Γλωσσικά τινα (ΡΞΔ’): η ξενομανία μας στην καθημερινή μας ομιλία

        Η γλώσσα μας έχει κατακλυστεί τα τελευταία χρόνια από αγγλικές λέξεις, τις οποίες χρησιμοποιούν οι πάντες κατά κόρον, όπως είχε κατακλυστεί από τις γαλλικές κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές 20ού αιώνα. Είναι βέβαια κατανοητό όταν πρόκειται για νεολογισμούς από το χώρο της καλπάζουσας τεχνολογίας, στον οποίο υστερεί η χώρα μας. Το ζήτημα καταντάει ωστόσο ανεπίτρεπτο εφόσον υπάρχουν ωραιότατες αντίστοιχες ελληνικές λέξεις, τις οποίες άλλωστε χρησιμοποιούσαμε μέχρι πρό τινος. Σημειωτέον ότι , όταν η ελληνική γλώσσα χρησιμοποιεί μια ξένη λέξη, δεν σημαίνει πως δεν διαθέτει, σχεδόν πάντοτε, και την αντίστοιχη ελληνική (π.χ. η λέξη «σαμποτάζ» λέγεται στα ελληνικά δολιοφθορά και η λέξη «ίντριγκα» λέγεται δολοπλοκία, μηχανορραφία, ραδιουργία), πράγμα που δεν συμβαίνει με τις ξένες γλώσσες, οι οποίες διαθέτουν μόνο τις ελληνικές λέξεις για να μιλήσουν για θέατρο, μουσική, χορογραφία, τραγωδία, φιλοσοφία, αριθμητική, μαθηματικά, γεωμετρία, θεολογία, χριστιανισμό, παθολογία, βιολογία, ψυχολογία και τόσα άλλα θέματα ων ουκ έστιν αριθμός.

Συνέχεια γίνεται λόγος για το «μπάτζετ» μιας επιχείρισης ή μιας εκδήλωσης, λες και η λέξη προϋπολογισμός κρίνεται φτηνιάρικος.

΄Εχει επίσης καθιερωθεί, κυρίως στο χώρο του θεάματος και γενικότερα της τέχνης, ο ξενόφερτος όρος «ιβέντ», ενώ υπάρχει η καταπληκτική λέξη δρώμενα, καθώς και η φρικτή λέξη «ρετροσπεκτίβα» αντί της αναδρομικής.

Η μεγάλη χρήση της λέξης «πρότζεκτ» τείνει να εξαφανίσει από το λεξιλόγιό μας τις αντίστοιχες πρόγραμμα και σχέδιο, και η λέξη «μίτινγκ» τις λέξεις σύσκεψη, συγκέντρωση, συνέλευση κ.λπ.

Συχνά πυκνά κάνει και την εμφάνισή του το απαίσιο ρήμα «ιντριγκάρω» αντί για το ρήμα εξάπτω τη φαντασία.

Και τι να πείς για την τελείως κακόηχη  λέξη «μπίτς» που μοιάζει με φτυσιά και που αντικατέστησε την κάπως καλύτερη λέξη «πλαζ», όταν διαθέτουμε την καταπληκτική σε μουσικότητα αντίστοιχη λέξη παραλία.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com