Ο Christopher King και η ελληνική συλλογή Why The Mountains Are Black

8 Μαρτίου, 2016

Κυκλοφορία συλλογής ελληνικής παραδοσιακής μουσικής από την δισκογραφική εταιρεία του Jack White

Why The Mountains Are Black – Primeval Greek Village Music: 1907-1960

Γιατί Τα Βουνά Είναι Μαύρα – Αρχέγονη Παραδοσιακή Ελληνική Μουσική: 1907-1960

Τα credits εκ πρώτης, τα παίρνει ο Jack White όπως είναι φυσικό, επειδή εκείνος είναι ο γνωστός της υπόθεσης, το όνομα, αλλά και ο δημιουργός της δισκογραφικής εταιρείας Thirdman Records. Όπως όμως συμβαίνει και με μία καλή μουσική κυκλοφορία, όλοι εκείνοι που συμμετέχουν κάθε φορά για την δημιουργία του δίσκου είναι συνυπεύθυνοι για την επιτυχία της και τη δημοτικότητά της. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση της Thirdman Records και συγκεκριμένα στην περίπτωση της κυκλοφορίας της ελληνικής μουσικής συλλογής από παραδοσιακά τραγούδια της Ηπειρωτικής Ελλάδας, της Καλαμάτας και των ελληνικών νησιών, υπάρχει ένας βασικός παράγοντας που κυρίως ευθύνεται για την κυκλοφορία αυτή.

Αναφέρομαι στον Christopher King, ο οποίος έχει βραβευτεί με Grammy ως παραγωγός, μηχανικός ήχου σε συλλογές που έχουν να κάνουν με την παραδοσιακή μουσική. Ο άνθρωπος αυτός είναι παθιασμένος με την ελληνική, κυριώς ηπειρωτική παραδοσιακή μουσική και επίσης είναι ο μεγαλύτερος συλλέκτης δίσκων 78 στροφών ηπειρωτικής μουσικής, στον κόσμο! Μπήκα στο προφίλ του στο Linked In ψάχνοντας πληροφορίες για εκείνον. Δείτε μία απο τις φωτογραφίες που έχει ανεβάσει..

AAEAAQAAAAAAAAaBAAAAJDdkMzkxYWE4LTdkYjYtNGY5MC04Mzg0LTliNTJlODRhNTU2OQ — “When you start to study the function, purpose of specific dances and instrumentals, you realize the music isn’t just about entertainment or good times, but it serves a medicinal or healing purpose. I’ve witnessed it firsthand; hearing a clarinet, people fall into a hypnotic state.” “Όταν ξεκινάς να μελετάς τη λειτουργία και το σκοπό συγκεκριμένων χορών και οργάνων, συνειδητοποιείς ότι η μουσική δεν είναι μόνο για διασκέδαση ή καλοπέραση, αλλά λειτουργεί ως φάρμακο ή ως θεραπεία. Έχω υπάρξει μάρτυρας αυτού από πρώτο χέρι. Ακούγοντας κλαρίνο, οι άνθρωποι πέφτουν σε υπνωτική κατάσταση”.

“I’m an auricular raconteur and sonic archeologist” , λέει για τον εαυτό του. Σε μετάφραση κατά προσέγγιση, “είμαι ένας ωτικός ανεκδοτολόγος και αρχαιολόγος του ήχου“. Και συνεχίζει: “Ακούω παλιά 78άρια που ηχογραφήθηκαν πριν να γεννηθούν οι γονείς μας και αυτοί οι παλιοί δίσκοι μερικές φορές μου μιλούν. Η δουλειά μου είναι να ξεγεννώ τις φωνές τους, να ράβω απάνω τους νέο κουστούμι ή δέρμα και να τους προσφέρω ως τροφή“.

Ο Chris έχει επισκεφτεί την Ηπειρωτική Ελλάδα πολλές φορές και έχει συνομιλήσει με τους κατοίκους των χωριών εκτενώς με σκοπό να μάθει την ιστορία τους και την κουλτούρα τους. Έχει παρευρεθεί σε πανηγύρια και έχει περάσει πολύ χρόνο με τους ντόπιους. Λατρεύει την Ήπειρο, τη μουσική της και τους κατοίκους της τόσο πολύ, που οι κάτοικοι του χωριού Βίτσα τον θεωρούν και επίσημα πολίτη του χωριού τους. ” Αυτή η μουσική (ηπειρώτικη) μου θύμισε τη μουσική της πατρίδας μου στην κεντρική Βιρτζίνια. Any village music is essentially country music. Η ηπειρωτική μουσική μου προκάλεσε την ίδια αίσθηση. Το γεγονός αυτό δεν ισχύει πια για τη σύγχρονη country”.

Σε σχέση με την δημιουργία και κυκλοφορία της συλλογής του, ο Chris λέει: “Είναι σωστό για τους Έλληνες – και τους μη Έλληνες, να γνωρίζουν αυτή τη μουσική. Όταν φέρνουμε στο μυαλό μας την ελληνική μουσική, σκεφτόμαστε μπουζούκια και σύγχρονια λαϊκά τραγούδια. Οι περισσότεροι νέοι, δεν έχουν ακούσει ποτέ αληθινά αυθεντικούς ήχους του ’20 και του ’30. Η ελληνική μουσική είναι ποικιλόμορφη, τεράστια και γιαυτό το λόγο αυτές οι συλλογές είναι τόσο σημαντικές. Δίνουν τη δυνατότητα στον κόσμο να ακούσει τη μουσική έτσι όπως αυτή ήταν πριν 100 χρόνια. Υπάρχει μία καθολική σημασία σε αυτό. Δεν είναι απλά ελληνική, είναι βαθειά ανθρώπινη μουσική. Η σημασία της ξεπερνάει την ελληνικότητα. Όλα τα ανθρώπινα όντα υποφέρουν και όλοι έχουν ανάγκη έναν τρόπο να διαχειριστούν τον πόνο τους πάνω στη γη. Η μουσική είναι η καλύτερη πανάκεια που υπάρχει”.

Η Thirdman records, αποτέλεσε την κατάλληλη ευκαιρία για τον Chris King και τη δουλειά του, ώστε αυτή να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό. Και συγχρόνως να ακουστεί η γνήσια ελληνική μουσική παντού. Ο άνθρωπος που υπήρξε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του Chris και του Jack White είναι η Susan Archie, η οποία είναι επί 19 χρόνια συνεργάτιδα του Chris. Η Susan έχει κερδίσει 2 φορές βραβείο Grammy για τον σχεδιασμό εξωφύλλων δίσκων μουσικής. Εκείνη λοιπόν, έφερε στους Jack White και Ben Blackwell της TMR τη δουλειά του Chris, τους έβαλε να ακούσουν τις ηχογραφήσεις της ηπειρωτικής μουσικής και τους εξήγησε ότι ο Chris αναζητά μία στέγη που θα αγκαλιάσει την εργασία του, η οποία όμως δεν έχει εμπορική ισχύ. Και ως γνωστόν, όπως εξηγεί ο ίδιος ο Chris, η επιλογή της TMR ήταν η πιο κατάλληλη, μιας και η εταιρεία δίνει προτεραιότητα στην αισθητική και όχι στο κέρδος.

Ο Ben Blackwell εξηγεί τους λόγους που τον έκαναν να δεχτεί τη δουλειά του Chris King: “Ήμουν φαν των συλλογών του Chris εδώ και καιρό, κι έτσι όταν ανέφερε ότι περεπιπτόντως έψαχνε μέρος να στεγάσει το Why The Mountais Are Black άδραξα την ευκαιρία. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να ακούσω το πρώτο τραγούδι του δίσκου[..]”

Ο Chris αναφέρει ότι μέρος της ομορφιάς αυτής την μουσικής, αποτελεί το γεγονός ότι ο ακροατής δεν μπορεί να καθορίσει την προέλευση αυτής! “They have no idea that it’s Greek or 100 years old. They may think it’s a psychedelic group.” “Δεν έχουν ιδέα ότι πρόκειται για ελληνική μουσική 100 χρονών! Μπορεί να πιστέψουν ότι είναι κάποιο ψυχεδελικό γκρούπ!”

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το σημείωμα που συνοδεύει την κυκλοφορία αυτής της συλλογής από την εταιρεία Thirdman Records. Προσέξτε τους χαρακτηρισμούς που δίνουν στην ελληνική μουσική:

“Σας παρουσιάζουμε ένα project το οποίο τελικά, μας ενέπνευσε πολύ περισσότερο από ότι θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει όταν αποφασίσουμε να το εντάξουμε κάτω από τη στέγη της εταιρείας: Why The Mountains Are Black (Greek Village Music: 1907-1960)/ Γιατί Τα Βουνά είναι Μαύρα ( Ελληνική παραδοσιακή μουσική: 1907-1960). Η συλλογή αυτή, που αποτελείται από δύο cd πρωτογενούς και ανισσόροπης ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, σε φάσεις ακούγεται σαν free jazz ή doom folk, με τα άγρια και εκστατικά της grooves και αποτελεί το αποτέλεσμα χρόνιας εξερεύνησης, επιτόπιας έρευνας και συλλογής από τον Christopher King – βραβευμένο με Grammy παραγωγό, μηχανικό ήχου, έφορο τέχνης και συγγραφέα. Συγκεντρωμένα από την ιδιωτική του συλλογή δίσκων 78 στροφών, ο King έχει συλλέξει τα τραγούδια και τη χορευτική μουσική εκείνη που περισσότερο διευρύνουν το νου (mind expanding) και αυξάνουν τη λίμπιντο (libido inducing) από την αγροτική ενδοχώρα της ηπειρωτικής Ελλάδας και τα νησιά της.

Τα τραγούδια αυτά είναι ανέκδοτα και ηχογραφήθηκαν στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, το πρώτο μισό του 20 αιώνα. Το εξώφυλο είναι έργο του Robert Crumb και της Susan Archie. Ένα υπέροχο ριζοσπαστικό δοκίμιο που προκαλεί για σκέψη πάνω σε αυτή τη μουσική, συνοδεύει την πολυτελή αυτή έκδοση.

Η συλλογή αυτή δεν απευθύνεται μόνο σε ιστορικούς και συλλέκτες του παλιού παραδοσιακού ήχου. Η μουσική της προκαλεί και ωθεί τα όρια του τι έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από τη μουσική, το σκοπό της και την προέλευσή της.

Θα βιώσετε μία πρωτοφανή μουσική μεταμόρφωση αμέσως μετά την ακρόαση!“

Ο Christopher King συνεχίζει με την επιστημονική και ανθρώπινη προσέγγιση του γύρω από την παράδοση της Ηπείρου, με τη δημιουργία ενός βιβλίου για την Ήπειρο, που θα κυκολοφορήσει από την W.W. Norton & Company τον επόμενο χρόνο. Επίσης θα κυκλοφορήσει ηχογραφήσεις του Κίτσου Χαρισιάδη (!!!), του σπουδαίου αυτού κλαρινετίστα. Παράλληλα, αναζητά πληροφορίες για τον Αλέξη Ζούμπα, τον σπουδαίο βιρτουόζο στο βιολί, που δραστηριοποιήθηκε τη δεκαετια του ’20 στην Αμερική, ενώ ο ίδιος ζητάει βοήθεια προς οποιονδήποτε έχει στοιχεία για αυτόν ( έλληνα και μη ) .

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Chris King μέσα από το προφίλ του στο LinkedIn ή στέλνοντας email στην Thirdman Records υπ΄όψιν του ιδίου. Δεν είναι όλοι απόμακροι αστέρες στην Αμερική κρυμμένοι πίσω απο την έπαυλή τους. Έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι δεν είναι έτσι τελικά, αυτοί τουλάχιστον που είναι πραγματικοί καλλιτέχνες.

Σούστα Ρεθυμνιώτικη

Sousta Rethymniotiki (Sousta Dance of Rethymno)

by G. Canteris & G. Gombakis