Το Σχέδιο Β

Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία για το «Σχέδιο Β» της ελληνικής κυβέρνησης. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην έχει καταρτίσει μια κυβέρνηση όχι μόνο ένα αλλά πολλά εναλλακτικά σχέδια για διάφορες καταστάσεις που πιθανολογούνται να συμβούν. Τούτο ισχύει και για μια οικογένεια αλλά και για κάθε μεμονωμένο άτομο, που οφείλει να προετοιμάζεται για διάφορα ενδεχόμενα. Όπως γράφει ο νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν στο ιστολόγιο που τηρεί στην εφημερίδα New York Times, «το να προετοιμάζεται κανείς για κάτι που μπορεί να συμβεί δεν αποδεικνύει ότι θέλει κιόλας να συμβεί». Διαβάζω στην εφημερίδα ότι η Ιρλανδία ετοιμάζει από τώρα σχέδιο για το εντελώς αβέβαιο ενδεχόμενο εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας (Brexit) το 2017 από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Κατά πληροφορίες μου, το 1970, σε Σχολή Πολέμου του NATO γίνονταν επιχειρήσεις επί χάρτου για την περίπτωση διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό το πνεύμα πρυτανεύει κι όταν κάθε κράτος προβαίνει σε εξοπλιστικά προγράμματα, ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά του ετήσιου προϋπολογισμού του, μολονότι δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, αντί να περιμένει να του κηρύξουν τον πόλεμο για να εξοπλιστεί. Ειδάλλως τι νόημα έχουν οι στρατιωτικές δαπάνες ενός κράτους; ΄Αλλωστε, «αν θέλεις ειρήνη, παρασκεύαζε τον πόλεμο» (si vis pacem, para bellum), έλεγαν οι Ρωμαίοι

Φοίβος Ι. Πιομπίνος  piombinos.com