Εγκληματικά πολιτικά σφάλματα του Ελευθέριου Βενιζέλου (Β’)

Στις  28 Ιουλίου (10 Αυγούστου) 1913 ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετέβη στη Ρουμανία και υπέγραψε τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, με την οποία έληξε και διπλωματικά ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος. Σε αυτή τη συνθήκη, μεταξύ διαφόρων όρων, υπήρχε, κατ’ αξίωσιν της Ρουμανίας, και η εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας εγκληματική, σε βαθμό προδοσίας, υποχώρηση προς τις ρουμανικές αξιώσεις για την κατ’ ουσίαν αναγνώριση της ύπαρξης στην Ελλάδα  ρουμανικής μειονότητας,  της οποίας η Ρουμανία χρήστηκε  αυτοδικαίως υπερασπιστής.
Πιο συγκεκριμένα, πριν από την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου είχαν ανταλλαγεί στις 23 Ιουλίου (5 Αυγούστου) 1913 μεταξύ του ρουμάνου πρωθυπουργού και συνάμα υπουργού των Εξωτερικών  Μαγιορέσκου και του έλληνα ομολόγου του Βενιζέλου δύο επιστολές, δια των οποίων η Ελλάδα αναλάμβανε την υποχρέωση «να παράσχη αυτονομίαν εις τας σχολάς και εκκλησίας των Κουτσοβλάχων (Αρωμούνων) τας ευρισκομένας εις τας μελλούσας ελληνικάς κτήσεις και να επιτρέψη την σύστασιν επισκοπής δια τους Κουτσοβλάχους τούτους, της ρουμανικής κυβερνήσεως δυναμένης να επιχορηγή, υπό την επίβλεψιν της ελληνικής κυβερνήσεως, τα ειρημένα ενεστώτα και μέλλοντα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά καθιδρύματα».
Με την εν λόγω συνθήκη, η Ρουμανία που επωφελήθηκε σημαντικά των πολεμικών επιτυχιών κυρίως της Ελλάδας και της Σερβίας, οι οποίες σήκωσαν το κύριο βάρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων, κατάφερε να λύσει το Κουτσοβλαχικό ζήτημα και με τις άλλες σύμμαχες χώρες, αλλά προπάντων με την Ελλάδα για τους εγκατεστημένους στη Μακεδονία και στην ΄Ηπειρο Κουτσοβλάχους. Από τότε και μέχρι σήμερα, η Ρουμανία θεωρεί απαξάπαντες τους Βλάχους, σε όποια χώρα των Βαλκανίων και να ζούν, ρουμάνους μειονοτικούς, γεγονός που της προσδίδει, κατά την άποψή της, το δικαίωμα να προασπίζεται τα συμφέροντά τους. Ωστόσο η Ρουμανία θέλει να παραβλέπει το ότι οι Βλάχοι της Βαλκανικής χερσονήσου, εκτός που ήταν, στη συντριπτική πλειονότητά τους, και ελληνόφωνοι, είχαν πάντοτε βαθιά ελληνική συνείδηση και  πάντως όχι ρουμανική.
Φοίβος Ι. Πιομπίνος