O ζωτικός χώρος του Ελληνισμού

Από αρχαιοτάτων χρόνων και σε όλη τη μακραίωνη ιστορία τους, οι ΄Ελληνες υπήρξαν δεινοί θαλασσοπόροι και έζησαν από τη ναυτιλία. Επομένως κατοίκησαν στις παραθαλάσσιες περιοχές κυρίως της Ανατολικής Μεσογείου και της βορειοανατολικής Αφρικής και σε βάθος γύρω στα εκατό χιλιόμετρα από τα παράλια, δηλαδή στη ζώνη όπου φύεται η ελαία. Εκείνο που είναι μοναδικό για το ελληνικό έθνος είναι ότι τόσο κατά την αρχαιότητα όσο και στα χρόνια της μακροβιότερης αυτοκρατορίας που υπήρξε ποτέ επί της γης, δηλαδή της Βυζαντινής, οι ΄Ελληνες (Αιγαιοκρήτες, Πελασγοί, Λέλεγες, Μινύες, Αχαιοί, Μυκηναίοι, Δαναοί, ΄Ιωνες, Δωριείς, Αιολείς, Γραικοί, Ρωμιοί) δεν έκαναν ποτέ επιθετικούς πολέμους με εξαίρεση, όπως θα σπεύσετε να μου επισημάνετε, την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών, οι οποίοι όμως δεν έπαψαν ποτέ να αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τους ΄Ελληνες, ακόμα και στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Εξάλλου ο Μέγας Αλέξανδρος δεν υπήρξε απλώς ένας ικανότατος στρατηλάτης και ωμός κατακτητής, όπως ίσως φρονούν οι πολιτικά ορθώς σκεπτόμενοι, αλλά ένας ιδιοφυής στρατιωτικός ηγέτης, ο οποίος, πιστός στην αποστολή και στο όραμά του, κατόρθωσε να διαδώσει μέσα σε δεκατρία μόλις χρόνια τον ελληνικό πολιτισμό ώς την κεντρική Ασία, κι ας κάνει αυτή η άποψη κάποιους να ξινίζουν με αποδοκιμασία τα μούτρα τους. Τρανή απόδειξη αποτελεί η σχεδόν μυθική, όλο θαυμασμό φήμη που άφησε ο Μέγας Αλέξανδρος και κατ’ επέκτασιν ο Ελληνισμός ώς τις μέρες μας στη συλλογική μνήμη των αλλοτινών κατακτημένων λαών. Γι’ αυτό, η αναφορά και μόνο της λέξης Γιουνάν, πάει να πεί ΄Ελληνας, στις χώρες της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής κάνει τα πρόσωπα των κατοίκων τους να λάμπουν από θαυμασμό κι εκτίμηση, και να ανοίγουν φιλόξενα τα σπίτια τους για να υποδεχθούν, τόσους αιώνες αργότερα, τους απογόνους του μεγάλου στρατηλάτη. Δεν συμβαίνει ωστόσο το ίδιο με τους άλλους μεγάλους κατακτητές της ανθρωπότητας (Αττίλας, Ταμερλάνος, Τζένγκις Χαν, Ερνάν Κορτές, Ναπολέων, Χίτλερ κ.ά.), οι οποίοι μόνο οδυνηρές, τραυματικές αναμνήσεις άφησαν με το πέρασμά τους πίσω τους.
Ας επανέλθουμε όμως στην αρχική μας θέση. Απολύτως κανείς άλλος λαός στον κόσμο όπως οι ΄Ελληνες δεν δέχτηκε τις επιθέσεις τόσο πολλών εχθρικών λαών. Θα έλεγες πως όλοι οι λαοί του κόσμου, είτε εξ Ανατολών είτε εκ Δυσμών προερχόμενοι, πέρασαν από την Ελλάδα. Οι ΄Ελληνες διεξήγαγαν βέβαια πάμπολλους πολέμους, πλην όμως αυτοί ήταν αμυντικοί. Και στα χρόνια της χιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι ΄Ελληνες δεν πολέμησαν ποτέ έξω από τα προαιώνια φυσικά σύνορα του Ελληνισμού, και αυτών των συνόρων υπεραμύνθηκαν. Οι ΄Αβαροι ήρθαν στα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το ίδιο και οι Ούννοι, οι ΄Αραβες, οι Χάζαροι, οι Πέρσες, οι Σλάβοι, οι Βούλγαροι, οι Σελτζούκοι, οι Φράγκοι, οι Ενετοί, οι Γενοβέζοι, οι Οθωμανοί και τόσοι άλλοι, χωρίς οι Βυζαντινοί να τους έχουν προηγουμένως επιτεθεί. Και στα νεότερα χρόνια Τούρκοι, Τουρκαλβανοί, Αιγύπτιοι, Γάλλοι, ΄Αγγλοι, Ιταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι κ.ά. κυρίευσαν κατά καιρούς ελληνικά εδάφη. Μόνη εξαίρεση, που όμως επιβεβαιώνει τον κανόνα, υπήρξε η ατυχέστατη απόφαση του Ελευθέριου Βενιζέλου να στείλει στις αρχές του 1919, κατά προτροπή των Γάλλων και τη ρητή υπόσχεση του Κλεμανσώ για υποστήριξη των δικαίων μας, στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία), δύο ελληνικές μεραρχίες για να συνδράμουν στην κατάπνιξη της επανάστασης των Μπολσεβίκων. Όμως κι αυτός ο επιθετικός πόλεμος δεν ήταν κατακτητικός, αφού δεν στρεφόταν εναντίον ενός έθνους, μιας κρατικής υπόστασης, αλλά εναντίον μιας από τις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις σε μιαν εμφύλια σύρραξη. Κι επίσης η συμμετοχή μας, λόγω του ΝΑΤΟ, στον πόλεμο της Κορέας.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com