Περί τοπωνυμίων

Με την ευκαιρία της δημοσιότητας που έλαβε η σχεδιαζόμενη κατασκεύη του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, προστέθηκε στις επαρκέστατες, τολμώ να ισχυριστώ, γεωγραφικές γνώσεις μου και μια άγνωστη σε μένα έως τώρα βουλγαρική πόλη, μέχρι που διαπίστωσα ότι πρόκειται για την παραθαλάσσια πόλη του Εύξεινου Πόντου Πύργο, όπως μαθαίναμε άλλοτε στο σχολείο. Έτσι, για άλλη μία φορά εξακρίβωσα την τάση των επιλησμόνων Νεοελλήνων να απαρνούνται τις ελληνικές ονομασίες πρωήν ελληνικών περιοχών ή έστω και περιοχών όπου επί αιώνες άνθισαν μεγάλες ελληνικές κοινότητες, υιοθετώντας τις ονομασίες που τους δίνουν οι σύγχρονοι κάτοικοί τους ή οι μεταγενέστεροι κατακτητές τους. Κάνουμε, λοιπόν, λόγο για το Μποντρούμ και όχι για την Αλικαρνασσό, για την Αντάλια και όχι την Αττάλεια, για την Μπούρσα αντί για την Προύσα. Ακόμα και τη σύγχρονη Κωνσταντινούπολη αρχίσαμε σιγά σιγά να τη λέμε ή μάλλον μας υποβάλλουν υπούλως να τη λέμε Ιστανμπούλ, μολονότι και αυτό το τοπωνύμιο είναι ελληνικότατης προέλευσης (εις την Πόλιν). Και μη μού πουν κάποιοι τάχα μου προοδευτικοί, αλλά πάντως πολιτικά ορθώς σκεπτόμενοι συμπατριώτες μου ότι έτσι ονομάζονται στη γλώσσα των τωρινών κατοίκων τους οι πόλεις αυτές, γιατί τότε θα τους προκαλέσω και εγώ να αποκαλούν την Τεργέστη Τριέστε, τη Φλωρεντία Φιρέντσε, το Βερολίνο Μπερλίν, τις Βρυξέλλες Μπρυσέλ, το Βελιγράδι Μπέογκραντ κ.λπ. Άλλωστε και οι ξένοι λένε Άθενs αντί για Αθήνα, Κορφού αντί για Κέρκυρα ή Νικόζια αντί για Λευκωσία, χωρίς εμείς βέβαια να τους ζητάμε να αλλάξουν τον ιστορικό τρόπο τους να αποδίδουν στη γλώσσα τους τα δικά μας τοπωνύμια.

Φοίβος I. Πιομπίνος   piombinos.blogspot.com