλλά η …ιατρική τους συνείδηση και τα όποια οικονομικά συμφέροντα τους «ανάγκαζαν» να το εφαρμόζουν στους ασθενείς τους.

Δειλά-δειλά άρχισαν να εμφανίζονται αντιρρήσεις από τη μεριά κάποιων πιο «γενναίων» γιατρών. Ο επιδημιολόγος Αμπελ από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης διαπίστωνε το 1995 σοκαρισμένος , μετά από μελέτη χιλιάδων ιατρικών δημοσιεύσεων πάνω στη χημειοθεραπεία ,

« ότι για τους περισσότερους καρκίνους των οργάνων, δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι η χημειοθεραπευτική αγωγή –ιδιαίτερα η πολύ δημοφιλής υπερδοσολογία- μπορεί να επιμηκύνει ή να κaλυτερεύσει την ποιότητα ζωής ενός ασθενούς».

Τα φάρμακα αυξάνονται, αλλά το όριο ζωής των ασθενών όχι…

Για παράδειγμα, ενώ το 1970 υπήρχαν μόνο πέντε εγκεκριμένα κυτταροτοξικά παρασκευάσματα στην αγορά , στη δεκαετία του 90 μετρούσαμε τουλάχιστον εικοσιπέντε. Όσο για τα ποσοστά επιβίωσης από τον καρκίνο, αυτά «μαγειρεύονται» σε στατιστικές μελέτες αμφισβητούμενης αξιοπιστίας.

Η αλήθεια όμως παραμένει γυμνή: στις αναπτυγμένες χώρες, 1 στους 3 θανάτους οφείλεται σε καρκίνο.

Ξέρετε δε μέχρι πού φτάνει η απελπισία των συμβατικών «θεραπόντων» γιατρών , στην περίπτωση του καρκίνου του μαστού?

Στην πιο φημισμένη κλινική του κόσμου, την Mayo-clinic στο Ρότσεστερ των ΗΠΑ,
φτάνουν στο σημείο να συνιστούν την προληπτική… αποκοπή του μαστού , για γυναίκες 40 ετών και πάνω, που ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου(=δηλαδή υπάρχει ιστορικό καρκίνου του μαστού μέσα στην οικογένεια τους).

Ένας χοντρικός υπολογισμός του συνόλου των θανάτων από καρκίνο , μετά την χορήγηση χημειοθεραπείας στους ασθενείς, τα τελευταία 30 χρόνια, ανέρχεται στον απίστευτο αριθμό των 2 δις , δηλαδή , το ¼ του συνολικού πληθυσμού της γης!

Μπροστά σε αυτά τα καταιγιστικά νούμερα, η επιμονή των κλασσικών γιατρών για χορήγηση χημειο-«θεραπείας» που δεν έχει κανένα απολύτως θετικό αποτέλεσμα , τόσο στη βελτίωση της ποιότητας ζωής , όσο και στο όριο ζωής του ασθενούς, κρίνεται από μερικούς γενναίους ερευνητές ως προκλητικά ύποπτη και φαίνεται να εξυπηρετεί κάτι εντελώς διαφορετικό από τον Όρκο του Ιπποκράτη…

Υπάρχουν καταγγελίες για πιέσεις και εκβιασμούς από δίκτυα διαπλεκόμενων συμφερόντων που σχετίζονται με τον τεράστιο τζίρο των φαρμακοβιομηχανιών , σε γιατρούς που τολμούν να αντιμετωπίσουν «εναλλακτικά» την ,μέχρι τώρα καταδικασμένη θεραπεία του καρκίνου .

Ο ΝΤ. ΧΑΜΕΡ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΙΑΤΡΙΚΗ

Η πιο κραυγαλέα περίπτωση είναι του γερμανού γιατρού Ryke Geerd Hamer. Ως ιδρυτής της θεωρίας της Νέας Ιατρικής, έχει διωχτεί από το ιατρικό σώμα και έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση 3 ετών για «παρότρυνση σε άσκηση ιατρικής αντίθετης από την ιατρική της Σχολής», στην προσπάθειά του να διαδώσει και να εφαρμόσει την επαναστατική θεωρία του για τη θεραπεία του καρκίνου.
Γεννημένος το 1935, πήρε το πτυχίο Ιατρικής στα 24 του, ειδικεύτηκε στην ειδική παθολογία και στην ακτινολογία και ολοκλήρωσε σπουδές φυσικής και θεολογίας.

Ζούσε μια «κανονική» ζωή εργαζόμενος ως υπεύθυνος σε μια πανεπιστημιακή κλινική του Ντίσελντορφ , ώσπου ξαφνικά, στις 18 Αυγούστου του 1978 , η ζωή του κατέρρευσε: ένα πρωί που ψάρευε μαζί με το γιο του σε μια αλπική λίμνη, ο γιος του Ντερκ 19 ετών, έπεσε νεκρός από μια αδέσποτη σφαίρα ενός άμυαλου κυνηγού.

Μερικούς μήνες μετά , ο Χάμερ παρουσίασε καρκίνο στους όρχεις.

Άρχισε τότε να υποψιάζεται ότι η αρρώστια του σχετιζόταν κάπως με τον χαμό του γιου του. Και αυτό ήταν η απαρχή μιας τεράστιας επιστημονικής ανακάλυψης!

Άρχισε να δουλεύει πυρετωδώς συγκρίνοντας τις εκατοντάδες περιπτώσεις του αρχείου των ασθενών στην κλινική του, μέχρι που διαπίστωσε ότι σε όλες, μα όλες τις περιπτώσεις, ο καρκίνος εμφανιζόταν μετά από κάποιο συναισθηματικό-βιολογικό σοκ , που το ονόμασε Σύνδρομο Ντερκ Χάμερ( Dirk Hamer Syndrom- DHS).

Το 1981 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο θέτοντας τις βάσεις για μια Νέα Ιατρική που έχει φέρει τα πάνω –κάτω στην αντίληψη και αντιμετώπιση του καρκίνου και γενικά, όλων των ασθενειών.

Με λίγα λόγια , ο Χάμερ βεβαιώνει ότι κάθε καρκίνος προέρχεται από ένα ψυχικό σοκ, το οποίο βιώνεται από τον άνθρωπο δραματικά, συγκρουσιακά και μοναχικά.

Τη στιγμή εκείνη, εμφανίζεται στον εγκέφαλο μια αλλοίωση, ορατή στον αξονικό τομογράφο ως εστία ομόκεντρων κύκλων, που την ονόμασε Εστία Χάμερ. Ανάλογα με το συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου που εμφανίζεται η Εστία Χάμερ, αρχίζει να σχηματίζεται καρκινικός όγκος στο αντίστοιχο όργανο του σώματος.

Κατ’ αυτό τον τρόπο, η ασθένεια εμφανίζεται ταυτόχρονα στα τρία επίπεδα: ψυχής- εγκεφάλου-οργάνου , που πρέπει να θεωρούνται σαν ενιαίο σύνολο.

Η Νέα Ιατρική του Ντ. Χάμερ στοιχειοθετείται εμπειρικά και διέπεται από Πέντε Βιολογικούς Νόμους, οι οποίοι επαληθεύονται ανά πάσα στιγμή και σε κάθε ασθενή. Η βάση της είναι μια ολιστική προσέγγιση του ανθρώπου, όπου

η «ασθένεια» δεν θεωρείται μια παρέκκλιση από την κανονικότητα, αλλά μέρος μια λογικής και προγραμματισμένης βιολογικά διαδικασίας προσαρμογής του οργανισμού στις εξωτερικές συνθήκες.

Οι αρρώστιες δε είναι πια κακόβουλες «βλάβες» της ανθρώπινης μηχανής, αλλά ειδικά βιολογικά προγράμματα αποκατάστασής της.

Ο καρκίνος για παράδειγμα , εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα μιας δραματικής ψυχικής ρήξης και ο ίδιος ο οργανισμός έχει την ικανότητα ,αν δεν τον διαλύσουμε με την χημειοθεραπεία και αν κατανοήσουμε το περιεχόμενο της ρήξης και την επιλύσουμε, να αυτοθεραπευθεί σε ένα ποσοστό 95%!

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο περιεχόμενο των Πέντε Βιολογικών Νόμων της Νέας Ιατρικής:

Ο πρώτος βιολογικός νόμος (alias:Σιδηρούς Κανόνας του Καρκίνου), λέει ότι κάθε καρκίνος αρχίζει με ένα Σύνδρομο Ντερκ Χάμερ (DHS), δηλαδή ένα σοβαρό, εξόχως δραματικό και απομονωτικό σοκ ρήξης, ταυτόχρονα και στα τρία επίπεδα ψυχής, εγκεφάλου και οργάνου. Το περιεχόμενο της ρήξης καθορίζει τον συγκεκριμένο εντοπισμό της Εστίας Χάμερ στον εγκέφαλο και τον αντίστοιχο εντοπισμό του καρκίνου στο όργανο.

Ένα DHS ξεπερνά τις συνηθισμένες συγκρούσεις και απογοητεύσεις της καθημερινότητας . Πρόκειται για ένα αναπάντεχο και βίαιο συναισθηματικό σοκ απέναντι στο οποίο το υποκείμενο μένει άναυδο , νοιώθει ανίσχυρο και ευάλωτο.

Το DHS αφορά όλα τα θηλαστικά και είναι απαραίτητο μέσα στη φύση, γιατί θέτει τον οργανισμό σε κατάσταση στρες -εγρήγορσης , ώστε να βρει τη δύναμη να αντεπεξέλθει της ρήξης. Το χρονικό πεδίο αντίδρασης του οργανισμού σε ένα τέτοιο σοκ αφορά λίγους μήνες…Ένας καρκίνος έχει να κάνει με την τωρινή κατάσταση του ασθενούς και όχι με το μακρινό παρελθόν του.

Σύμφωνα με τη Νέα Ιατρική του Ντ. Χάμερ, ο καθένας μας είναι απόλυτα υπεύθυνος για την αυτοθεραπεία του .Σε αυτό βέβαια βοηθά πολύ και ένα ενθαρρυντικό και υποστηρικτικό περιβάλλον. Από το 1980 μέχρι πρόσφατα, ο Χάμερ ερεύνησε χιλιάδες περιπτώσεις καρκίνου και επιβεβαίωσε αδιάψευστα τον κανόνα αυτό , που ονόμασε σιδηρού.

Ο δεύτερος βιολογικός νόμος λέει ότι όλες οι ασθένειες περνούν από δύο φάσεις..

Η πρώτη φάση ονομάζεται «κρύα» και είναι η ενεργή φάση της ρήξης. Χαρακτηρίζεται από στρες στο συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Στον εγκέφαλο κατά τη πρώτη φάση διαγράφεται η Εστία Χάμερ με έντονα διαγραμμένους ομόκεντρους κύκλους. Ο ασθενής σκέφτεται συνεχώς το θέμα της ρήξης, νοιώθει αγωνία , χάνει βάρος, έχει κρύα χέρια και πόδια , ξυπνά λίγη ώρα αφού αποκοιμηθεί κλπ.

Η δεύτερη φάση , που ονομάζεται «ζεστή» ή «φάση επούλωσης» ,ακολουθεί αμέσως μετά την λύση της ρήξης. Τότε η εστία Χάμερ στον εγκέφαλο αλλάζει μορφή και οι δακτύλιοι χάνονται μέσα σε οίδημα. Ο ασθενής νοιώθει ανακουφισμένος και κουρασμένος , η όρεξή του επανέρχεται , έχει καλή διάθεση, ανεβάζει πυρετό , έχει ζεστά χέρια και πόδια, κοιμάται πολύ, έχει γενικώς παρασυμπαθητικά χαρακτηριστικά.

Οι κίνδυνοι για τον ασθενή ανακύπτουν κυρίως από τις επιπλοκές κατά τη φάση της επούλωσης, αλλά στο 90% των ασθενών δεν υπάρχει καμιά επιπλοκή. Στην αντίθετη περίπτωση, σύμφωνα με τον Ντ. Χάμερ, βοηθά η περιστασιακή χορήγηση κορτιζόνης.

Το πρόβλημα με τον καρκίνο είναι ότι η διάγνωσή του γίνεται συνήθως όταν ο ασθενής έχει ήδη περάσει στη φάση επούλωσης, δηλαδή παρουσιάζει οίδημα στον εγκέφαλο και στο αντίστοιχο όργανο. Τότε τι γίνεται?

Με τη διάγνωση «καρκίνος» ο ασθενής διέρχεται ένα νέο DHS. Ο φόβος του καρκίνου (που δημιουργεί νέες εστίες)και η επακολουθήσασα καταστροφική «θεραπεία» με χημειοθεραπευτικά σκευάσματα , ακτινοβολίες και μορφίνη, «αποτελειώνουν» κυριολεκτικά τον ασθενή. Και να σκεφτεί κανείς ότι αν δεν γινόταν η διάγνωση «καρκίνος», θα είχε 95% πιθανότητες να επιβιώσει…

Ο τρίτος βιολογικός νόμος αφορά το οντογενετικό σύστημα των όγκων και των καρκινο-ισοδύναμων ασθενειών. Σύμφωνα με τον Ντ. Χάμερ , όλες οι αιτίες ρήξεων μπορούν να διαγνωστούν έγκαιρα με μια αξονική τομογραφία του εγκεφάλου. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ πριν διαπιστωθεί η ύπαρξη καρκινικής ανάπτυξης με τις συμβατικές εξεταστικές μεθόδους.

Η αξονική τομογραφία μπορεί επίσης να «παρακολουθήσει» τις αλλαγές στις κυκλικές Εστίες Χάμερ και να δείξει σε ποια ακριβώς φάση βρίσκεται ο ασθενής. Η τοποθεσία του εγκεφάλου στην οποία εντοπίζεται η Εστία Χάμερ καθορίζει το είδος της ρήξης και το όργανο στο οποίο εκδηλώνεται ο όγκος (ανάλογα με την εμβρυϊκή προέλευση των διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου: εγκεφαλικό στέλεχος – παρεγκεφαλίδα – εγκεφαλικός φλοιός).

Ο τέταρτος βιολογικός νόμος αφορά το «εξαρτώμενο οντογενετικό σύστημα των μικροβίων». Ως τώρα θεωρούσαμε ότι τα μικρόβια προκαλούν τις λοιμώξεις. Η αλήθεια όμως είναι ότι τα μικρόβια δεν είναι εχθροί μας.

Ελέγχονται και κατευθύνονται από τον εγκέφαλο κατά τη φάση της επούλωσης με σκοπό την αποδόμηση των όγκων , την αποκατάσταση οπών , νεκρώσεων και ιστικών βλαβών και γενικά, την «τακτοποίηση» του οργανισμού μας. ]

Τέλος, ο πέμπτος βιολογικός νόμος της Νέας Ιατρικής, είναι η βιολογική σημασία των ασθενειών.[b] Κάθε ασθένεια πρέπει να γίνει αντιληπτή ως ένα χρήσιμο ειδικό βιολογικό πρόγραμμα της φύσης , για να λυθεί μια εξαιρετικά σοβαρή και απρόσμενη βιολογική ρήξη.

ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΜΥΘΩΝ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Ούτε λίγο – ούτε πολύ, ο Ντ. Χάμερ έχει με τη θεωρία του καταρρίψει όχι ένα, αλλά πολλούς μύθους της συμβατικής «Ιατρικής της Σχολής»:

τον μύθο της ύπαρξης εγκεφαλικών όγκων.

Εφόσον τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν μετά τη γέννηση, δεν μπορούν να υπάρξουν πραγματικοί «εγκεφαλικοί» όγκοι. Αυτό που υπάρχει , σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ο συνδετικός ιστός του εγκεφάλου, που γεμίζει την Εστία Χάμερ για αποκατάσταση, στη φάση της επούλωσης

τον μύθο του ανοσολογικού συστήματος.

Όλο το ανοσολογικό σύστημα είναι μια fata morgana που στηρίχτηκε σε μια λανθασμένη υπόθεση. Τα μικρόβια δεν είναι εχθροί που προσπαθεί να τα σκοτώσει ο «στρατός» των καλών λευκών αιμοσφαιρίων μας. Είναι βοηθοί μας που κατευθύνονται όπως προείπαμε, από τον ίδιο μας τον εγκέφαλο , για να εκπληρώσουν την αποκατάσταση των βλαβών μετά από μια ρήξη.

τον μύθο της μετάστασης.

Η μετάσταση αποτελεί ένα παραμύθι μιας αναπόδεικτης υπόθεσης. Ποτέ κανένας ογκολόγος δεν είδε καρκινικά κύτταρα να κυκλοφορούν μέσα στο αρτηριακό αίμα του ασθενούς . Αυτοί οι όγκοι που χαρακτηρίζονται ως «μεταστατικοί», είναι απλά νέοι καρκίνοι που οφείλονται σε νέες ρήξεις, προερχόμενες συνήθως από τον τρόμο του ασθενούς , μετά από μια απαισιόδοξη ιατρική διάγνωση του καρκίνου.

τον μύθο των καρκινογόνων ουσιών.

Ο Χάμερ υποστηρίζει ότι καρκινογόνες ουσίες απλά δεν υπάρχουν! Οι επιστήμονες έχουν πειραματιστεί τόσα χρόνια με τόσα πολλά ζώα και στην πραγματικότητα, δεν έχουν βρει ποτέ κάτι που να προκάλεσε σίγουρα καρκίνο.

Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι τα ταλαίπωρα ζώα εμφανίζουν καρκίνο από τις ίδιες τις ουσίες που τους χορηγούν και όχι από τις βασανιστικές οχλήσεις που υφίστανται τον μύθο της ακτινοβολίας.

Η ραδιενεργός ακτινοβολία καταστρέφει αδιακρίτως τα σωματικά κύτταρα των οργανισμών. Ο Χάμερ μας λέει ότι αυτό γίνεται πιο έντονα αισθητό στον μυελό των οστών, γιατί αυτά είναι τα αρχέγονα κύτταρα με τον μεγαλύτερο ρυθμό πολλαπλασιασμού. Έτσι εμφανίζεται η λευχαιμία. Αλλά η ίδια η ραδιενεργός ή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία δεν δημιουργεί τον καρκίνο.

τον μύθο της υγιεινής διατροφής. Με τον ίδιο τρόπο, η υγιεινή διατροφή δεν μπορεί να προλάβει τον καρκίνο. Απλά, ένας καλύτερα διατρεφόμενος και υγιής άνθρωπος , ή ζώο, θα είναι λιγότερο εκτεθειμένος στις διάφορες ρήξεις, με τον «ίδιο τρόπο που οι πλούσιοι έχουν 10 φορές λιγότερες πιθανότητες να πάθουν καρκίνο από τους υποσιτιζόμενους φτωχούς, μιας και ένα καρνέ επιταγών μπορεί να λύσει εύκολα πολλές ρήξεις!».

τον μύθο του πόνου. Ο πόνος , ειδικά στο στάδιο της επούλωσης μπορεί να είναι πολύ έντονος, αλλά αν ο ασθενής ενημερωθεί θετικά και κατανοήσει ότι με αυτό τον τρόπο προσπαθεί ο οργανισμός του να επανέλθει, τότε δεν θα φοβάται πια τον πόνο και δεν θα τον θεωρεί προάγγελο του μοιραίου θανάτου.

Για παράδειγμα, με τον καρκίνο των οστών, το τεντωμένο περιόστεο στη φάση της επούλωσης είναι πολύ επώδυνο.
Το αληθινό όμως πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που η κλασσική ιατρική , μέσα στην άγνοιά της, χορηγεί μορφίνη και άλλα παρόμοια φάρμακα.

Ο Χάμερ τονίζει ότι στην κρίσιμη φάση της επούλωσης, μια ένεση μορφίνης μπορεί να αποβεί μοιραία. Η μορφίνη διαλύει το ηθικό του ασθενή.

Παραλύουν τα έντερα και δεν μπορεί πια να γίνει η πέψη. «Στην πραγματικότητα , ο ασθενής δολοφονείται με μορφίνη, ενώ βρίσκεται σε φάση επούλωσης, σε πορεία ίασης λίγων εβδομάδων». Αν το ήξεραν αυτό οι ασθενείς, θα προτιμούσαν να αντέξουν τον πόνο , παρά να σκοτωθούν από την μορφίνη…

τον μύθο του καρκίνου.

Η «δαιμονοποίηση» του καρκίνου ως «αυτοκαταστροφικός μηχανισμός του καρκίνου» , από τον οποίο αναπτύσσονται αναπόδεικτα « μοιραίες μεταστάσεις» καταρρέει μπροστά σε μια νέα ιατρική αντίληψη, που αντιμετωπίζει τις «ασθένειες» ως επωφελή βιολογικά προγράμματα αποκατάστασης των σοβαρών ψυχικών-βιολογικών ρήξεων.

τον μύθο του υπεύθυνου γιατρού.

Ο ρόλος του γιατρού στην Νέα Ιατρική αλλάζει ριζικά. Την υπευθυνότητα για την αυτο-ίαση την ανακτά ο ασθενής, συνεργαζόμενος με τον γιατρό, ο οποίος παίζει πια τον ρόλο του συμβούλου-συμπαραστάτη.

Ενημερώνει για τα στάδια και την εξέλιξη της αρρώστιας, ενθαρρύνει τον ασθενή στην προοπτική της κατανόησης της αιτίας της ρήξης και συνεισφέρει ενεργά στην αναζήτηση και επίτευξη διεξόδου από την ρήξη.

ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

Οι επαναστατικές αυτές ανακαλύψεις του Χάμερ , αντί να φέρουν την ποθητή ανακούφιση στο 1/3 των συνανθρώπων μας που βασανίζονται από την μάστιγα του καρκίνου , αντιμετωπίστηκαν με τον χειρότερο τρόπο από το ιατρικό και δικαστικό κατεστημένο.

Ο πρωτοπόρος και εμπνευσμένος ανθρωπιστής Χάμερ καταδιώχθηκε παντοιοτρόπως: αποπέμφθηκε από όλες τις συνεργαζόμενες κλινικές της Γερμανίας, από το γερμανικό ιατρικό σώμα , του αφαιρέθηκε η ιατρική ιδιότητα, φυλακίστηκε στην Κολωνία επί 18 μήνες , καταδιώχθηκε από την Ιντερπόλ (!), κατέφυγε στην Μαλάγα της Ισπανίας και πρόσφατα πάλι , σε ηλικία 70 ετών έχει φυλακισθεί εκ νέου στο Σαμπερύ της Σαβοΐας (Γαλλίας) για 3 χρόνια, μετά από μια δίκη –παρωδία ,με την ανήκουστη κατηγορία για « παρότρυνση για άσκηση ιατρικής αντίθετης στην ιατρική της Σχολής»…διότι κυκλοφόρησε το βιβλίο του για τις αρχές της Νέας Ιατρικής.

Και αναρωτιέμαι , ποια συμφέροντα και λόμπι βρίσκονται πίσω από αυτή τη πρωτοφανή κινητοποίηση σύσσωμου του ιατρικού, πολιτικού, κρατικού και διακρατικού μηχανισμού για την φίμωση ενός ανθρώπου που δεν είναι τσαρλατάνος, ούτε έχει κάνει περιουσία από τους εκατοντάδες απελπισμένους ανθρώπους που προστρέχανε σε αυτόν…απλώς είχε την έμπνευση και τη δύναμη να ανα-κοιτάξει εκ βαθέων το φαινόμενο του καρκίνου και να προσπαθήσει, βασισμένος σε εμπειρικά δεδομένα, να το ερμηνεύσει για να τους βοηθήσει.

Αναρωτιέμαι ποια είναι η ξεδιάντροπη θέση του –γαλλικού κυρίως- αλλά και γερμανικού ημερήσιου τύπου, που αναίσχυντα τον κατασυκοφαντήσανε επανειλημμένα , χορεύοντας τον χορό των μυστικών υπηρεσιών και των συμφερόντων των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών τα οποία βεβαίως διακυβεύονται κατάφορα από τις απόψεις του Χάμερ

Αναρωτιέμαι ποια μπορεί να είναι η ανοχή όλων μας απέναντι σε ένα τέτοιο σύστημα απόλυτου φασισμού , που προαποφασίζει τι και πότε μπορούμε να μαθαίνουμε, για θέματα όχι μακρινά και εξωτικά, αλλά ζωτικά για την ίδια μας την υγεία, τη ζωή και αυτή των αγαπημένων μας ανθρώπων.

Αναρωτιέμαι για όλους αυτούς που έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη, γιατί δεν ξεσηκώνονται να απαιτήσουν τον επίσημο και υπεύθυνο έλεγχο των θεωριών του Ντ. Χάμερ, όπως έκανε το Πανεπιστήμιο της Τρνάβα στη Σλοβακία και το Πανεπιστήμιο της Βιέννης …

Αναρωτιέμαι πόσους ακόμη Τζορντάνο Μπρούνο, πόσους ακόμη Γαλιλαίους, πόσους ακόμη Χάμερ θα πρέπει η ανθρωπότητα να καταμετρήσει, μέχρι να μάθει επιτέλους να αγκαλιάζει κι όχι να σκοτώνει τους ευεργέτες της …

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

1978-θάνατος του γιου του -ο Ντ. Χάμερ παθαίνει καρκίνο στους όρχεις

1980- ξεκινά τις έρευνες πάνω στους φακέλους ασθενών

1981- ανακάλυψη του Σιδηρού Κανόνα του Καρκίνου-δημοσίευση του βιβλίου «Καρκίνος, ασθένεια της ψυχής»

1981-υποβολή των θέσεών του ως διδακτορική διατριβή στο γερμανικό πανεπιστήμιο του Τουμπίνγκεν – άρνηση να κριθεί η διατριβή του

1983- Η διατριβή του ελέγχεται και επιβεβαιώνεται από διεθνή επιτροπή ιατρών στη Γερμανία. Ο Αντουάν Ντ’Ονσιέ ιδρύει στο Σαμπερύ ,εμπνευσμένος από τον Χάμερ ,την ένωση «Στοπ στον Καρκίνο»

1984-Βιβλία και διαλέξεις στην Βιέννη και Γαλλία

1986- Απαγόρευση άσκησης ιατρικού επαγγέλματος από τον γερμανικό Ιατρικό Σύλλογο- Προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας , το οποίο τον δικαιώνει, ματαίως…

1987- Απόπειρα δολοφονίας κατά του Χάμερ

1988- Αιτήσεις του στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της Γαλλίας για έλεγχο και επιβεβαίωση της θεωρίας του-καμιά απάντηση.

1988- Δικαστική εντολή για αναγκαστικό εγκλεισμό σε ψυχιατρείο – κυβερνητική παρέμβαση και διάσωσή του.

1988- Επιβεβαίωση των θέσεων του Χάμερ από το πανεπιστήμιο της Βιέννης, κορυφή στην καρκινολογία.

1989-1992- επανειλημμένες επιβεβαιώσεις των θέσεών του στην Αυστρία.

1992- Επιβεβαίωση από το πανεπιστήμιο του Ντίσελντορφ- ενημερώνονται όλοι ανεξαιρέτως οι βουλευτές της Γαλλίας και Γερμανίας.

1993- νέα απόπειρα ψυχιατρικού εγκλεισμού του από γερμανικό δικαστήριο- ενημέρωση όλων των πανεπιστημίων στην Γερμανία.

1993- Ένωση «Φίλοι του Ντερκ» στη Γαλλία

1994- Νέα υποβολή της διδακτορικής του διατριβής στο πανεπιστήμιο του Τουμπίνγκεν- παρότι ο κοσμήτορας την εγκρίνει , δεν ορίζεται ποτέ η επιτροπή για την κρίση της

1995-1996- ο αυστριακός και ο γαλλικός τύπος κατασυκοφαντούν τον Χάμερ και τις προσπάθειές του

1996- συλλαμβάνεται η Αντρέ Σιξτ, πρόεδρος της ένωσης «Φίλοι του Ντερκ»

1997- συκοφαντικά άρθρα στον τύπο για τον Χάμερ και την Σιξτ

1997-επεισοδιακή δίκη στο Σαμπερύ-κατασκευασμένες κατηγορίες, στημένοι μάρτυρες- η Σιξτ καταδικάζεται με αναστολή – ο Χάμερ φυλακίζεται στην Κολωνία για 18 μήνες

1998- το δικαστήριο της Κολωνίας επανεπιχειρεί τον αναγκαστικό ψυχιατρικό του εγκλεισμό

1998- Αναγνώριση των θέσεων Χάμερ από το πανεπιστήμιο Τρνάβα στη Σλοβακία

2000- νέα δίκη κατά Χάμερ και Σιξτ στο Σαμπερύ- ο εισαγγελέας δηλώνει δημόσια «ότι όλοι οι γιατροί που θα τολμήσουν να εργαστούν ή να έρθουν σε επαφή με την Νέα Ιατρική και τον Ντ. Χάμερ, θα διωχτούν ποινικά».

2004- το δικαστήριο του Σαμπερύ καταδικάζει ερήμην τον Χάμερ σε φυλάκιση τριών ετών για «παρότρυνση σε άσκηση ιατρικής αντίθετης από την ιατρική της σχολής»…

2005- ο 70χρονος Χάμερ κρατείται υπό απαράδεκτες συνθήκες

2007- εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει την Ισπανία και ζει έκτοτε στη Νορβηγία

ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ:

«Κάθε φορά που βγαίνω στο προαύλιο με πλησιάζουν και μου προτείνουν να πάω στη ψυχιατρική κλινική του καταστήματος για να έχω καλύτερες συνθήκες κράτησης. Απαντώ ευχαριστώ, όχι. …θέλουν να με βγάλουν από τη μέση…Όχι, άντεξα ένα χρόνο στη Κολωνία, θα κάνω και το ίδιο εδώ.»

«Σας παρακαλώ, αντισταθείτε ενάντια σε αυτή την εξωφρενική αδικία. Δεν πρόκειται για μένα. Εγώ είμαι ένας ασήμαντος άνθρωπος. Σκεφτείτε τους 1500 γερμανούς , 700 γάλλους που οδηγούνται καθημερινά στο θάνατο με τη χημειοθεραπεία…αγωνιστείτε ώστε όλοι να ευεργετηθούν από τη Νέα Ιατρική»

«Δεν κάθομαι στη φυλακή για μένα, επειδή θα μπορούσε εύκολα να έχω δεχτεί μια από τις εκατοντάδες χρηματικές προσφορές τους…Θα εξακολουθήσω να είμαι ένα παράδειγμα, ακόμη και αν με βασανίσουν»
«νοιώθω σαν να με έχουν θάψει ζωντανό, αλλά το πνεύμα μου παραμένει ανίκητο…»

«οι Γάλλοι νόμιζαν ότι θα ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί μου :ένας ψυχιατρικός αριθμός και τελειώσαμε…δεν υπολόγισαν την αντίδραση του κόσμου, το κοινό στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ιταλία…»

«παρακαλώ πείτε σε όλους πόσο συγκινημένος είμαι από τις επιστολές και την συμπάθεια του κόσμου…»

Πηγή: www.neoastro.gr