Η άλωση της Κωνσταντινούπολης για τους Τούρκους

Είναι φυσικό κάποιο έθνος ή κράτος να γιορτάζει μια περιφανή νίκη του επί των εχθρών του. Είναι αυτονόητο να γιορτάζει την επέτειο κήρυξης ενός απελευθερωτικού αγώνα ή την ημέρα απελευθέρωσής του από τους κατακτητές τους. Είναι φυσικό να γιορτάζεται από ένα κράτος η ημέρα υπογραφής διεθνούς συνθήκης για τη σύστασή του. Αναρωτιέμαι ωστόσο πώς είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να γιορτάζει την ημέρα διάπραξης μιας τεράστιας ατιμίας από τους προγόνους του. Τούτο το πρωτοφανές για τα διεθνή δεδομένα, καθόσον είμαι σε θέση να γνωρίζω, συμβαίνει με τη σημερινή Τουρκία. Με μεγαλειώδεις πανηγυρισμούς, πάνδημη η Τουρκία γιορτάζει κάθε χρόνο, την 29η Μαϊου, την επέτειο άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή και της εφιαλτικής δήωσής της από αιμοδιψή και ληστρικά στίφη. Γιορτάζει δηλαδή την καταστροφή μιας αλλοτινής κραταιάς και λαμπρής πόλης, η οποία δεν είχε επιθετικές βλέψεις εναντίον της, καθώς και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Βέβαια είχε προηγηθεί πάνω από δύο αιώνες η εξίσου βάρβαρη άλωση της Βασιλεύουσας από τους Φράγκους, μόνο που τουλάχιστον η Δύση δεν επαίρεται γι’ αυτή τη βαρβαρότητά της. Σημειωτέον πως η Τουρκία γιορτάζει και ως εθνική εορτή υπό την επωνυμία «Ημέρα της Ανεξαρτησίας» τη συντριβή των Ελλήνων στο μικρασιατικό μέτωπο το 1922, παρόλο που είναι γελοίο να θεωρούν πως ανεξαρτοποιήθηκαν από έναν λαό τον οποίο κρατούσαν επί αιώνες υπό την κατοχή τους. Σαν να λέμε πως οι αφέντες ανεξαρτοποιήθηκαν από τους σκλάβους τους.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos blogspot.com