Ερωτήματα προς τους υλιστές

Oι υλιστές κατέληξαν στην απόλυτη επιστημονική βεβαιότητα ότι το Σύμπαν  δημιουργήθηκε από ένα, πολυθρύλητο πλέον, big bang και η εξήγηση αυτή φαίνεται να τους ικανοποιεί πλήρως. Η εν λόγω όμως θεωρία, ενώ προτείνει μιαν απάντηση για το πώς εξελίχθηκε το Σύμπαν μετά τη δημιουργία του, δεν απαντά στο τι προηγήθηκε της δημιουργίας του. Κοντολογίς, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ισχύει η θεωρία του big bang, οι υλιστές δεν απαντούν στο λίαν εύλογο και βάσιμο ερώτημα του ποιος προκάλεσε αυτήν τη γενεσιουργό έκρηξη. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο πώς τίποτα δεν μπορεί να προκύψει από τό τίποτα και πως τα πάντα οφείλουν την ύπαρξή τους σε μια γενεσιουργό αιτία. Ο άγγλος αρχιεπίσκοπος William Paley (1743-1805) έγραφε: «Αν, περιπατώντας, σκοντάψω σε μια πέτρα, δεν θα αναρωτηθώ για την προέλευσή της, αφού μπορεί να βρίσκεται από αιώνες εκεί. Αν όμως βρω στο δρόμο μου ένα ρολόι, θα σκεφθώ ότι είναι το έργο ενός ωρολογοποιού, και δεν θα σκεφθώ ότι ξεφύτρωσε τυχαίως από τη γη και ότι δεν είναι το έργο ενός ρολογά. Πώς να δεχθούμε ότι το Σύμπαν με την τόση οργάνωση που το χαρακτηρίζει είναι απλώς ο καρπός καθαρής τύχης, ότι δεν υπάρχει μια οργανωτική Αρχή; Η επιστήμη αποφαίνεται πως η πολυπλοκότητα του Σύμπαντος δεν προϋποθέτει αναγκαστικά δημιουργό ή σχεδιασμό. Θεωρεί επομένως πως αυτή είναι αυθύπαρκτη; «΄Οχι», μάς λένε οι επιστήμονες, «αυτή οφείλεται σε φυσικούς και βιολογικούς νόμους». Δεν μάς λένε όμως ποιος νομοθέτης θέσπισε αυτούς τους νόμους.

Ας αφήσουμε όμως τις θεωρίες περί της δημιουργίας του Κόσμου κι ας περιοριστούμε στην επί της Γης εκδήλωση της Ζωής, η οποία σημείωσε δύο τεράστια άλματα που καλύπτονται με πυκνό μυστήριο και που η κατανόησή τους εγείρει πολλά ερωτηματικά. Το πρώτο αφορά το πέρασμα από το άβιο στο έμβιο. Προς το παρόν η επιστήμη δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πώς μπόρεσε να ξεπηδήσει η ζωή από την αστρική σκόνη. Το δεύτερο αφορά στο πώς ο ανθρώπινος νους συνέλαβε την τέχνη, την επιστήμη και τον εν γένει πολιτισμό.

Μπορεί η επιστήμη να εξηγήσει το πώς σκεφτόμαστε, ερωτευόμαστε και δημιουργούμε; Η επιστήμη μπορεί μεν να εξηγήσει τα αποτελέσματα αυτών των δράσεων, μπορεί κάλλιστα να περιγράψει τα φαινόμενα, όχι όμως τη γένεσή τους. Ο άγγλος βιολόγος Richard Dawkins ισχυρίζεται πώς είμαστε απλώς «μηχανές αναπαραγωγής γονιδίων», όμως δεν μάς λέει πώς εξηγείται το αίσθημα υπέρβασης που καταυγάζει κάποιες ανθρώπινες υπάρξεις, η έκσταση που καταλαμβάνει τον άνθρωπο μποστά στο κάλλος, η αποστροφή την οποία τού προκαλεί η ειδέχθεια. Πώς εξηγείται η χαρά και η θλίψη, η λύπη και ο οίκτος; ΄Αραγε να είναι απλώς και μόνο το αποτέλεσμα νευρικών συνάψεων οφειλόμενων σε αμείλικτες και τυφλές δυνάμεις της δαρβινικής και φυσικής επιλογής;

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com