Γλωσσικά τινα (Ε’): η χρήση της λέξης “κούρσα”

Τελευταία χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα, εσφαλμένα κατά τη γνώμη μου, τείνοντας να καθιερωθεί τελικά, η λέξη κούρσα ως συνώνυμο της διαδικασίας εκείνης έντονου ανταγωνισμού για την κατάκτηση της νίκης έναντι των υπολοίπων. Πρόκειται εμφανώς για νεολογισμό, ο οποίος προέρχεται από την ιταλική λέξη corsa ή τη γαλλική course, που και οι δύο αυτές προέρχονται από τη μητρική λατινική cursus. Το ορθό όμως στην παραπάνω περίπτωση είναι να γίνεται λόγος για αγώνα δρόμου ή ταχύτητας. ΄Ετσι, αντί της φράσης : ξεκίνησε η κούρσα της διαδοχής στην ηγεσία του κόμματος, πρέπει να λέγεται ή να γράφεται η φράση: ξεκίνησε ο αγώνας δρόμου για τη διαδοχή στην ηγεσία του κόμματος. Επίσης η φράση: ο διεθνής αγώνας ταχύτητας των στρατιωτικών εξοπλισμών, αντί της εσφαλμένης φράσης: η διεθνής κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών. Στον αθλητισμό όμως ειναι αρκετά σύνηθες πια και επομένως καθιερωμένο να κάνουμε λόγο για την κούρσα των 1500 μέτρων. Αφήστε που για μας τους «εκδρομείς» των δεκαετιών του ’50 και του ’60 η κούρσα ήταν συνώνυμο κάθε μεγάλου, πολυτελούς και γρήγορου αυτοκινήτου, κάθε λιμουζίνας, που θαυμάζαμε στις αμερικανικές κινηματογραφικές ταινίες και σπανιότατα στους αθηναϊκούς δρόμους, κάθε σεβρολέτ, κάντιλλακ, ντεσότο ή πλύμουθ, που τις χαρακτηρίζαμε έκθαμβοι: κουρσάρες! Ο Μίμης Φωτόπουλος όμως των εγχώριων ασπρόμαυρων ταινιών της ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜΣ το πολύ πολύ να διέθετε ένα κουρσάκι.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος