Αρχικά κάνοντας κάτι ΔΥΝΑΤΟ και φαινομενικά αφύσικο! Με το να δείξει θάρρος όταν οι άλλοι φοβούνται!

Με το να προσφέρει όταν όλοι λαμβάνουν!

Με το να δείχνει συμπόνια όταν οι υπόλοιποι κατακρίνουν!

Με το να είναι ήρεμος και παρών και υπεράνω των
υπολοίπων, όταν οι άλλοι είναι υστερικοί και βυθίζονται ολοένα και περισσότερο! Και με την συνέχιση αυτής της αφύσικης συμπεριφοράς, αργά ή γρήγορα γίνεται υπερφυσικός, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!

Είναι μια ασυνείδητη υπόθεση ότι όλες οι μεγάλες προσωπικότητες τελικά υποχρεώθηκαν από την ζωή να παραιτηθούν. Οπότε, οι περισσότεροι σκέφτονται υποσυνείδητα: «Αχ, εγώ θα προτιμούσα να κρυφτώ κάτω από το καβούκι μου και να μη ξεχωρίζω». Αλλά τι θα γινόταν αν όλοι ήταν ηγέτες; Ούτως ή άλλως δεν μπορούν να εξαλειφθούν, έτσι δεν είναι;

Μην ισχυριστείς πως θέλεις πλούτη και αφθονία αλλά νιώθεις στέρηση. Ένας πλούσιος άνθρωπος δεν νιώθει στέρηση, νιώθει αφθονία. Το χρήμα φέρνει χρήμα. Η ηγεσία δεν φέρνει χρήμα.

Πρέπει να δείξουμε στον κόσμο όλα όσα θέλουμε. Όταν ξεπερνάω τον φόβο μου, τον εκνευρισμό και τον θυμό μου, όταν εγώ δουλεύω με τον εαυτό μου και εσύ με τον δικό σου, τότε τείνουμε στο να δίνουμε και να προσφέρουμε πραγματικά, αρχίζοντας να συνδεόμαστε σε ένα
βαθύτερο επίπεδο.

Με το να ξεκινάμε να αφαιρούμε τα στοιχεία που εμποδίζουν την θεϊκή ροή μέσα μας, γινόμαστε οι ίδιοι θεϊκοί. Προσφέρουμε περισσότερο. Νοιαζόμαστε περισσότερο. Θέλουμε να αλλάξουμε την ζωή των γύρω μας.

Με το να αρχίζεις σταδιακά να το καταλαβαίνεις αυτό, βλέπεις πέρα από την ψευδαίσθηση και το πέπλο που διαχωρίζει τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους να ζουν με φόβο, σε μια κατάσταση ανταγωνισμού και έχθρας. Επειδή είναι σπουδαίο να μπορείς να ελέγξεις τους ανθρώπους. Αλλά όταν εσύ και εγώ εγκαταλείψουμε αυτό που θέλουμε, ώστε να λάβει την εξουσία κάτι σπουδαιότερο, οδηγούμε και τους άλλους στο να κάνουν το ίδιο. Είναι μεγάλη, ιστορική στιγμή, όταν άνθρωποι σαν εσένα κάνουν κάτι ασυνήθιστο!