Το παράθυρο του Overton!

Μέσα από το παράθυρο του Overton, μπορούμε να «δούμε» με τα μάτια μας πώς συμβαίνει η πολιτική, κοινωνική και οικονομική πειθώ στη σύγχρονη κοινωνία μας και τους μηχανισμούς που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτούς τους σκοπούς.

Με βάση αυτό το σχήμα, στην πραγματικότητα, μπορούν να οικοδομηθούν (και έχουν κατασκευαστεί) εκστρατείες υπέρ ορισμένων ιδεών που δεν έχουν γίνει ακόμη αποδεκτές από την κοινωνία.

Μέσα από μια γεωμετρική εξέλιξη που περιλαμβάνει την τηλεόραση, τις εφημερίδες, το διαδίκτυο, τα κοινωνικά κανάλια, τους θεσμούς και την πολιτική, το απαράδεκτο γίνεται αποδεκτό, ακόμη και συμμορφούμενο και νομιμοποιημένο.

Επομένως, μια εντελώς απαράδεκτη ιδέα λίγα χρόνια νωρίτερα, μετά από τα διάφορα βήματα που προτείνει το σχήμα γίνεται μια ιδέα απολύτως αποδεκτή και ριζωμένη στην κοινωνία. Τόσο που να γίνει νόμος. Χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς σωματική βία.

Με βία ύπουλη που αφορά το μυαλό και τις συνειδήσεις της ανθρωπότητας. Όλη αυτή η απαρατήρητη ιδεολογική μεταφόρτωση μπορεί να εφαρμοστεί γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που πιστεύει τυφλά σε ό,τι προέρχεται από τα ΜΜΕ, μια κοινωνία «έτοιμη», εμποτισμένη με ηθικό σχετικισμό και που στερείται πλέον αδιαπραγμάτευτων αξιών.

Σύμφωνα με τον Overton, κάθε ιδέα, ακόμα και η πιο απίστευτη, για να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί στην κοινωνία, έχει το δικό της παράθυρο ευκαιρίας.

Η απλή εμφάνιση αυτής της ιδέας, πάντα μέσα από το παράθυρο του Overton, επιτρέπει το πέρασμα από το στάδιο του «αδιανόητου» στο ριζοσπαστικό, ενός δημόσιου διαλόγου, πριν από την υιοθέτησή της από την μαζική συνείδηση ​​και την μετέπειτα εισαγωγή της στο νόμο.

Προφανώς, όλα γίνονται εφικτά μέσω των πιο λεπτών, αποτελεσματικών και συνεπών τεχνικών χειραγώγησης, είναι ζήτημα να φέρουμε την συζήτηση της ίδιας της ιδέας στην καρδιά της κοινωνίας, να διασφαλίσουμε ότι ο απλός πολίτης αποκτά μια συγκεκριμένη ιδέα και την κάνει δική του.

The Overton Window

Συχνά μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες πραγματικών θεατρικών δράσεων, όπου αρκεί ένα δημόσιο πρόσωπο, ένα διάσημο πρόσωπο ή ένας πολιτικός να προωθήσει μια ιδέα με μία καρικατούρα και ακραίο τρόπο και να περιμένει την υπόλοιπη κοινωνική και πολιτική τάξη να την αρνηθεί με μεγάλη ένταση. Αλλά ιδού, η ιδέα γεννήθηκε και σύμφωνα με το σχέδιο του Overton, ένα παράθυρο είναι έτοιμο και ο χορός των πονηρών μπορεί να ξεκινήσει.

Αδιανόητη (απαράδεκτη, απαγορευμένη) -> ριζοσπαστική (απαγορευμένη αλλά με εξαιρέσεις) -> αποδεκτή -> λογική (λογική)

 -> διαδεδομένη (κοινωνικά αποδεκτή) -> νομιμοποιημένη (με αγιοποίηση από την κρατική πολιτική).

Πρέπει να γνωρίζετε ότι ο Joseph P. Overton ήταν ο πρώην αντιπρόεδρος του αμερικανικού κέντρου ανάλυσης Mackinac Center for Public Policy, ενός ιδρύματος που σήμερα μπορούμε να ορίσουμε ως «δεξαμενή σκέψης» ή, σύμφωνα με τη Wikipedia: «… εταιρεία ή μια ομάδα, η οποία τείνει να είναι ανεξάρτητη από πολιτικές δυνάμεις (αν και δεν λείπουν κυβερνητικές δεξαμενές σκέψης), που ασχολείται με την ανάλυση των δημόσιων πολιτικών και επομένως σε τομείς που κυμαίνονται από την κοινωνική πολιτική έως την πολιτική στρατηγική, από την οικονομία έως την επιστήμη και τεχνολογία, από βιομηχανικές ή εμπορικές πολιτικές έως στρατιωτικές συμβουλευτικές υπηρεσίες».

Επίσης σύμφωνα με τη Wikipedia: «Ο Overton πέθανε στις 30 Ιουνίου 2003 στο αεροδρόμιο Caro ως αποτέλεσμα τραυματισμών που υπέστη σε αεροπορικό δυστύχημα κατά την πρώτη του πτήση με ένα εξαιρετικά ελαφρύ μονοθέσιο, με την βοήθεια του εκπαιδευτή πτήσης στο έδαφος. Τα αίτια του ατυχήματος δεν έγιναν άμεσα σαφή».

Θέματα όπως οι γάμοι ομοφυλόφιλων, ή η ευθανασία, απλώς πέρασαν όλη την «τεχνολογική» διαδικασία μεταμόρφωσης από «απαράδεκτο» για την κοινωνία σε «νομιμοποίηση».

Προσοχή, δεν λέω ότι είμαι υπέρ της μιας ή της άλλης θεωρίας, απλά σας δείχνω πώς το παράθυρο του Overton είναι πραγματικότητα, απτό, μπροστά στα μάτια σας.

Στο παρελθόν, το ίδιο σχέδιο έχει υιοθετηθεί για τις αμβλώσεις, την ομοφυλοφιλία, την πολιτική, τους πολέμους.

Επαναλαμβάνω, τίποτα υπέρ ή κατά, απλώς παρατηρώ. Και στο μέλλον;

Προφανώς το παράδειγμα θα μπορούσε να είναι διαφορετικό και να αφορά άλλα θέματα όπως η ελεύθερη εργασία, η απαγόρευση διαδήλωσης, οι υποχρεωτικές θεραπείες υγείας, η κατάργηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η έννοια της κοινωνικής προστασίας, η άκριτη αποδοχή της υποδεέστερης κοινωνικής θέσης, η ψυχοαστυνομία, η παιδεραστία, ο ρατσισμός, φασισμός, βασανιστήρια, μέχρι την αποδοχή ενός δικτατορικού συστήματος!

Ένα από τα κόλπα που παρέχονται είναι να αλλάξετε το όνομα αυτού του concept, για να το κάνετε να φαίνεται «ομορφότερο» αμέσως. Στόχος είναι να αποσπαστεί η μορφή της λέξης από το περιεχόμενό της στη συλλογική συνείδηση.

Πολλοί πόλεμοι έχουν μετατραπεί σε ειρηνευτικές αποστολές και οι κανίβαλοι κάποτε θα αποκαλούνται, για παράδειγμα, «ανθρωπόφιλοι», «εραστές της ανθρωπότητας».

Θα προκύψει νέο σύνθημα: «Η ανθρωποφιλία δεν πρέπει να απαγορευτεί!».

Ο νόμος εγκρίνεται, το θέμα φτάνει σε σχολεία και νηπιαγωγεία και μια νέα γενιά ξέρει ήδη ότι δεν μπορεί κανείς να σκεφτεί διαφορετικά.

Έτσι λειτουργεί, ο καθένας είναι ελεύθερος να συσχετιστεί ή να αποσυνδεθεί από την ιδέα, αλλά αυτή η ιδέα, προσέξτε, δεν προκύπτει από το πουθενά, αλλά είναι μέρος ενός μεγάλου έργου, σχεδιασμένου στο τραπέζι.

Το λέω αυτό γιατί η πλειονότητα των συγχρόνων μας πιστεύει ότι οι κοινωνικές αλλαγές που συμβαίνουν είναι η φυσική και αναπόφευκτη συνέπεια της «προόδου» που, όπως κυριολεκτικά επαναλαμβάνουν, δεν μπορεί να σταματήσει.

Πλέον τα «παράθυρα» έχουν ανοίξει στην έννοια του φύλου, στο υποδόριο μικροτσίπ, στην ανάληψη μετρητών, στη νοικιασμένη μήτρα, στα υποχρεωτικά εμβόλια, στην ατμοσφαιρική χειραγώγηση, ας προβλέψουμε ήδη ποιος θα είναι ο τελικός στόχος. Και πολλές άλλες «ιδέες» βρίσκονται ακόμα σε ενδιάμεση φάση, αλλά κάποτε θα βρεθούν «νομιμοποιημένες».

Μια μέθοδος, αυτή του Overton,  συνάδει με την «αρχή του βρασμένου βατράχου» που αναφέρει ο Noam Chomsky, ένας από τους μεγάλους διανοούμενους της εποχής μας. Μια αρχή, αυτή του βρασμένου βατράχου, χρήσιμη για να μας κάνει να καταλάβουμε τι υπάρχει στη θάλασσα της νοητικής χειραγώγησης σε εξέλιξη: η «στρατηγική της σταδιακής κλιμάκωσης».

Μάλιστα, για να γίνει αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, εκτός από την τήρηση του σχήματος Overton, πρέπει να φροντίσουμε να το εφαρμόσουμε σταδιακά, με σταγονόμετρο, για συνεχόμενα χρόνια.

Ή πραγματικά πιστεύετε ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα «τυχαιότητας» ή «λάθους» αξιολόγησης; Με αυτόν τον τρόπο έχουν επιβληθεί ριζικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) τα τελευταία χρόνια.

Ελάχιστο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, επισφάλεια, ευελιξία, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εγγυώνται πλέον αξιοπρεπή εισοδήματα και ούτω καθεξής… Τόσες πολλές αλλαγές που αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς, θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, και αντ’ αυτού, σταδιακά, έγιναν αποδεκτοί από την κοινωνία.

«Είναι η κρίση…» ακούω σαν απαντήσεις καθημερινά. Άλλωστε το λέει και η τηλεόραση, οπότε σίγουρα θα ισχύει.

Το τεχνοδικτατορικό υγειονομικό καθεστώς του COVID χρησιμοποιεί σημείο προς σημείο τις τεχνικές του παραθύρου του Overton, για να ωθήσει ολόκληρο τον κόσμο σε έναν ελιγμό τσιμπίδας, ο οποίος σύντομα θα κλείσει με μια αδυσώπητη λαβή σε όλους εκείνους που νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να παραμείνουν κοιτάζοντας, ότι το πρόβλημα δεν τους απασχολούσε.

Είμαστε ήδη στην πλήρη φάση νούμερο 5.

Προσπαθήστε να καταλάβετε πώς ακριβώς μας έφτασαν σε αυτό το σημείο, γιατί στην επόμενη φάση, την τελική, που θα ξεκινήσει από την επόμενη ακολουθία κλειδώματος-τρόμου, το τεχνοδικτατορικό-υγειονομικό καθεστώς θα πάει στον τρύγο, στη συγκομιδή, και θα παρουσιάσει σε όλους έναν πολύ υψηλό λογαριασμό για πληρωμή.

Σκλαβιά των μυαλών, θεσμοθετημένη παραβίαση του σώματός μας και πλήρης εξάλειψη της ανθρώπινης διάστασής μας. Την νέα πραγματικότητα !

Η λύση

Όλα όσα ο πληθυσμός σήμερα θεωρεί φυσιολογικό, θεωρεί αποδεκτό, θεωρεί νόμιμο, είναι κάτι που στην πραγματικότητα έχει αλλάξει μέσα από αυτές τις Overton φάσεις.

Φυσικά δεν υπάρχει μόνο αυτό το σύστημα, υπάρχουν πραγματικά πολλά που ρυθμίζουν την ψυχή της μάζας.

Ορισμένες τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη χειραγώγηση των μαζών, στην πραγματικότητα, είναι η ίδια η μάζα που τις απαιτεί.

Η λύση δεν βρίσκεται στο να θυμώσεις με αυτούς που χρησιμοποιούν αυτές τις τεχνικές, η λύση βρίσκεται στο να αλλάξεις εσωτερικά.

Εάν ένα άτομο αναπτύσσεται εσωτερικά, βοηθά τους άλλους να αναπτυχθούν, το σύστημα δεν μπορεί πλέον να υιοθετήσει ορισμένες μεθοδολογίες και αναγκάζεται να αλλάξει με τη σειρά του. Η λύση είναι πάντα να αλλάζεις εσωτερικά, όχι να πολεμάς έναν συγκεκριμένο τύπο συστήματος.

Δημιουργείται ένα άλλο σύστημα που βασίζεται σε άλλες αρχές!