Περί ποδηλατοδρόμων

Ξαφνικά βρέθηκαν στην Αθήνα εκατοντάδες όψιμοι λάτρεις του ποδηλάτου, που αποτελούν δημόσιο κίνδυνο και εφιάλτη για τους οδηγούς αυτοκινήτων, ιδίως όταν κυκλοφορούν τη νύχτα, πολλές φορές κατά ομάδες. Είναι ακόμα μία από τις πολλές μόδες εισαγωγής. Η Ελλάδα είναι όμως μία χώρα με εντυπωσιακά ανάγλυφο έδαφος, που δεν προσφέρεται για ποδηλασίες όπως ας πούμε η εντελώς επίπεδη Ολλανδία ή η Δανία. Γι΄αυτό άλλωστε οι περισσότερες πωλήσεις ποδηλάτων στην Ελλάδα πραγματοποιούνταν μέχρι τουλάχιστον αρκετά πρόσφατα στον Θεσσαλικό κάμπο. Ενώ λοιπόν στην Αθήνα η κίνηση των αυτοκινήτων είναι συχνά ασφυκτική και οι δρόμοι της πόλης συνήθως μποτιλιαρισμένοι, αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν τις χιλιάδες των τετράτροχων οχημάτων, τώρα προστέθηκε και η απαίτηση των ποδηλατιστών να τους παρασχεθεί η δυνατότητα να κινούνται απρόσκοπτα στην πόλη, οι δε διάφοροι δήμαρχοι, προκειμένου να εμφανιστούν προοδευτικοί, υπερθεματίζουν. ΄Ετσι, αποφασίστηκε, όπως διαβάσαμε στον ημερήσιο Τύπο, να δημιουργηθεί ένας ποδηλατόδρομος 27 χιλιομέτρων, παρακαλώ, ο οποίος, ακούστε, θα εκτείνεται, λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, από την Κηφισιά ώς το Φάληρο. Αντί να φτιάξουν αυτόν τον φαραωνικής σύλληψης ποδηλατόδρομο, θα μπορούσαν στη θέση του να δημιουργήσουν έναν του ίδίου πλάτους διάδρομο πρασίνου από αειθαλή δέντρα, ο οποίος θα προσέφερε ζωογόνο ανάσα δροσιάς. Μόνη μας ελπίδα τελικά απομένει ότι στην Ελλάδα δεν πραγματοποιείται πλήθος εξαγγελιών των κυβερνώντων, ότι δεν υλοποιούνται πάντοτε οι διάφορες φαεινές ιδέες των εκάστοτε πολιτειακών μας αρχόντων.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com