Η Μπιγιόνσε στο Μουσείο του Λούβρου

Θριαμβολογούν οι γηγενείς ευρωλιγούρηδες με την άδεια που έδωσε το Μουσείο του Λούβρου, έναντι αγνώστου ποσού, στην τραγουδίστρια Μπιγιόνσε και τον Τζέι Ζι να γυρίσουν στις αίθουσές του ένα βίντεο κλιπ, ενώ εμείς απαγορεύουμε παρόμοια φαινόμενα στην  Ακρόπολη των Αθηνών και τον Παρθενώνα. Και καλά βέβαια πράττει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) και η ελληνική πολιτεία.  Κανείς βέβαια δεν έχει αντίρρηση να θαυμάσει το ημίγυμνο καλλίγραμμο σώμα της Μπιγιόνσε σε θεατρικές σκηνές, καμπαρέ, μπαρ ή κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες. Tην αφορμή για τη σύνταξη αυτού του κειμένου μάς την έδωσε ένα σχετικό άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, το οποίο ειρωνικά θεωρεί πως η Μόνα Λίζα ασφαλώς δεν θα πρέπει να σούφρωσε τα χείλη της με τη θέα του ημίγυμνου σώματος της Μπιγιόνσε. Κρίνουμε ωστόσο ότι περιττεύει να τονίσουμε ιδιαίτερα πως η Μόνα Λίζα δεν είναι ιερή εικόνα, αλλά προσωπογραφία κάποιας αστής της Αναγέννησης, ούτε να επισημάνουμε ότι το  Λούβρο είναι ένα πρώην ανάκτορο και νυν εκθετήριο έργων της παγκόσμιας τέχνης, πολλά από τα οποία, κυρίως οι αρχαιότητες, είναι προϊόντα κλοπής. Απεναντίας  ο Παρθενώνας είναι ένας ναός και επομένως ιερός -και τι ιερός!- τόπος, πνευματικός ομφαλός της Αθήνας, μητρόπολης του κόσμου, ανεξαρτήτως αν τούτο αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους και τους κάνει να σουφρώνουν τα χείλη τους. Και εν πάση περιπτώσει, γιατί το Λούβρο να είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή; Δεν είναι δα το Λούβρο, όπως το υπονοεί το άρθρο της εφημερίδας,  ένα σύμβολο, ώστε να διατρέχει τον κίνδυνο να αμαυρωθεί. Ο Παρθενώνας όμως, δημιούργημα ύψιστου κάλλους, ναός της Αθηνάς, θεάς της Σοφίας,  είναι επίσης το σύμβολο ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού που άνθισε επί της γης. Τι μάς ενδιαφέρει αν, όπως διατείνεται η εφημερίδα New York Times, το Λούβρο φιλοξενεί περί τα πεντακόσια γυρίσματα το χρόνο; Και τι μάς ενδιαφέρει τι κερδίζει σε χρήμα το Λούβρο απ’ αυτήν τη δραστηριότητά του; Επιτέλους ας πάψει μόνο το οικονομικό όφελος να πρυτανεύει στις αδειοδοτήσεις μας κι ας θέσουμε τέρμα, πρώτα εμείς, στην εμπορευματοποίηση των πάντων, και δη των ιερών και των οσίων.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com