Χριστός γεννάται δοξάσατε

Αξιωνόμαστε και φέτος όλοι μας, με τη βοήθεια του Θεού, τη χάρη της Παναγίας και όλων των Αγίων μας, να προετοιμαστούμε εναγωνίως για τον ερχομό της μεγάλης εορτής της Χριστιανοσύνης που δεν είναι άλλη από την Γέννηση του Θεού επί της γης, την ενανθρώπησή του για τη δική μας σωτηρία. Την αγαπημένη και δημοφιλή εορτή των Χριστουγέννων, «Μητέρα πασών των εορτών»  κατά τον Χρυσορρήμονα.

Μια ματιά στους δρόμους και τις βιτρίνες των πόλεων, μικρών και μεγάλων, καθώς και στα σοκάκια και τα δρομάκια της περιφέρειας, είναι αρκετή για να μας υπενθυμίσει τα σχέδια και τις λίστες των αγοραστικών υποχρεώσεών μας.

Παντού πολύχρωμα λαμπιόνια, καλόγουστα στολισμένες βιτρίνες που συναγωνίζονται σε διακόσμηση η μία την άλλη, λες και περιμένουν να τούς δώσει κάποιος το βραβείο του πιο εντυπωσιακού στολισμού, χριστουγεννιάτικα δέντρα σαν “λατέρνες” φορτωμένα με κάθε είδους μπάλες και φωτάκια, χιονάνθρωποι και άγιοι Βασίληδες -άσχετοι με την Παράδοσή μας- και πού και πού κανένα καραβάκι εις ανάμνησιν της κιβωτού-Εκκλησίας. Γενικά ένα κλίμα εμπορικοποιημένο και κοσμικό, προς “τιμήν” των Χριστουγέννων που όλοι με λαχτάρα περιμένουν για να βγάλουν κάποια κέρδη από τις επιχειρήσεις τους, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αυτή η μέριμνα για το ποιος θα κλέψει τις εντυπώσεις στην αγορά προκειμένου να εξασφαλίσει τα μεγαλύτερα έσοδα στις γιορτές, έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση των ανθρώπων από το πραγματικό νόημα της εορτής και την διαιώνιση της άγνοιας που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι πάνω στα πνευματικά ζητήματα, εκτός ελαχίστων πλέον εξαιρέσεων.

Η Εκκλησία μας ψάλλει: “Χριστός γεννάται δοξάσατε”, “Η Γέννησις σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως…” Της γνώσης το φως, όχι της συσκότισης, και της αποπροσανατόλισης των πάντων, φαινόμενο που δυστυχώς παρατηρείται σήμερα πιο έντονα από ποτέ.

“Χριστός γεννάται δοξάσατε!”

Γιατί ο Χριστός γεννήθηκε από αγάπη για μένα και για σένα, για να μας οδηγήσει με ασφάλεια στην σωτηρία!

“Χριστός γεννάται δοξάσατε!”

Γιατί από σήμερα  ο άνθρωπος  έχει φίλο μοναδικό να τον συντροφεύει σε όλη τη ζωή του!

“Χριστός γεννάται δοξάσατε!”

Γιατί καταδέχεται να φορέσει την ανθρώπινη σάρκα ο Ακατάληπτος, και να ενωθεί με εμένα τον μικρό, τιποτένιο και αχάριστο άνθρωπο!

Ω! Τι χαρά, τι ευλογία μεγάλη που γίνεται στον κόσμο σήμερα και πάντα!

Γεννάται σε χρόνο ενεστώτα, δηλαδή τώρα, σήμερα, όχι χθες και στο παρελθόν. Συνέβη βέβαια στον ιστορικό χρόνο άπαξ, αλλά η γέννησή Του ισχύει για πάντα! Και για όσους μπορούν να καταλάβουν, η γέννηση του Χριστού εν χρόνω, ξεπερνά και διαπερνά τον χρόνο καθώς αγκαλιάζει διαχρονικά όλη την δημιουργία από την αρχή του κόσμου έως το τέλος.

Γεννάται ο Χριστός κάθε φορά στην καρδιά του ανθρώπου που βάζει στόχο την σωτηρία του και αποφασίζει να αγωνιστεί για αυτήν. Γιατί, αν τελικά το σκεφτούμε σοβαρά, η μόνη αξία στη ζωή για την οποία πρέπει με κάθε μέσο να παλεύει και να αγωνίζεται κανείς, είναι η αγιότητα και η σωτηρία του. “Άγιοι γίνεσθε, καθώς και εγώ Άγιος ειμί”, μας λέγει ο Κύριός μας.

Πόσοι όμως σήμερα ζούμε και αγωνιζόμαστε γι’ αυτήν;

Πόσοι σήμερα πιστεύουμε ή έχουμε συνειδητοποιήσει πως μετά τα 70, 80, 100 (;) χρόνια που θα ζήσουμε επί της γης θα φύγουμε μόνοι, ολομόναχοι, για τον αληθινό προορισμό μας με μοναδικό εφόδιο την πίστη στον Θεό και τα καλά έργα που προέρχονται από αυτήν την πίστη; Ακατάπαυστα τρέχουμε, αναλωνόμαστε και εξαντλούμαστε όλοι οι άνθρωποι από το πρωί μέχρι το βράδυ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε όλα εκείνα τα μέσα που θα διευκολύνουν την ζωή μας, που θα μας χαρίσουν ένα δικό μας σπίτι, το οποίο να έχει τις σύγχρονες ανέσεις που ο καταναλωτισμός απαιτεί για να στεγάσουμε την οικογένειά μας, που θα μας επιτρέψει να έχουμε μία εξοχική κατοικία για ανάπαυλα μακριά από το θόρυβο της πόλης και ένα αυτοκίνητο πολυτελές η μη, που θα κάνει δυνατή τη μετάβασή μας αυτή στην εξοχή, κ.λπ., κ.λπ. Και ο κατάλογος ποτέ δεν εξαντλείται.

Καλοί ίσως και άγιοι και πραγματικά αναγκαίοι να είναι αυτοί οι στόχοι καθώς και άλλοι, και οι προσδοκίες των ανθρώπων, όταν όμως γνωρίζουμε το μέτρο. Και οι ημέρες που έρχονται αυτό ακριβώς μας υπενθυμίζουν μεταξύ των άλλων, πως εκτός από τα υλικά αγαθά για την εξασφάλιση των οποίων όλοι μας αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε, πρέπει να ασχοληθούμε λίγο και με την φροντίδα του πνεύματος και της ψυχής μας.

Όλοι οι συμβολισμοί των ημερών αυτό ακριβώς κραυγάζουν!

Άραγε όμως πόσο συνειδητοποιούμε οι άνθρωποι το εορταστικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών και πόσο αντιλαμβανόμαστε τον συμβολισμό των γεγονότων;

Στολίζουμε όλοι τα δέντρα μας με μεγαλοπρέπεια, με πολλά και διάφορα όμορφα στολίδια, με φώτα, μουσικές και πολλά άλλα. Γνωρίζουμε όμως και τον λόγο για τον οποίο πράττουμε κάτι τέτοιο;

Το δέντρο πού μας παραπέμπει, τι μας θυμίζει, με άλλα λόγια σε ποιο βασίλειο ανήκει; Στο φυτικό, στην φύση μας παραπέμπει η οποία χαίρεται και πανηγυρίζει για τον ερχομό του Θεού στη γη.

“Χριστός γεννάται δοξάσατε” και «Πάσα η κτίσις ανακαινίζεται!» Αυτήν ακριβώς την χαρά, την ανακαίνιση, την ομορφιά της φύσης -η οποία είχε παρασυρθεί σε φθορά μαζί με τον άνθρωπο μετά την παρακοή και την έξοδό του από τον Παράδεισο- δηλώνουμε με τον στολισμό των δέντρων στα σπίτια μας, τους δρόμους και τις πλατείες, στα καταστήματα, στους εργασιακούς χώρους και οπουδήποτε παρατηρείται ανθρώπινη δραστηριότητα και παρουσία πολιτισμού και ομορφιάς.

Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι ον ευφυές και σκεπτόμενο, με έμφυτη τάση προς την δημιουργία και το αγαθό, γι’ αυτό και όλες οι εκδηλώσεις και τα συναισθήματά του χαρακτηρίζονται -ή θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται- από αυτά τα θεία δώρα και τάλαντα.

Με το να στολίζουν, λοιπόν, τα δέντρα και τα σπίτια τους οι άνθρωποι, εκδηλώνουν όχι μόνον την δική τους χαρά για το κοσμοσωτήριο γεγονός της γέννησης του Σωτήρα, αλλά και την χαρά και ανάπλαση ολόκληρης της φύσης που συμμετέχει και εορτάζει κι αυτή μαζί μας το γεγονός αυτό! Θέλοντας δε να έχουν διαρκώς ως ανάμνηση τις ημέρες αυτές την απέραντη αγάπη και τη μεγάλη ταπείνωση που έδειξε ο Θεός  καταδεχόμενος να γίνει άνθρωπος, φορώντας την δική μας φθαρτή και ευαίσθητη σάρκα ούτως ώστε σε τίποτα να μη διαφέρει από εμάς -πλην της αμαρτίας- για να μπορέσουμε να Τον καταλάβουμε, να Τον προσεγγίσουμε και να Τον κατανοήσουμε όλοι μας ως Πατέρα, Αδελφό και Φίλο, κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δένδρο βάζουμε την φτωχική φάτνη για να θυμίζει το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Το Σπήλαιο στο οποίο θέλησε να γεννηθεί ο Βασιλεύς των Βασιλέων και Δεσπότης των πάντων προκειμένου να μας πλησιάσει και να γίνει ο απρόσιτος στην θεϊκή ουσία, προσιτός στην ανθρώπινη φύση!

Στην κορυφή δε του δέντρου λάμπει ένα αστέρι, σύμφωνα με την Εκκλησία μας που ψάλλει:

“Δεύτε είδομεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσομεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ…” για να θυμούνται οι άνθρωποι τον άγγελο που φώτιζε τον ουρανό σαν μεγάλο αστέρι και οδήγησε τούς άρχοντες της Περσίας (τους τρεις Μάγους οι οποίοι ήσαν οι πανεπιστήμονες της εποχής εκείνης) στο θείο Βρέφος. Τοποθετούν δε  στην φάτνη μικρά αγαλματάκια, με όλους αυτούς που γνωρίζουμε ότι έλαβαν μέρος στην προσκύνηση του μικρού Χριστού, δηλαδή τους ποιμένες που πρώτοι αξιώθηκαν την μεγάλη αυτή τιμή καθώς και τους Μάγους από την Περσία. Χωρίς να παραλείπεται και το ζωϊκό βασίλειο με τα βόδια, τα γαϊδουράκια και τα πρόβατα των ποιμένων που και αυτά συμμετέχουν στην γέννηση του μικρού Χριστού και Δημιουργού τους. Σύμφωνα  με την προφητεία: “Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού…”

Έτσι ολοκληρώνεται ο στολισμός για τα Χριστούγεννα σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, και οι εικόνες αυτές δίνουν απέραντη χαρά και αγαλλίαση όχι μόνον στα μικρά παιδιά που οπωσδήποτε έχουν την τιμητική τους, αλλά και στους ενήλικες.

Από μεγάλη χαρά για το γεγονός της Γέννησης και θέλοντας να δώσουν την ίδια χαρά σε όλους τούς δικούς τους, οι άνθρωποι διαλέγουν και ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ τους, όπως είθισται σε κάθε γιορτή, ευχόμενοι ο ένας στον άλλο χρόνια πολλά, χρόνια ευλογημένα, διότι γεννήθηκε ο Χριστός και καταργήθηκε η δύναμη του διαβόλου!

Αυτή θα έπρεπε να είναι η ορθή ερμηνεία των παραπάνω εκδηλώσεων που εθιμοτυπικά επαναλαμβάνονται μεν κάθε χρόνο, ουσιαστικά όμως ελάχιστοι γνωρίζουν, κατανοούν, συνειδητοποιούν, συμμετέχουν και πραγματικά εορτάζουν.