Η Νατάσα Εξηνταβελώνη θέλει να κρατάει επαφή με το παρελθόν της | Συνέντευξη

Η Νατάσα Εξηνταβελώνη μας βάζει στο “Σύμπαν” της παράστασης “Η Βίλα (Ο δρόμος που δεν πήραν)” που έχει ανέβει στο ΜΙΚΡΟ Θέατρο Κεραμεικού. Ακούστε την συζήτηση που είχε με την Βασιλεία Περόγλου στην εκπομπή “Κάπου στο Σύμπαν” την Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2022.

Η Νατάσα Εξηνταβελώνη είναι μία αγαπητή ηθοποιός που έχουμε γνωρίσει μέσα από χιουμοριστικά βιντεάκια που εκείνη ανέβαζε παλαιότερα, αλλά και από ωραίους ρόλους στο θέατρο και στην τηλεόραση!

Την πετύχαμε στην πρεμιέρα της παράστασης “Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής” του Μολιέρου σε σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης , όπου και πήγε να δει την φίλη της Νάσια Βραχάτη!

Στο διάλειμμα λοιπόν, μοιράστηκε μαζί μας όλα τα ωραία που συμβαίνουν στην παράσταση “Η Βίλα (ο δρόμος που δεν πήραν)” του Χιλιανού συγγραφέα Guillermo Calderón σε σκηνοθεσία της Λητούς Τριανταφυλλίδου.

«Έχει να κάνει με την προσωπική διαχείριση! Για εμένα εάν χάσω έναν δικό μου άνθρωπο, η κηδεία ας πούμε, είναι ένα κομμάτι που το συνδέω με αυτό το γεγονός. Θέλω δηλαδή να πιστέψω ότι τελειώνει κάτι! Θέλω να το θυμάμαι!

«Θεωρώ ότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αυτό το έργο γιατί παρ’ ότι μας μιλάει για την Χιλή έχει πολύ μεγάλη σύνδεση με το εδώ και τώρα, καθώς και με την χώρα μας», επισημαίνει για την τοποθεσία και την χρονολογία του έργου.

Συγκεκριμένα, όπως μας εξηγεί, βρίσκονται σε έναν χώρο τρεις γυναίκες που ονομάζονται Αλεχάνδρα. Δεν ξέρουν ακριβώς που είναι η τοποθεσία του χώρου. Οι Αλεχάνδρες κάνουν μια συνέλευση, καθώς η διαδικασία είναι εντελώς δημοκρατική, με σκοπό να αποφασίσουν τι θα γίνει με την Βίλα! Η Βίλα είναι ένας χώρος βασανιστηρίων από το παρελθόν και πρέπει να αποφασίσουν για την μοίρα της! Θα γίνει ένα μουσείο; Θα γίνει ένα σπιτάκι του τρόμου εκμεταλλευόμενοι την προϊστορία του χώρου; Θα πρέπει να την αφήσουν όπως είναι γιατί έτσι κι αλλιώς κάποια τραύματα δεν γιατρεύονται;

«Είναι μεγάλη υπόθεση γιατί η ιστορική μνήμη συνδέεται έτσι κι αλλιώς με την προσωπική μνήμη. Όλοι έχουμε δηλαδή μαμά, μπαμπά, θείο, παππού, οι οποίοι θα μας μιλήσουν για την ιστορία μας, άρα με έναν τρόπο θα μας μιλήσουν για τις ρίζες μας», μας εξηγεί ενώνοντας την βίλα και ένα ιστορικό γεγονός με το πως αντιμετωπίζουμε την ζωή μας. «Οπότε μετά λες θέλω να θυμάμαι; Θέλω να ξεχάσω; Πως επουλώνεται ένα τραύμα;», τονίζει κι αναρωτιέται και μαζί της κι εμείς.

«Είμαστε 10 χρόνια φίλες! Έχουμε επέτειο φέτος και είναι μεγάλη ευλογία η συγκυρία αυτή!»

Με αφορμή αυτή την υπόθεση μας ήρθε στο μυαλό το Άουσβιτς και πολλές συζητήσεις που έχουμε κάνει στο παρελθόν αν πρέπει να είναι ένας χώρος ιστορικός που τον επισκέπτεσαι ή όχι.

«Είναι μια φράση που λέει στο έργο που μας τονίζει το πιο απλό πράγμα, δηλαδή ότι ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα πράγματα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. “Κάθε βασανισμένος αντιδρά διαφορετικά.” Οπότε υπάρχει ένα τραυματισμένος άνθρωπος, ο οποίος θέλει να ξεχάσει και υπάρχει κάποιος άλλος που δεν θέλει να ξεχάσει και θέλει να το βλέπει καθημερινά ώστε να το θυμάται, σταματώντας τον κόσμο σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή», μας εξηγεί φέρνοντας παράδειγμα και αποσπάσματα από το έργο.

«Έχει να κάνει με την προσωπική διαχείριση! Για εμένα εάν χάσω έναν δικό μου άνθρωπο, η κηδεία ας πούμε, είναι ένα κομμάτι που το συνδέω με αυτό το γεγονός. Θέλω δηλαδή να πιστέψω ότι τελειώνει κάτι! Θέλω να το θυμάμαι! Θέλω να κοιτάω φωτογραφίες από το παρελθόν», αναφέρει για την ίδια. Στην ουσία με ποια “Αλεχάνδρα” ταυτίζεται και όχι ποια Αλεχάνδρα υποδύεται στο έργο στο έργο! Για την “δική” της Αλεχάνδρα δεν ήθελε να μοιραστεί πολλά καθώς «Υπάρχει ένα μυστήριο στο πως το διαχειρίζεται η καθεμία!», όπως τόνισε.

«Είμαι με την Λίλα Μπακλέση και την Αγγελική Πασπαλιάρη! Είμαστε φίλες από την σχολή. Ήμασταν μαζί στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου», μας λέει η ίδια ενθουσιασμένη! «Είμαστε 10 χρόνια φίλες! Έχουμε επέτειο φέτος και είναι μεγάλη ευλογία η συγκυρία αυτή!»

Με την Λίλα Μπακλέση είχαν ξανά συνεργαστεί τηλεοπτικά στο Ταμάμ αλλά όπως λέει και η ίδια, «είναι διαφορετικό αυτό το μοίρασμα επί σκηνής»!

«Όταν μας έγινε η διανομή από την Λητώ», μας εξηγεί για το ποια Αλεχάνδρα θα υποδυόταν η καθεμία «ήμασταν σε σοκ γιατί πιστεύαμε ότι θα παίρναμε άλλο ρόλο από αυτόν που μας δόθηκε». Βέβαια λειτούργησε ακριβώς όπως μας εξηγεί: «Σε εμάς φαινόταν κόντρα αλλά νομίζω ότι για κάποιο λόγο έγινε… έχει το λόγο του», αφήνοντας πάλι υπονοούμενα για το μυστήριο του ποια Αλεχάνδρα πιστεύει τι…

Κείμενο: Guillermo Calderon
Μετάφραση: Ελένη Δρίβα
Σκηνοθεσία: Λητώ Τριανταφυλλίδου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Λιτζέρης
Μουσικός: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Κινησιολογία: Αγγελική Τρομπούκη
Φωτογράφος/Artwork: Χρίστος Συμεωνίδης
Βοηθός Σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Ανθή Παρασκευά Βελουδογιάννη

Πρωταγωνιστούν:
Νατάσσα Εξηνταβελώνη
Λίλα Μπακλέση
Αγγελική Πασπαλιάρη

Προπώληση: Viva.gr