Περί των τελών κυκλοφορίας

Κάποτε, οι εντός του δακτυλίου διαβιούντες γιωταχήδες είχαν τη δυνατότητα να βγαίνουν έξω από την περιμετρική ζώνη μέχρι τις 7ης πρωινής και να επιστρέφουν «εντός των τειχών» από τη 15η ώς την 17η ώρα. Αυτή όμως η διευκόλυνση έχει πια καταργηθεί. Είμαι εκ πεποιθήσεως πεζοπόρος και δεν χρησιμοποιώ ποτέ, μα ποτέ, το αυτοκίνητό μου μέσα στην πόλη. Όμως επιμένω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα του να κυκλοφορώ κι εγώ, όπως άλλωστε και όλοι οι εκτός δακτυλίου διαμένοντες συμπολίτες μου, στα Μεσόγεια ή στην πα-ραλιακή λεωφόρο, να κάνω την εκδρομούλα μου στην Πάρνηθα ή το μπάνιο μου στο Σούνιο ή να δραπετεύω εκτός Αττικής, αντί να εγκλωβίζομαι αναγκαστικά στο κέντρο της Αθήνας και να ψήνομαι τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο από τον καύσωνα, επειδή απλώς και μόνο δεν είναι η ημέρα που κυκλοφορεί το αυτοκίνητό μου.
Αναρωτιέμαι αφελώς αν είναι συνταγματικώς ορθό να απαγορεύεται σε μια μερίδα Αθηναίων να κυκλοφορεί εκτός δακτυλίου, αφού της έχουν στερήσει τη δυνατότητα να βγαίνει έξω από αυτόν.
Όπως και όλοι οι ιδιοκτήτες τροχοφόρων πληρώνω τέλη κυκλοφορίας, για να κυκλοφορώ, υποθέτω. Ο νομοθέτης   με έχει ωστόσο εξαναγκάσει, μέρα παρά μέρα, σε υποχρεωτική ακινησία. Και τότε γιατί η πολιτεία με χαρατσώνει με ολόκληρο το ποσό των τελών κυκλοφορίας, αντί να μου παρέχει την έκπτωση που αναλογεί στις μέρες που δεν κυκλοφορώ; Το βρίσκω εντελώς άδικο να πληρώνω τα ίδια ακριβώς τέλη με εκείνους που κυκλοφορούν όλο το χρόνο στην Αττική, ενώ σε εμένα επιτρέπεται να κυκλοφορώ τις μισές μόνο μέρες της εβδομάδας.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος