Ελλάδα, η μεγάλη απούσα από το τραπέζι της ειρήνης

Η Ελλάδα, αν και μικρή χώρα, υπήρξε η μόνη που διεξήγαγε νικηφόρο αγώνα στην αρχή κιόλας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εναντίον υπέρτερης δύναμης-μέλους του άξονα, της Ιταλίας. Ταπεινωτική πανωλεθρία υπέστησαν οι κοκορόφτεροι του Μουσολίνι, ο οποίος φανταζόταν πως θα έπινε αυθημερόν τον καφέ του στην πλατεία Συντάγματος. Εν πάση περιπτώσει οι Ιταλοί δεν θα εισέβαλαν ποτέ στην Ελλάδα αν δεν επενέβαιναν οι Γερμανοί υπέρ αυτών. Η νικηφόρα επέλαση του ελληνικού στρατού στη Βόρειο ΄Ηπειρο για την απώθηση του ιταλικού απετέλεσε μοναδικό φαινόμενο μέχρι τις συμμαχικές στρατιωτικές επιτυχίες –κατ’ ουσίαν αμερικανικές, βρετανικές και ρωσικές- που συνετέλεσαν στη λήξη του πολέμου.

Κι όμως η Ελλάδα δεν προσκαλέστηκε να παρακαθίσει στο τραπέζι της ειρήνης, σε αντίθεση με τη Γαλλία, της οποίας  η κατάληψη  από τους Γερμανούς  ολοκληρώθηκε εντός  ενός μηνός, και το ήμισυ της επικρατείας της  τελούσε, καθ’ όλην  τη διάρκεια του πολέμου, υπό το φασιστικό καθεστώς του στρατάρχη Ανρί-Φιλίπ Πεταίν (Pétain, 1856-1951) με έδρα το Βισύ. Σημειωτέον ότι οι Γερμανοί είχαν επιτεθεί ταυτόχρονα εναντίον της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Γαλλίας. Στη μεν  Ολλανδία, η οποία προστατευόταν από τη μεγαλύτερη αντιαρματική τάφρο της Ευρώπης, τη Διώρυγα Αλβέρτου, οι Γερμανοί πέρασαν αυθημερόν, ενώ το κλειδί της άμυνας του Βελγίου, το οχυρό ΄Εμπεν-Εμαέλ, αχρηστεύτηκε από καταδρομείς αλεξιπτωτιστές μέσα σε δέκα λεπτά της ώρας. ΄Οσο για τη Γαλλία, η κατάληψή της από τους Γερμανούς,  που είχε ξεκινήσει  στις 10 Μαϊου, είχε ολοκληρωθεί  στις 14 Ιουνίου 1940. Απεναντίας η Ελλάδα,  αν και ήδη εξουθενωμένη από την ελληνο-ιταλική σύρραξη, αντιστάθηκε μόνη της επί 24 μέρες στην επέλαση των  γερμανικών  στρατευμάτων.

Η πυγμή και οι αποτελεσματικοί διπλωματικοί χειρισμοί του Σαρλ ντε Γκώλ (Charles de Gaulle)  κατόρθωσαν να επιβάλουν τη Γαλλία ανάμεσα στις τρεις άλλες νικήτριες δυνάμεις (Ρωσία, ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία) και μάλιστα –οποίος παραλογισμός!- της δόθηκε να διαχειρίζεται τη μία από τις τέσσερις  διοικητικές ζώνες κατοχής του Βερολίνου από τα συμμαχικά στρατεύματα. Απεναντίας η Ελλάδα, τις χαρμόσυνες εκείνες ημέρες της λήξης του πολέμου, αντί να συμμετέχει ισότιμα σε αυτές, αμαύρωνε τις τιτανικές επιδόσεις της, τις οφειλόμενες στη  σχεδόν  καθολική αντίσταση και ομοψυχία του ελληνικού λαού, μες στον παραλογισμό αδελφοκτόνων συγκρούσεων, ενώ η τύχη της είχε ήδη προδιαγραφεί από τους  «Τρεις Μεγάλους» (Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν) στη  Διάσκεψη της Γιάλτας. ΄Ετσι βρέθηκαν να θριαμβολογούν και να  εορτάζουν για την οριστική νίκη χώρες προσκυνημένες στη ναζιστική Γερμανία, τη στιγμή που η Ελλάδα παραγκωνιζόταν από κάθε συμμαχικό πανηγυρισμό.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com