Γλωσσικά τινα (ΡΞΣΤ’): η αναφορική αντωνυμία «που»

Δεν θα κουράζομαι να το επαναλαμβάνω και γι’ αυτό θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά. Το αναφορικό «που» αντικαθιστά στη Νεοελληνική τις αναφορικές αντωνυμίες «ο  οποίος», «η οποία» και «το οποίο» στην ονομαστική και την αιτιατική πτώση τόσο του ενικού όσο και του πληθυντικού αριθμού, εφόσον βέβαια αυτές δεν συντάσσονται με προθέσεις, δεν υποκαθιστά  όμως με κανέναν τρόπο και τις όποιες προθέσεις συντάσσονται με τις εν λόγω αντωνυμίες.΄Ετσι, όταν η αναφορική αντωνυμία χρειάζεται μια πρόθεση, συντάσσουμε την πρόθεση με το κατάλληλο γένος και την κατάλληλη πτώση της αντωνυμίας «ο οποίος».

Επομένως, αποτελεί σοβαρότατο λάθος το λεχθέν από έναν δόκιμο συγγραφέα μας: «… στις εκδόσεις που συνεργάζομαι», ενώ έπρεπε να πει: «στις εκδόσεις με τις οποίες συνεργάζομαι», αφού δεν γίνεται με κανέναν νόμο να καταργηθεί η πρόθεση «με». Δεν λέμε: «ο διαβάτης που απευθύνθηκα», αλλά «ο διαβάτης στον –δηλαδή εις τον- οποίο απευθύνθηκα».  Το ίδιο αναπότρεπτο λάθος παρατηρήθηκε και κατά την ομιλία του κ. Αλ. Τσίπρα στη Διεθνή ΄Εκθεση Θεσσαλονίκης και μάλιστα με τεράστια μεγαλογράμματη μαύρη γραφή σε κόκκινο φόντο πίσω από τον ομιλητή, ώστε να μη μας μείνει η παραμικρή αμφιβολία πως επρόκειτο για απερισκεψία. ΄Ηταν λοιπόν γραμμένο στο πανό το σύνθημα: «Για την Ελλάδα που θέλουμε (σωστό!) –δηλαδή για την Ελλάδα  την οποία θέλουμε-, για την Ελλάδα που αγωνιζόμαστε (λάθος!) –δηλαδή για τη Ελλάδα για την οποία αγωνιζόμαστε. Η πρόθεση «για» πού πήγε; Φαίνεται πως χάθηκε καθ’ οδόν προς το συνέδριο.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com