Οι Απροσάρμοστοι στη σκηνή του Κυττάρου | Ανασκόπηση συναυλίας

Οι Απροσάρμοστοι έδωσαν την εικοστή ένατη συναυλία τους στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου, το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στο Κύτταρο. Και ήμουν εκεί για να τη ζήσω.

Γράφει η Χαρούλα Νικολαΐδου

Ο Βασίλης Στάης, υπεύθυνος του Κυττάρου εδώ και χρόνια, μου μετέφερε το κλίμα των συναυλιών αυτών και μου έλεγε: “Είσαι τρελή που δεν έχεις έρθει ακόμη. Δεν καταλαβαίνεις για τι πράγμα σου μιλάω” κ.λπ. Φέτος ήρθε και η σειρά μου.

–Πως αισθάνεστε που κάθε χρόνο έρχονται τόσες διαφορετικές γενιές και παρακολουθούν τη συναυλία σας με τόση αγάπη;

–Ε πώς θες να αισθάνομαι;! μου απάντησε γελώντας ο Αλέκος Αράπης, μπασίστας των Απροσάρμοστων τον οποίο και είχαμε καλέσει για συνέντευξη μία μέρα πριν από τη συναυλία. – Χαίρομαι. Το ότι έρχονται νέοι άνθρωποι, πιτσιρικάδες, μας τιμάει. Σε τιμούν με τα νιάτα τους.

Στέκομαι μπροστά στη σκηνή, ακριβώς κάτω από τον Αλέκο Αράπη και ζω τη συναυλία των Απροσάρμοστων. Δεν είναι μία συναυλία συνηθισμένη. Είναι οι φίλοι και συνδημιουργοί στη μουσική του Παύλου Σιδηρόπουλου, που αναλαμβάνουν να επικοινωνήσουν τα τραγούδια του Παύλου με τον κόσμο. Και αυτό το κάνουν κάθε χρόνο, εδώ και εικοσιεννιά χρόνια! Σε οποιαδήποτε άλλη συναυλία μπορεί να περιμένεις χίλια δυο πράγματα. Σε αυτή όμως όλα είναι διαφορετικά. Ο κόσμος είναι παρών, ενωμένος κάτω από την ίδια αγάπη που μοιράζεται για τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Ξέρει απ’έξω κι ανακατωτά κάθε στίχο, κάθε τραγουδιού. Άνδρες και γυναίκες, κορίτσια και αγόρια. Δίπλα μου στέκεται ένα δεκαεξάχρονο (;) ψηλό κορίτσι και πίσω μου ένας άνω τον πενήντα τύπος. Και παραδίπλα η γενιά των τριαντάρηδων και στο μπαρ εξήντα και πάνω. Όλοι είμαστε παρόντες.

Οι Απροσάρμοστοι υπήρξαν το σχήμα του Σιδηρόπουλου από τις αρχές του ΄80 και μαζί κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο “Εν Λευκώ” το 1982. Ύστερα ακολούθησαν οι δίσκοι “Zorba The Freak” (1985), “Χωρίς Μακιγιάζ” (1989) και ο μεταθανάτιος δίσκος “Άντε και καλή τύχη μάγκες” (1991).

Η συναυλία άνοιξε με το Welcome to The Show. Στη σκηνή είναι οι:

Οδυσσέας Γαλανάκης κιθάρα, Κυριάκος Δαρίβας ντραμς και Αλέκος Αράπης μπάσο.

Ο Αράπης αναλαμβάνει το τραγουδιστικό μέρος. Ο Δαρίβας με ροζ μπλούζα με την Britney Spears απάνω, με την απίθανη χιουμοριστική του διάθεση και ο Γαλανάκης, γλυκός και χαμηλών τόνων, παίζει δυνατά την κιθάρα του. Από την παρέα εδώ και αρκετά χρόνια λείπει ο Βασίλης Πετρίδης (κιθάρα) τον οποίο και μνημονεύει ο Αλέκος Αράπης στο μικρόφωνο, όταν χαιρετάει και τον Παύλο αλλά και ο Λουκάς Γκέκας (πλήκτρα).

Οι Απροσάρμοστοι παίζουν με όλη τους την ψυχή. Ακολουθούν τα κομμάτια “Απογοήτευση“, “Το βιβλίο των ηρώων του τρόμου“, “Voodoo Child“, “Underground με Strass“, “Ξέσπασμα“, “Κάποτε θα δεις”, “Αποκάλυψη“, “Η φαντασία στην εξουσία“, “Πες μου αν θέλεις κάτι”… όλα ένα κι ένα να ξετυλίγουν την απίθανη στιχουργική του Παύλου και το γκρουβ του σχήματος. (και τη δική μου εφηβεία…) Σκεφτείτε δεν προστέθηκε δεύτερη κιθάρα να συνοδεύει τα σόλο του Γαλανάκη. Ο Οδυσσέας Γαλανάκης έπαιζε μόνος του, τα πάντα! Καταλαβαίνεις πως δεν έχει καμία μα καμία σημασία το αν θα ακουστούν όλα άρτια. Και ουσιαστικά δεν υπάρχεις κανένας λόγος να μιλάμε για μουσική αρτιότητα όταν όλα εξυπηρετούν τον σκοπό της συναυλίας. Μνήμη και γιορτή. Αυτή είναι η ουσία της βραδιάς. Και οι τρεις μουσικοί, ήταν άψογοι.

Πεντακόσιοι άνθρωποι μέσα στο Κύτταρο τραγουδάμε δυνατά: “Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου. Βάλε ταχύτητα με την καρδιά”

Όλοι χορεύουμε με το “Πες μου αν θέλεις κάτι, κάτι ωραίο, κάτι απλό μ’αληθινό”.

Και τα χέι χέι, χόου χόου από το Ξέσπασμα βγαίνουν από τα στόματά μας σαν αληθινό ξέσπασμα χαράς και εκτόνωσης. Πριν απότο κομμάτι “Της Εθνικής Συμφιλίωσης” ο Αράπης λέει στο μικρόφωνο “Τώρα δώστε τα όλα” Και ξεκινάμε να “φτύνουμε” μαζί του τους στίχους “Δώδεκα μέτρα απ’την πόρτα σας και σας πέρα βρέχει“.

Ακολουθούν “ο Μπάμπης ο Φλου” και “το 69”, “στην Κ”, “Η ώρα του stuff” που τα τραγουδάει ο Σταμάτης Μορφονιός, τραγουδιστής των Απροσάρμοστων, που έχει ανέβει στη σκηνή. Η βραδιά συνεχίζεται με την παρουσίαση των τριών ολόφρεσκων κομματιών των Απροσάρμοστων, σε στίχους και μουσική του Μορφονιού: “Στοιχειωμένα σώματα“, “Κάτι ανθρωπάκια τόσο δα“, “Στην Ουτοπία“. Μαζί του ανεβαίνει και ο Χρήστος Βεντούρας (πλήκτρα).

Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν ως προάγγελος του ολοκληρωμένου δίσκου τους που θα εμφανιστεί τον Φεβρουάριο του 20. “Στην έξοδο, λέει ο Αράπης, σας περιμένει το CD μας με τα τρία τραγούδια. Black Friday απόψε!” Περιττό να πω ότι δεν έμεινε ούτε ένα από τα πεντακόσια αντίτυπα.

Οι Απροσάρμοστοι συνεχίζουν με τα “Η παράγκα του Θωμά” και “Το μπλουζ του αποχωρισμού” για να ακολουθήσει το εκρηκτικό σόλο στα ντραμς του Κυριάκου Δαρίβα. Ο οποίος Δαρίβας παίζει με τα πανέμορφα Ludwig amber vistalite ντραμς του, σαν αυτά του John Bonham που ο ίδιος αγαπάει πολύ. Πληροφορία που μου υπογραμμίζει με ιδιαίτερο ενθουσιασμό ο Tony Mojo Risin, πιστός φίλος των Απροσάρμοστων, ο οποίος Tony είναι μαζί μου στην μπροστινή γραμμή του κοινού και βιντεοσκοπεί με τρομακτική ψυχραιμία όλη τη συναυλία.

Δεν θυμάμαι σε ποιο σημείο οι Απροσάρμοστοι παίζουν το “Η” (Ηρωίνη). Δεν θυμάμαι διότι εκεί έγινε κόλαση. Ο κόσμος ξεσάλωσε, οι γυναίκες τραβήχτηκαν στα πλάγια και τα αρσενικά έγιναν ταύροι. Σκηνικό μάλλον αναμενόμενο για τους Απροσάρμοστους που παίζανε με ορμή και ταχύτητα ένα από τα καλύτερα – για μένα- ελληνικά ροκ τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ.

Ακολούθησαν τα τραγούδια: “Μου ΄πες θα φύγω”, “Τω Άγνωστω θεώ” για το οποίο προλόγισε ο Αράπης, ένα από τα πιο “δύσκολα” τραγούδια του Σιδηρόπουλου, “Ύστατη στιγμή”, το σέξι τραγούδι του, “Αν ήσουν φίλος”, “Ένα αναμνησιακό τραγουδάκι”, ” Ο Χαφιές”, “Κρίμα το παιδί”, “Χαρμάνης κι άφραγκος”, “Χωρίς αιτία”, “Φύγαν οι ρεμπέτες”, “Άντε και καλή τύχη μάγκες”, “Rock N’ Roll στο κρεβάτι”.

Η εικοστή ένατη επέτειος για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ήτανε γεμάτη χορό, νιάτα, αναμνήσεις, σεβασμό και πάθος που κατεβαίνει από τη σκηνή του Κυττάρου και συναντάει αυτό του κόσμου. Μία συνάντηση έκρηξη συναισθημάτων, rock n roll, ηδονής και αγάπης.

Υ.Γ. Το set list της συναυλίας καταγράφτηκε από τον Tony χάρη στην βιντεοσκόπηση που έκανε της συναυλίας.