Οι αγώνες δρόμου στην Αθήνα, ο εφιάλτης της πολύπαθης πόλης

Επανέρχομαι για νιοστή φορά σε ένα θέμα που καίει πολύ και εμένα και όσους επιμένουν να κατοικούν στο κέντρο της Αθήνας, αντί να μετακομίζουν εκτός του κλεινού άστεως. Τι θα γίνει επιτέλους με όλους αυτούς τους αγώνες δρόμου που διοργανώνονται κάθε λίγο και λιγάκι στο κέντρο της Αθήνας εγκλωβίζοντας και ταλαιπωρώντας αφάνταστα τους αγανακτισμένους κατοίκους. ΄Εχω πια χάσει τον έλεγχο με τον αριθμό των αγώνων που πραγματοποιούνται με διάφορες αιτίες (Μαραθώνιος, Ημιμαραθώνιος, Ποδηλατικός μεγάλος γύρος,  Ποδηλατικός μικρός Γύρος, «Αγώνας Ελπίδας – Ποτέ πια Ναζισμός» και τόσοι άλλοι ων ουκ έστιν αριθμός). Κάθε φορά εξοργιστική διαπίστωση για τους ταλαίπωρους έγκλειστους του κέντρου είναι η παντελής απουσία οργανωτικού πνεύματος και προνοητικότητας εκ μέρους των αρχών της πόλης. Θα μπορούσε να γινόταν καλύτερη διασπορά των αγώνων μέσα στο χρόνο αλλά και το χώρο. Γιατί θα πρέπει όλοι ανεξαιρέτως οι αγώνες, αλλά και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες να διέρχονται απαραιτήτως από τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας; Δεν είδα να γίνεται καμία πορεία η ποδηλατικός αγώνας στην Πατησίων, στην Αχαρνών ή στη Συγγρού. Δεν καταλαβαίνω γιατί, ενώ η έναρξη του Μαραθωνίου προγραμματίζεται στις 8 το πρωί στο Κάτω Σούλι, απαγορεύεται την ίδια ακριβώς ώρα στους κατοίκους του κέντρου να διασχίσουν καθέτως τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της Αμερικανικής Πρεσβείας; Γιατί δεν παρατηρείται η παραμικρή πρόνοια εκ μέρους του Δήμου Αθηναίων για όσους θέλουν να μετακινηθούν με τροχοφόρο και γιατί απεναντίας να υποχρεώνονται ακόμα και στις αργίες να ταλαιπωρούνται και να εκνευρίζονται προκειμένου να εγκαταλείψουν το κέντρο για να βρεθούν στην εξοχή;
Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com