Η δυστυχία του να είσαι ο Νίκος Δήμου

       Για πολλοστή φορά άκουσα από κάποιους «διανοουμένους», μεταξύ των οποίων κι από τον Νίκο Δήμου, την ανυπόστατη άποψη πως είναι απαράδεκτο να τους ζητείται να πληρώνουν ως φορολογούμενοι για την Εκκλησία της Ελλάδος ενώ δηλώνουν άθεοι. Τι μέγεθος βλακείας, μα την αλήθεια!  Τους πληροφορώ ότι κι εγώ πληρώνω ως φορολογούμενος για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς  ή για  την ελληνική παιδεία ενώ είμαι άτεκνος, καθώς και  για την κρατική τηλεόραση ενώ η τηλεοπτική συσκευή δεν μπήκε ποτέ στο σπίτι μου. ΄Εχω επίσης βαρεθεί να ακούω από κάποιους «προοδευτικούς», κατά δήλωσίν τους άθεους, αλλά καλοπροαίρετους και ανεξίθρησκους  αριστερούς ότι, μολονότι δεν  αποδέχονται  τον Ιησού ως Υιό του ανύπαρκτου κατ΄αυτούς Θεού, τού αναγνωρίζουν ωστόσο πώς υπήρξε  ένας μεγάλος επαναστάτης και υπερασπιστής των φτωχών και καταφρονεμένων.  Αντιλαμβάνονται  δηλαδή,  ούτε λίγο ούτε πολύ, τον Χριστό ως ένα είδος Τσε Γκεβάρα ή Φιντέλ Κάστρο. Εξάλλου δεν κατανοώ, αλλά πάντοτε εντυπωσιάζομαι, με το πόσο  χλευαστικά ή περιφρονητικά πολεμούν  οι «άθεοι», oι αγνωστικιστές, οι θρησκειομάχοι την όποια πίστη και πόσο πολύ, λυσσαλέα πολλές φορές, καταγίνονται με την κατάρριψη του «μύθου» του Θεού, λες και τους καίει το όλο ζήτημα, και  πάντως περισσότερο από όσο θεολογούν οι ένθεοι,  παρότι θα έπρεπε  να μην ενδιαφέρονται ποσώς για τα ζητήματα της πίστης και να μην τους απασχολεί διόλου η ύπαρξη ή μη του Θεού.

       Φοίβος Ι. Πιομπίνος       piombinos.com