Ποια ήταν η Ιωάννα Στεφανόπολι;

       Η δημοσιογράφος Ιωάννα Στεφανόπολι γεννήθηκε το 1875 στην Αθήνα όπου και πέθανε το 1961. ΄Ηταν κόρη του δημοσιογράφου Αντώνιου Στεφανόπολι, εκδότη της γαλλόφωνης εφημερίδας Messager d’ Athѐnes (Αγγελιαφόρος της Αθήνας), γεννημένου στην Κορσική από οικογένεια μανιάτικης καταγωγής. Οπαδός της Μεγάλης Ιδέας, ο Στεφανόπολι ανέθρεψε την κόρη του Ιωάννα με ανάλογα ιδανικά. Το 1890, σε ηλικία 15 ετών, η Ιωάννα Στεφανόπολι ήταν μία από τις τρείς γυναίκες, μαζί με τη Φλωρεντία Φουντουκλή και την Ελένη Ρούσσου, που υπέβαλαν αίτηση για την εισδοχή τους στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η αίτησή τους απορρίφθηκε, όμως η νεαρή Ιωάννα τα κατάφερε τελικά να γίνει δεκτή στη Φιλοσοφική Σχολη, καθιστάμενη έτσι πρώτη φοιτήτρια σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Σε αυτό φοίτησε ως επισκέπτρια για μερικούς μήνες και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι.

Η Ιωάννα Στεφανόπολι ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία  και ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας του πατέρα της. Μετά το θάνατο του πατέρα της το 1913, της ανατέθηκε η διεύθυνση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ). Υπήρξε η πρώτη που έφερε ενώπιον της διεθνούς γνώμης το ζήτημα της ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων και συνετέλεσε στο να καθιερωθεί διεθνώς για το εν λόγω νησιωτικό σύμπλεγμα η ονομασία Δωδεκάνησος αντί για Ανατολικές Σποράδες που ήταν μέχρι τότε διαδεδομένη. Κατ’ εντολήν του Υπουργείου με το οποίο συνεργαζόταν η εφημερίδα Messager έγραψε σειρά άρθρων στα γαλλικά για το καθεστώς των νησιών, τα οποία αναδημοσιεύτηκαν σε αρκετές εφημερίδες, καθώς και ένα βιβλίο στα γαλλικά «Τα νησιά του Αιγαίου και τα προνόμιά τους». Το 1913 υποστήριξε την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου στην προσέγγισή του με την Αντάντ. Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού μετέβη στη Θεσσαλονίκη για να βρίσκεται στο πλάι της Κυβέρνησης Εθνικής Αμύνης. ΄Υστερα από την ήττα της βενιζελικής παράταξης στις εκλογές του 1920 διέκοψε την κυκλοφορία της εφημερίδας της Messager, αλλά την επανακίνησε το 1923 μέχρι το 1941 οπότε υποχρεώθηκε από τις κατοχικές δυνάμεις να διακόψει την κυκλοφορία της. Το 1951 της απονεμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση ο σταυρός της Λεγεώνας της Τιμής ως αναγνώριση και επιβράβευση των υπηρεσιών, τις οποίες είχε προσφέρει για τη σύσφιξη των πολιτικών και πνευματικών δεσμών μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com