Μικρό σχόλιο για την παρουσίαση της ποιητικής εικαστικού, όπως θα την αποκαλέσω, Τερέζας Βαλαβάνη στον Ιανό στις 15 Νοεμβρίου 2017!

Θα σταθώ στους αγγέλους που εισβάλλουν από παντού στο σύνολο έργο της αγαπημένης Τερέζας! Νεύοντας μας από το μέρος της ζωής το μυστικό, το μη φαίνον και εντούτοις λάμπον! Απάντηση στην υπαρξιακή της αγωνία που συνταρακτικά αποτυπώνουν τα ποιήματα της με αφοπλιστική παρρησία! “Άπω ελπίς” εξάλλου δεν είναι η απελπισία, όπως μας είπε ο Ελύτης; Ο ποιητικός της λόγος όπως και η εικαστική της δημιουργία διαπνέονται από έναν κοσμοπολιτισμό -με την έννοια του “ελληνικά” πανανθρώπινου- που αγγίζει αρχαία βάθη! Εμφανής ο παιδικός εαυτός, ο αθώος και σοφός, που ψυχανεμίζεται ένα “πέραν” φιλικό και ελπιδοφόρο! Αυτό που αγνοούμε και στο οποίο εντούτοις προσβλέπουμε για την λύση του δράματος! Ένα άγνωστο που κάνουν τόσο φιλικό οι άγγελοι, αυτοί οι φύλακες αλλά και ψυχοπομποί του χαμένου παραδείσου της των πάντων ενότητας και ευδαιμονίας! Και που ο αγγελοκρουσμένος εαυτός γνωρίζει! Όπως και το δώρο τους, ό,τι πιο πολύτιμο: τα φτερά μας! Καλοτάξιδες οι δημιουργίες σου αγαπημένη Τερέζα! Οι μουσικοί Ισίδωρος Πάτερος, Στέφανος Δορμπαράκης και Νίκος Παραουλάκης έκλεισαν την εκδήλωση χαρίζοντας μας ήχους βυζαντινούς και βυζαντινότροπους, καθαρούς σαν δροσερό νερό που αγλάισαν την ψυχή μας! Πάντα με καλό να σμίγουμε!

Σημαδιακός πάντως ο τόπος της γνωριμίας μας: Η Μονή Ασωμάτων στον Ψηλορείτη!