H έπαρση της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας

Η Γερμανία εμφανίζεται τελευταία συνεπαρμένη από την ισχύ της και συμπεριφέρεται με ανεπίτρεπτο τρόπο, με περίσσεια αλαζονεία προς τους εταίρους της. Δείχνει να έχει λησμονήσει τα δικά της κατά συρροή τερατώδη πεπραγμένα, να έχει διαγράψει τις θηριωδίες της, το εγκληματικό αιμοσταγές παρελθόν της, γεγονός που την κάνει να εμφανίζεται ως υπεροπτικός τιμητής άλλων λαών και κυρίως του ελληνικού τα τελευταία χρόνια, που μαστίζεται από βαθιά κρίση. Η Γερμανία δεν μπορεί να εμφανίζεται από θύτης ως χώρα που απειλείται από τη ραστώνη της Ελλάδας και να αντιμετωπίζει τους ΄Ελληνες ως γραφικούς χαραμοφάηδες που λιάζονται στα παραθαλάσσια κεντράκια πίνοντας ούζο. Η Γερμανία δείχνει κατάφωρα να εκδικείται τους τρείς λαούς που την ταπείνωσαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο: τον ελληνικό, τον σερβικό και τον ρωσικό, σε μια βεντέτα που εδώ και εβδομήντα χρόνια καλά κρατεί. Τη μεν Σερβία τη συρρίκνωσε μέσω της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, τη Ρωσία θέλει να την εξουθενώσει προς όφελος του φιλοναζιστικού τμήματος της Ουκρανίας και την Ελλάδα τη σφυροκοπεί οικονομικά.
Η Γερμανία αγνοεί –ή θέλει να αγνοεί, ως φαίνεται- πως δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται οι λαοί αποκλειστικά και μόνο με οικονομικά κριτήρια, πως μια χώρα δεν είναι μόνο οι οικονομικοί δείκτες της ή η επίτευξη οικονομικών στόχων αλλά οι άνθρωποί της. Το ελληνικό χρέος δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό πρόβλημα, αλλά πρωτίστως πολιτικό και βαθύτερα πνευματικής διάστασης –κι ο νοών νοείτω. Γι’ αυτό οι πολιτικοί μας, που διαπραγματεύονται με τους γερμανούς ομολόγους τους ή με ποιους άλλους μάς πολεμούν, πρέπει να τονίζουν συνεχώς την ηθική διάσταση του όλου τρόπου, με τον οποίο διαχειρίζονται οι χώρες αυτές το ελληνικό χρέος. ΄Αλλωστε το χρέος μας είναι, σε απόλυτα μεγέθη, ολίγιστο συγκρινόμενο με τα χρέη άλλων εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, όπως λόγου χάριν της Γαλλίας και της Ιταλίας. Εξάλλου η Γερμανία οφείλει να επανορθώσει πρώτα τα παντοειδή χρέη της προς την Ελλάδα (πολεμική αποζημίωση, επιστροφή του κατοχικού αναγκαστικού δανείου, επιστροφή κλεμμένων αρχαιοτήτων μας) προτού να έχει το θράσος να μάς κουνάει δασκαλίστικα και περιφρονητικά το δάχτυλο. Οφείλει επίσης να μην ξεχνάει ποτέ τα δικά της χρέη που γενναιόδωρα τής χαρίστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τη βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ που τής χορηγήθηκε δωρεάν –όχι υπό τύπο δανείου- προκειμένου να ανορθώσει την οικονομία της, αυτή που έσπειρε τον όλεθρο στην Ευρώπη και τη βύθισε στον ανείπωτο πόνο και στο χάος. Και να μην ξεχνάει επίσης πως ολόκληρη η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση επωμίστηκε το βάρος της ενσωμάτωσης της Ανατολικής Γερμανίας στη Δυτική.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com