Ὅταν ἡ Ἐπιστήμη πλησιάζει τὴν Ψυχή

Τα τελευταία χρόνια, η επιστήμη αρχίζει να λέει κάτι που ακούγεται παράξενα γνώριμο. Ότι ίσως δεν είμαστε απλώς το σώμα και ο εγκέφαλός μας.

Κάποιες έρευνες μιλούν για τον εγκέφαλο όχι σαν εργοστάσιο που “φτιάχνει” τη συνείδηση, αλλά σαν δέκτη. Σαν φίλτρο. Σαν ένα όργανο μέσα από το οποίο περνά κάτι βαθύτερο.

Αυτό δεν αποδεικνύει την πίστη. Αλλά κάνει κάτι σημαντικό: ανοίγει χώρο.

Τι λέει η πίστη εδώ και αιώνες

Η Εκκλησία λέει εδώ και 2000 χρόνια κάτι απλό: ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σκέψη και συναίσθημα. Έχει ψυχή. Και η ψυχή δεν είναι ιδέα. Είναι ζωή.

Ο εγκέφαλος είναι εργαλείο. Η ψυχή είναι το πρόσωπο. Και ο νους είναι το βλέμμα της ψυχής.

Όταν οι Πατέρες μιλούσαν για νήψη, δεν εννοούσαν “σκέψου θετικά”. Εννοούσαν: μάθε να βλέπεις τι γίνεται μέσα σου, πριν σε παρασύρει!

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά

Όταν προσεύχεσαι,

όταν ησυχάζεις,

όταν αγαπάς αληθινά,

δεν “χαλαρώνεις απλώς”.

καθαρίζεις το φίλτρο.

Όχι για να γίνεις κάτι υπεράνθρωπο,

αλλά για να γίνεις αληθινός άνθρωπος.

Και η ζωή μετά;

Η πίστη δεν λέει ότι “επιβιώνουμε σαν ενέργεια”. Λέει κάτι πιο δυνατό: ότι ο Θεός δεν ξεχνά κανένα πρόσωπο!

Η ζωή δεν τελειώνει σαν αρχείο που διαγράφεται.

Συνεχίζεται σαν σχέση!

Τι είναι τελικά το «Ὃν Q»

Δεν είναι τίτλος.

Δεν είναι μόδα.

Δεν είναι θεωρία.

 Είναι ο άνθρωπος που δεν ζει στον αυτόματο, δεν χάνεται στο χάος, και δεν φοβάται το φως. Είναι αυτός που μαθαίνει να ζει με επίγνωση, αγάπη και ελευθερία. Αυτό που η Εκκλησία πάντα ονόμαζε ζωή εν Χριστῷ.

Η επιστήμη μπορεί να ψάχνει τα ίχνη.

Η πίστη δείχνει τον δρόμο.

Και ο δρόμος παραμένει ο ίδιος.

Απλώς σήμερα, μιλάμε γι’ αυτόν σε γλώσσα που ακούγεται.