Οι Echo Train λάμπουν | εντυπώσεις από το live στο Moriarty

Οι Echo Train λειτουργούν σαν ένα άτομο, μία οντότητα μουσική, με πέντε άτομα να λάμπουν ξεχωριστά και αυτόνομα επί σκηνής.

Είναι 2019 και από τον ελλαδικό χώρο, όπου το αγγλόφωνου ροκ γνωρίζει πρωτοφανή έξαρση , οι Echo Train λάμπουν ξεχωρίζοντας.

Γράφει η Χαρούλα Νικολαΐδου

Ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησαν το 2015 με τίτλο Memento Mori, είναι η πρώτη έκπληξη για τα αυτιά ενός μουσικόφιλου μυημένου στην ψυχεδελική ροκ σκηνή των 60’s. Οι συνθέσεις/τραγούδια, είναι γερές τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Όταν δε παρουσιάζονται επί σκηνής εκπλήσσεσαι ξανά από τη δύναμη των ατόμων της μπάντας που ενσαρκώνουν μπροστά στα μάτια σου την αλήθεια των συνθέσεων αυτών.

Η Ειρήνη Παναγοπούλου, Ren, είναι μία φιγούρα υπερταλαντούχα τόσο φωνητικά όσο και παρουσιαστικά. Η κοπέλα είναι καλλιτέχνης από κάθε άποψη. Από τον τρόπο που τραγουδάει, μέχρι τον τρόπο που χορεύει και τον τρόπο που ντύνεται.

Ο Γρηγόρης Κόλλιας, Greggy K. είναι σαν ινδιάνος εμφανισιακά και από τον τρόπο που παίζει κιθάρα μέχρι τον τρόπο που στέκεται, στον δικό του κόσμο, στο δικό του ταξίδι, ορίζει το μουσικό τοπίο του σχήματος απλά και μόνο από την προσωπικότητά του.

Ο Γρηγόρης Perico – Gregorio Perico στα ντραμς είναι η ισχυρή βάση, ο τροχός της αμάξης και ο Eddie Θεοφανίδης στο μπάσσο, η ήρεμη δύναμη.

Τέλος ο κιμπορτίστας Nick Sid είναι ο καταλυτικός παράγοντας του ψυχεδελικού ήχου των Echo Train και ο ενωτικός παράγοντας με την σκέπη του ήχου των πλήκτρων του αλλά και με τα φωνητικά του.

Την Παρασκευή 21 Ιουνίου, οι Echo Train παρουσίασαν μέρος της δουλειάς τους στο μπαρ Moriarty. Το Moriarty είναι ένα μικρό ζεστό μαγαζί επί της οδού Λαδά, απέναντι από το Μουσείο Αθηνών. Δεν υπάρχει σκηνή, έτσι οι μουσικοί είναι σε απόσταση αναπνοής με τους θαμώνες. Μόλις ξεκίνησε το πρώτο τραγούδι και η Ren λίκνισε το σώμα της όλο το μαγαζί αναφώνησε και χειροκρότησε. Η Ειρήνη εκφράζει τη θηλυκότητα και την ομορφιά της εσωτερικής της φύσης μέσα από όλο της το σώμα. Μέσα από τον πρώτο δίσκο Memento Mori, τραγούδια όπως το υπέροχο L.U.C.Y. , το φωνητικά απαιτητικό Who’s Out There και το ρυθμικο/μελωδικό Things You Cannot See η τραγουδίστρια σε κάθε λεπτό μας έπαιρνε μαζί της. Ο Γρηγόρης Κόλλιας τελευταίος στη σειρά όπως είχε παραταχθεί το συγκρότημα, γέμιζε με τον ήχο της semi-hollow κόκκινης κιθάρας του και την τελευταία γωνιά του μπαρ.

Η επιτυχία της μουσικής των Echo Train βασίζεται σίγουρα στις συνθέσεις αυτές καθ’ εαυτές, που δημιουργήθηκαν από το δίδυμο Ren – Greggy K. παρέα με διαφορετική ομάδα μουσικών από αυτή που είναι τώρα. Δίχως αμφιβολία η τεχνική και αισθητική της φωνής της Ren είναι ο καταλυτικός παράγοντας της προσωπικότητας των κομματιών.

Ταυτόχρονα όμως είναι μέγιστης σημασίας ο τρόπος που οι μουσικοί έχουν δομήσει το ηχητικό σώμα των τραγουδιών. Παρακολουθείς live με λίγα λόγια μία πραγματικά δεμένη ομάδα, που ο καθένας δουλεύει στο όργανό του ανεξάρτητος και συγκεντρωμένος αλλά ταυτόχρονα απόλυτα συντονισμένος και επικοινωνιακός με τα τα υπόλοιπα μέλη. Ωραίοι ψυχεδελικοί ήχοι από το Nord πλήκτρο του Nick Sid με μετρημένα σόλο και στιβαρή ηχητική παρουσία από τον ντράμερ Γρηγόρη Perico ο οποίος ακόμα και φυσιογνωμικά δίνει το χαρακτηριστικό ψυχεδελικό στυλ της μπάντας.

Βασικός στόχος αυτού του κειμένου είναι να αποδώσει την εικόνα των Echo Train και αμέσως να παρακινήσω τον αναγνώστη να κατευθυνθεί στο επίσημο κανάλι τους στο YouTube, έτσι ώστε να δει αλλά και να ακούσει. Μία από τις εκπλήξεις που περιμένουν τον επισκέπτη είναι η διασκευή – που ξεφεύγει από τα πλαίσια της διασκευής στα όρια της πρωτότυπης σύνθεσης – του ορχηστρικού κομματιού Portland 69 των αμερικανών Hunger (1969) , την οποία είχα την τύχη να την απολαύσω και στο live που αναφέρω.

Η Ren αρχικά έχει προσθέσει στίχους τους οποίους και απαγγέλλει, οι οποίοι προέκυψαν από τα συναισθήματα που της δημιούργησε το κομμάτι. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο ίδιος ο κιθαρίστας των Hunger έχει γράψει σχόλιο κάτω από το βίντεο τους , δίνοντας συγχαρητήρια και ευχαριστώντας τα παιδιά για αυτή τη διασκευή! Κατά τη γνώμη μου, αυτό που έχουν κάνει οι Echo Train είναι πολύ καλύτερο από το original.

Ακόμα μία ευχάριστη έκπληξη είναι η διασκευή του You’re Gonna Miss Me των αμερικανών 13th Floor Elevatots (1966) γεγονός που μαρτυράει την αγάπη του Greggy για την μπάντα αυτή σε βαθμό που, ο χαρακτηριστικός ήχος που βρίσκεται σε όλον τον δίσκο των Elevators, να εμφανίζεται και στα τραγούδια του δίσκου Memento Mori των Echo Train.

Παρόλα αυτά όσο έντονη και αν είναι η ψυχεδελική ροκ σφραγίδα του ήχου των Echo, ο Greggy είναι ένας μουσικός γαλουχημένος στην παιδεία της κλασσικής μουσικής, με σπουδές ανωτέρων θεωρητικών ( αρμονία-αντίστιξη-φούγκα). Για εκείνον η ματιά στη μουσική έχει τεράστια γκάμα και όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος μετά το ive, “όταν ξέρεις και κατέχεις τον τρόπο δομής, τότε μπορείς να καταλάβεις και να κάνεις τα πάντα”.

Οι Echo Train αυτό το καλοκαίρι βρίσκονται στις διαδικασίες ολοκλήρωσης του δεύτερου τους δίσκου. Είχαμε τη χαρά να ακούσουμε ένα τραγούδι από αυτόν στο live στο Moriarty. Επίσης έχει ήδη κυκολοφορήσει το single Horseriding από τον επερχόμενο δίσκο.

Η ικανοποίηση για μένα ολοκληρώθηκε μετά τη λήξη της συναυλίας, με τη γνωριμία μου με τα μέλη του συγκροτήματος, όπου και διαπιστώνω την θετική διάθεση, την απλότητα και το χαμόγελο των παιδιών αυτών. Και μία τελευταία εντύπωση που θέλω να καταγράψω είναι η απλότητα με την οποία οι ίδιοι βιώνουν την ύπαρξη τους ως μπάντα σε βαθμό που αναρωτιέμαι αν έχουν καταλάβει πόσο υψηλού επιπέδου μουσικοί είναι και πόσο ΟΝΤΩΣ οι Echo Train είναι μία από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες της ροκ μουσικής, με διαφορά χιλιομέτρων.

Facebook Page: https://www.facebook.com/EchoTrainTheBand/

Instagram: https://www.instagram.com/echotraintheband/?hl=el

Youtube: https://www.youtube.com/user/EchoTrainTheBand

Spotify: https://open.spotify.com/artist/1tu7dPTUTV46lcmlZdHEXc

Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη σελίδα των Echo Train στο Facebook.