Γλωσσικά τινα (ΤΙΣΤ΄): η εσφαλμένη χρήση της προστακτικής

       Τα τελευταία χρόνια, μέσα στη γενική κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, καταργήσαμε  -λόγω βλακώδους απλοποίησης;-   την επέκταση του θέματος  των ρημάτων στους παρελθοντικούς χρόνους της ενεργητικής φωνής, ήτοι τον αόριστο και τον παρατατικό κατά μία συλλαβή, δηλαδή τη συλλαβική αύξηση (λ.χ. γράφω, έ-γραφα, έ-γραψα, παίζω, έ-παιζα, έ-παιξα, τρέχω, έ-τρεχα, έ-τρεξα). Συλλαβική αύξηση παίρνουν εσωτερικά και  τα δισύλλαβα ρήματα, που είναι σύνθετα με προθέσεις, εφόσον η αύξηση ε- τονίζεται: δια-γράφω –  δι-έγραψα, εγ-γράφω –  εν-έγραψα, παρα-πέμπω – παρ-έπεμψα,    περι-γράφω – περι-έγραψα, συν-θέτω –  συν-έθεσα.   ΄Επίσης καταργήσαμε σπανιότερα τη μεταβολή του αρκτικού φωνήεντος του θέματος σε άλλο φωνήεν σε απλά ή σύνθετα ρήματα,  δηλαδή τη  χρονική αύξηση (λ.χ. απευθύνω-απηύθυνα, αλλά και απεύθυνα, ελέγχω-ήλεγξα, αλλά και έλεγξα,  ελπίζω-ήλπισα.  Δυστυχώς όμως προσθέσαμε την αύξηση στην προστακτική.΄Ετσι, διάγραψε είναι η προστακτική του διαγράφω, όχι διέγραψε, απόκτησε, όχι απέκτησε, παράδωσε, όχι παρέδωσε,  παράπεμψε, όχι παρέπεμψε κ.τλ.

       Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos.com