Γλωσσικά τινα (ΤΔ΄): περί της ουσίας

      Η ελληνική γλώσσα είναι για να πέφτει κανείς στα γόνατα και να την προσκυνά. Πάντοτε μένω κατάπληκτος με τη δύναμη των λέξεών της και τη βαθύτερη σημασία τους που κρύβουν μέσα τους.  Μία τέτοια ωραία περίπτωση είναι και η λέξη ουσία. Η μία της έννοια σημαίνει την πραγματική υπόσταση ενός πράγματος, το είναι του, το σύνολο των βασικών στοιχείων από τα οποία αποτελείται και κατ΄επέκτασιν το βάθος του, τον πυρήνα του, το κεντρικό του σημείο.

      Η περιουσία μάς δηλώνει πως το σύνολο των υλικών αγαθών  που έχει κάποιο πρόσωπο και τα οποία μπορούν να αποτιμηθούν σε χρήμα δεν αποτελεί ουσία αλλά γυρνάει γύρω της.

      Η εξουσία υποδηλώνει πως όποιος  την κατέχει, όποιος δηλαδή έχει την ισχύ να επιβάλλει τη θέλησή του σε άλλους, να ελέγχει ένα άτομο, μία ομάδα, ένα κοινωνικό σύνολο, μία χώρα κ.λπ., βρίσκεται εκτός ουσίας.

       Η υπερουσία δηλώνει την πέρα της ουσίας κατάσταση, την άυλη, υπερκόσμια, ασύλληπτη, απρόσιτη στην ανθρώπινη γνώση κατάσταση, που βρίσκεται πέρα και πάνω από την ύλη, από την ουσία.

       Η απουσία χαρακτηρίζει την κατάσταση εκείνη κατά την οποία κανείς είναι απών, απουσιάζει από την ουσία. Είναι δηλαδή το ακριβώς αντίθετο της παρουσίας.

       Η λέξη συνουσία δηλώνει τη μέσω της ερωτικής συνεύρεσης, της γενετήσιας πράξης, μείξη της  ουσίας των συνουσιαζομένων.

       Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com