Διάφορες καθιερωμένες παρερμηνείες ρήσεων της Εκκλησίας μας

      Η Εκκλησία μας έχει την τάση να τονίζει περισσότερο μια απαισιόδοξη άποψη της χριστιανικής διδασκαλίας από το να προβάλλει το χριστικό σωτηριολογικό μήνυμά της. Ενώ λοιπόν επιμένει να δείχνει στον άνθρωπο ότι πρέπει να σηκώσει το σταυρό του μέσα σε αυτόν τον  κόσμο των συμφορών και των δακρύων, δεν τονίζει όσο θα έπρεπε τη χριστική ρήση: «ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῑν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, κἀκεῑνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει». Αντ’ αυτού, είθισται η Εκκλησία μας να χαρακτηρίζει δούλο του Θεού τον πιστό, ενώ πουθενά στα Ευαγγέλια ο Χριστός δεν αποκαλεί τους ανθρώπους δούλους. Απεναντίας με το Πάτερ ημών μάς δείχνει ότι όλοι είμαστε παιδιά του ιδίου πατέρα και επομένως ισότιμα αδέλφια. Αυτό άλλωστε υποδηλώνει και ο απόστολος Παύλος με τη ρήση: «εἰ δἑ τέκνα, καὶ κληρονόμοι μἑν Θεοῡ, συγκληρονόμοι δἑ Χριστοῡ». Ο Χριστός απευθυνόμενος μάλιστα στους μαθητές Του στο ανώγειο πριν από τη σταύρωσή Του, λέει: «ὑμεῑς φίλοι μου ἐστε, ἐάν ποιῆτε ὅσα ἐντέλλομαι ὑμῑν. Οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῡλος οὐκ οἶδε τὶ ποιεῑ αὐτοῡ ὁ κύριος» (Ιω 15. 14-15). Επομένως άλλο είναι να αυτοχαρακτηρίζεται κάποιος από ταπεινότητα ως δούλος του Θεού, κι άλλο να τον χαρακτηρίζει η Εκκλησία ως τέτοιον.

      Ένα άλλο ζήτημα είναι η παγκοίνως γνωστή  ρήση «Πίστευε και μη ερεύνα», η οποία ωστόσο δεν αναφέρεται πουθενά στα Ευαγγέλια. Κάποιοι θεωρώντας τη ρήση αυτή αυθεντική, υποστηρίζουν πως το σωστό είναι «Πίστευε και μη, ερεύνα», δηλαδή πως το όλο θέμα είναι ζήτημα ενός κόμματος, το οποίο μπαίνει μετά τη λέξη μη, οπότε η πρόταση σημαίνει ότι είτε πιστεύεις είτε όχι, να ερευνάς. ΄Αλλωστε στα Ευαγγέλια βρίσκουμε την εντολή: «Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῑς δοκεῑτε ἐν αὐταῑς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν καὶ ἐκεῑναι εἰσὶν  αἱ μαρτυροῡσαι περὶ ἐμοῡ (Ιω. 5.39-40). Ο Χριστός όχι μόνο δεν είπε στον «άπιστο» Θωμά πίστευε και μη ερεύνα, αλλά απεναντίας τον προέτρεψε να ελέγξει με το ίδιο του το χέρι τις τρύπες από τα καρφιά Του. Σύμφωνα με τον Χρήστο Γιανναρά, η εν λόγω έκφραση αποτελεί «ένα σύνθημα άγνωστης προέλευσης». Πρέπει να ήταν σε χρήση από τους Ιησουίτες. Πάντως  η ανεξέταστη και αφελής αποδοχή αξιών και αξιωμάτων δεν αποτελεί ευαγγελικό αξίωμα.

       Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com