Σήμερα, μιλούμε περίπου την ίδια γλώσσα που μιλούσε και ο Όμηρος!

Ίσως κάποιες ομηρικές λέξεις να μην σώζονται αυθύπαρκτες, σώζονται όμως στην παραγωγή των λέξεων και κυρίως στα σύνθετα.

Για παράδειγμα, σήμερα λέμε νερό και όχι ύδωρ, αλλά τα σύνθετα και οι παράγωγες λέξεις θα είναι με τη λέξη ύδωρ (υδραυλικός, υδραγωγείο, ύδρευση, υδροφόρος, ενυδρείο, αφυδάτωση, υδρωπικία, υδρόψυκτος, υδρογόνο, υδροστατική κ.λπ.).

Μπορεί να λέμε φωτιά αλλά τα σύνθετα είναι όλα με το πυρ (πυροσβέστης, πυρασφάλεια, πυρκαγιά, πυρπολητής κ.λπ.).

Ακόμη και λέξεις που σήμερα έχουν χαθεί έχουν διασωθεί στα σύνθετα. Για παράδειγμα ο Όμηρος χρησιμοποιεί το ρήμα δέρκομαι (βλέπω), το οποίο σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως η λέξη οξυδερκής.

Χρησιμοποιεί επίσης ο Όμηρος το ρήμα κορέω (φροντίζω, σκουπίζω, σαρώνω) κι όμως σήμερα υπάρχει το νεωκόρος, κουράρω.

Η λέξη φωρ (κλέπτης) έχει χαθεί. Υπάρχει όμως η έκφραση «επ’ αυτοφώρω», αυτόφωρον.

Επίσης σήμερα δεν μιλούμε για τους λώπους (ρούχα), διασώθηκε όμως ο λωποδύτης.

Κι αν το ρήμα αλέξω (προστατεύω, αποτρέπω, απομακρύνω) δεν λέγεται σήμερα, μας έχει αφήσει το αλεξικέραυνο, το αλεξίσφαιρο, το αλεξιβρόχιο, το αλεξίπτωτο και κυρίως τον Αλέξανδρο και την Αλεξάνδρα.

Η ομηρική λέξη αυδή (φωνή) δεν χάθηκε γιατί υπάρχουν οι λέξεις άναυδος, απηύδησα κ.λπ.