Ο άνθρωπος ως δημιουργός υλικών μορφών

Ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός την ΄Υλη και παρεπομένως τις φυσικές μορφές, που πληρούν τη Δημιουργία Του, ενώ ο άνθρωπος το μόνο που είναι σε θέση να κάνει είναι να ανασυνθέτει, να αναπλάθει την υπάρχουσα ύλη, να δίνει νέα εμφάνιση στις υπάρχουσες φυσικές μορφές του Κόσμου της ΄Υλης, μεταπλάθοντές τες, να μεταποιεί τα υφιστάμενα πρωταρχικά μορφικά στοιχεία, τα οποία αντλεί από την υλική Δημιουργία και να φτιάχνει με αυτόν τον τρόπο νέες –κατά την άποψή του- μορφές. Οι ανθρωποποίητες μορφές δεν είναι, λοιπόν, τίποτε άλλο παρά αναπλάσεις, μεταποιήσεις της υφιστάμενης πρώτης ύλης, απλές ανασυνθέσεις –όσο μεγαλοφυείς κι αν μάς φαίνονται- κάποιων επί μέρους, φυσικών πάντοτε μορφών της υλικής Δημιουργίας σε νέα μορφικά σύνολα. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος δεν δημιουργεί τίποτα, αφού δημιούργημα θεωρούμε μόνον ό,τι φέρει τη σφραγίδα της Ζωής, ό,τι είναι στοιχείο Ζωής. Ο άνθρωπος απλώς παράγει, κατασκευάζει παντός είδους προϊόντα ή καλλιτεχνήματα.
Όταν ο αμερικανός αρχιτέκτονας, εφευρέτης, μηχανικός και ποιητής Ρίτσαρντ Μπάκμινστερ Φούλλερ (Richard Buckminster Fuller, 1895-1983) παρουσίασε για πρώτη φορά τον γεωδαιτικό εκείνο θόλο (Geodesic Dome) που θα παρέμενε από τότε πρίφημος με το όνομα του εφευρέτη του, η διεθνής αρχιτεκτονική κοινότητα χαιρέτησε ως πρωτότυπη και ευρηματική την ιδέα κατασκευής τού εν λόγω πρωτοποριακού οικοδομήματος. Αργότερα ωστόσο, το 1985 και πάντως μετά το θάνατο του αρχιτέκτονα, ανακαλύφτηκε πειραματικά στα ενδοαστρικά νεφελώματα, αφού προηγουμένως είχε εντοπιστεί θεωρητικά, μία τρίτη, άγνωστη μέχρι τότε και ισχυρότερη αλλοτροπική μορφή του άνθρακα, εκτός από τον αδάμαντα και τον γραφίτη: ο άνθρακας -60 (C60). Πρόκειται για ένα σφαιρικό μόριο αποτελούμενο από 60 άτομα άνθρακα, που, λόγω της ομοιότητάς του, μορφικά, με τον παραπάνω γεωδαιτικό θόλο, ονομάστηκε προς τιμήν τού αρχιτέκτονά του, μπακμινστερφουλλερένιο, και απλούστερα φουλλερένιο ή φουλλερίτης. Τούτο αποδεικνύει γι’ άλλη μία φορά περίτρανα ότι καμιά ανθρώπινη σύλληψη, ακόμα κι όταν μοιάζει καινοφανής, δεν είναι ουσιαστικά πρωτότυπη. Μια άλλη ασπόδειξη τούτου είναι οι ονειρικές μορφές που δεν τις έχουμε ξαναδεί ποτέ. Είναι άραγε οι άυλες αυτές μορφές απλώς προϊόντα της φαντασίας μας; Κι αν ευσταθεί αυτή η υπόθεση, από πού τις αντλεί η φαντασία μας; Μα από πού αλλού παρά από το Αιθερικό (ή αλλιώς Παγκόσμια Ψυχή) όπου υπάρχουν οι αιθερικές προτυπώσεις τους. Με αυτές συνδεόμαστε όταν βρεθούμε στην κατάσταση του ύπνου, κατά την οποία επιτελείται η μετάβαση της ατομικής μας ψυχής από το υλικό στο αιθερικό επίπεδο. ΄Αρα, τίποτα το ανθρωποποίητο δεν μπορεί να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αφού «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον». Απλώς έρχεται κάποτε η ώρα, η στιγμή, που αποσύρεται κάποια πτυχή του πέπλου, το οποίο καλύπτει την απειροαιώνια Αλήθεια, κι έτσι αποκαλύπτεται κάπως η Φύσις-΄Ισις.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com