Μία δυνατή παράσταση στο Επί Κολωνώ

“Στη στεριά δεν ζει το ψάρι…”

Ήταν από τα τελευταία λόγια της Αθηνάς Χατζηεσμέρ, λίγο πριν από την εκτέλεσή της… Μία παράσταση, μία ζωή, μία αλυσίδα γεγονότων που όλους μας αφορά!

Συγκινήθηκα από την πρώτη κιόλας στιγμή, όταν η Αθηνά μετρούσε τους τοίχους των φυλακών, και αναλογίστηκα πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα σήμερα και πόσο ίδια!

Μία Αθηνά, η οποία μετράει τα πράγματα γύρω της με πήχεις άλλων διαστάσεων, μετρώντας τις καταστάσεις και τους ανθρώπους με το πραγματικό τους “μπόι”.

“Ονειρεύομαι έναν κόσμο που δεν θα χρειάζεται ήρωες και στους δρόμους θα δώσουν ονόματα όπως “Ευτυχία” και στα σπίτια αντί για αριθμούς θα έχουν στίχους από τραγούδια”! Αυτός ο κόσμος είναι όνειρο για όλες τις γενιές και είναι καθήκον μας να γίνουμε ο ήρωας που χρειαζόμαστε για να τον δημιουργήσουμε!

Ένα μεγάλο μπράβο στην ομάδα που έφτιαξε το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, που έφερε ξανά στην επιφάνεια την Αθηνά. Για λίγο μας υπενθυμίζουν μέσω του κοντινού παρελθόντος μας ποιοι είμαστε και ποιοι οφείλουμε να είμαστε.

Τα πρόσωπα είναι καθηλωμένα στους ρόλους τους πριν από την έναρξη της παράστασης και της σκηνικής δράσης.

Η Ηλιάνα Μαυρομμάτη αποδίδει διακριτικά τα στοιχεία της Αθηνάς Χατζηεσμέρ και προσπαθεί επιπλέον να δώσει μία εξατομικευμένη διάσταση της ηρωίδας, στο δραματικό πρόσωπο που ερμηνεύει,  με μεγάλη ευκρίνεια και καθαρότητα! Αισθανόμαστε υπερήφανοι που ανήκει στο δυναμικό της νέας γενιάς των ελλήνων ηθοποιών!

Τι να πούμε τώρα και για τον Ισίδωρο Πάτερο, που ως μουσικός εισάγει τον θεατή πολύ εύστοχα στο κλίμα της εποχής και δημιουργεί τις απαραίτητες γέφυρες σύνδεσης των γεγονότων; Μία ακουστική εμπειρία θέασης που κρατά το ενδιαφέρον της παράστασης αμείωτο με αυτές τις μουσικές προσεγγίσεις. Τα όργανα που χρησιμοποιεί είναι τρίχορδο μπουζούκι και μπεντίρ. Είναι αξιοσημείωτο να επαινέσουμε την επιλογή του τρίχορδου μπουζουκιού. Κάτι που δεν βλέπουμε συχνά στις μουσικές σκηνές, πόσο μάλλον στο θέατρο.

Η τέλεια οικονομία του έργου. Δύο πρόσωπα και ένας δραματικός σκηνικός χώρος. Χώρος και χρόνος συμπυκνωμένος σε μία ώρα και ένα τέταρτο, που ωστόσο περιέχει όλες της πληροφορίες για τις διόδους προς εκείνη την εποχή.

Το δυνατό κείμενο και η χορογραφία του έργου είναι εντυπωσιακά και κάνουν τον χρόνο να κυλάει πολύ γρήγορα! Γι’ αυτό ένα ξεχωριστό μπράβο στην Θαλασσιά Αντωνοπούλου που έγραψε το πολύ δυνατό κείμενο και στην χορογράφο Φαίδρα Σούτου!

Σας προτείνουμε να δείτε αυτή την παράσταση στο Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12, που πάντοτε παρουσιάζει σπουδαίες δουλειές.