Sonny Touch και Παιδί Τραύμα επί σκηνής | Ανασκόπηση συναυλίας

Ο Sonny Touch μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια, συναντήθηκε με τους μουσικούς του  και ανέβηκε σε αθηναϊκό σανίδι. Το Παιδί Τραύμα ακολούθησε αμέσως μετά. Και οι δύο διηγήθηκαν τις ιστορίες τους. Ο πρώτος με αγγλικό (και ρωσικό) στίχο, ο δεύτερος με ελληνικό.

Γράφει η Χαρούλα Νικολαΐδου

Στην οδό Ωγύγου 16 στο κέντρο της Αθήνας, το Σάββατο 30 Νοεμβρίου εκτυλίχθηκε μία ιστορία που την είδαν και την άκουσαν όσοι τυχεροί χώρεσαν στο μικρό κλαμπ Death Disco.

Ο Sonny Touch κυκλοφόρησε τον δίσκο Leave Space For The Little Animals πριν τέσσερις μήνες. Μέσα σε αυτόν εκτυλίσσονται έντεκα ιστορίες μέσα σε αφρικανικούς ήχους, με μία σύγχρονη παραγωγή με ηλεκτρονικά στοιχεία και θαυμάσια περάσματα από post punk και rock n roll επιρροές.

Όταν ο Δημήτρης Τάτσης βγήκε τηλεφωνικά στον αέρα της εκπομπής «Έντεκα με Μία» τον ρώτησα πως γίνεται αυτή η τόσο πυκνή παραγωγή να βγει live με φυσικά όργανα. Μου είπε θα είναι λίγο διαφορετικό, αλλά θα το προσπαθήσουμε. Και τελικά αυτό που βγήκε ήταν η διήγηση του δίσκου με έναν τρόπο ου ελάχιστα ενδιέφερε αν ήταν παρόμοιος με τον δίσκο. Ο Sonny Touch είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη που ακόμα και μόνος του με μία κιθάρα μπορεί να σε μεταφέρει σε κάθε μία ιστορία του με τρομερή ικανότητα μαγνητισμού. Η θεατρικότητά του που θαυμάσια αποτυπώνεται στον δίσκο, από κοντά είναι χωρίς υπερβολή σε διπλάσιο βαθμό, σε συνδυασμό με το ευκίνητο λιγνό του σώμα και την χορευτική κινησιολογία του. Θεατρικότητα στη φωνή, τα μάτια, το σώμα, όλο ένα πακέτο με την μοναδική μουσική του που τόσο όμορφα παρουσίασαν οι φίλοι του.

Πολύ καλός ο Χρύσανθος Χριστοδούλου στο σαξόφωνο και την ηλεκτρική κιθάρα, μαζί με την στιβαρή παρουσία της Εύας Ντούρου στα πλήκτρα και τα φωνητικά και τον χαμογελαστό και καλοδιάθετο Κωνσταντίνο Βελένη στα τύμπανα.

Η αφήγηση του Sonny Touch μεταφέρθηκε και κάτω από τη σκηνή, μαζί με την κιθάρα του, όπου ήρθε κοντά μας με αληθινό θάρρος και βλέμμα πάνω στα δικά μας βλέμματα.

Στο μεταξύ στο κοινό, στο κέντρο και μπροστά μπροστά, σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης του Sonny Touch, το κοκκινομάλλικο Παιδί Τραύμα με το ποτό στο χέρι, συμμετείχε ψυχή τε και σώματι στο μουσικό δρώμενο. Μου είχε πει όταν είχε έρθει ένα βράδυ στο μαγαζί που έπαιζα μουσική , πως όταν παίζει μαζί με άλλους σε συναυλίες, ξεχνάει πως είναι μέρος της συναυλίας και γίνεται ένας θαμώνας που ήρθε να ακούσει και να δει τους άλλους.

«Πίνω το ποτό μου, γίνομαι ένα με το πλήθος, χορεύω..». Έτσι έγινε και στο Death Disco μέχρι να έρθει η ώρα να ανέβει κι εκείνος στην σκηνή. Και όταν ανέβηκε μαζί με τους μουσικούς του ήταν σαν να ξύπνησα από τον κόσμο του Sonny Touch και να συνειδητοποίησα πως το μικρό κλαμπ του Death Disco είχε γεμίσει με όμορφο κόσμο που αληθινά γούσταρε όλη τη φάση του λάιβ. Το Παιδί Τραύμα που ακόμα δεν μας συστήνεται με το όνομά του, κοιτάει τους ανθρώπους από ψηλά με αληθινό θάρρος-θράσος. Έχει μία αφοβία το παρουσιαστικό του και μία μανία να σαρώσει το τώρα με όλη του τη δύναμη.

Επίσης ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που δημιουργεί προσωπική σχέση με το κοινό, στο οποίο και απευθύνεται με κάθε ευκαιρία: « Θα το πάμε έτσι χαλαρά; Ή θα χορέψουμε;» «θα χορέψουμεεε» «Ωραία, ελάτε τώρα όλοι πιο μπροστά», απαίτησε ξερά και ο κόσμος ανταποκρίθηκε.

«Τώρα θα παίξουμε και το τραγούδι για το οποίο ήρθατε όλοι», λέει. «Σαν Ιχθύς» . Ακούγεται ένα ομαδικό ναι και εκείνο απαντάει «Ου να μου χαθείτε» Αναφέρεται στο κομμάτι που κυκλοφόρησε με video clip σε σκηνοθεσία The Boy , το οποίο ανέβηκε Σεπτέμβρη του 2019 και έχει δεκάδες χιλιάδες προβολές στο You Tube.

Μία κοπέλα του φωνάζει να παίξει ένα κομμάτι των Ξύλινων Σπαθιών. Αυτός κοιτάει λίγο αμήχανα, Του λέει το είχες παίξει στην πρώτη σου εμφάνιση στο Tiki Bar! Και το Παιδί Τραύμα χαμογελάει. Το κοινό χτίζεται σιγά σιγά.

Σε άλλες στιγμές αρχίζει να λέει πως ανάμεσα στα τραγούδια θα μπορούσε να κάνει stand up comedy acts όμως επειδή μάλλον θα έβγαινε γελοίος τελικά, το αποφεύγει. Ο τρόπος που τα λέει, από μόνος του, δημιουργεί γέλιο. Το Παιδί Τραύμα αυτοσαρκάζεται όλη την ώρα και κάνει χιούμορ.

Ένας άλλος από το κοινό του φώναξε « είμαστε όλοι Παιδιά Τραύματα ». Δεν ξέρω αν ο ίδιος είναι έτοιμος για αυτές τις αντιδράσεις, όμως ήδη έχει καταφέρει να χτίσει προσωπική σχέση με το κοινό του. Και αυτό συμβαίνει και επειδή ο στίχος του είναι ελληνικός (και πάρα πολύ καλός).

Παρουσίασε τέσσερα καινούρια τραγούδια. Και τα τέσσερα πολύ δυνατά, με πολύ καλό στίχο: Ο παλιός ο χρόνος, Με λένε Μαρία, Ακαταλαβίστικο, Το Φόρεμα. Η γραφή του είναι διαπεραστική, τραγική, τραυματική και λειτουργεί φανταστικά στα λάιβ. Ο ίδιος στηρίζει πολύ καλά το έργο του.

Μαζί με το Παιδί Τραύμα έπαιξαν οι μουσικοί: Φωτεινή Τσακνάκη (πλήκτρα), Ρόλη Γιαμοπούλου (τύμπανα), Πέτρος Κρεμιζάκης (μπάσο) και Sophie Lies τραγούδι στο Ιχθύς.

Και οι δύο περιπτώσεις των μουσικών αυτών είναι αξιόλογες και με την πρώτη ευκαιρία που θα εμφανιστούν στην πόλη σας να πάτε να τους ζήσετε.