Και πάλι για τον διεθνή διασυρμό της Ελλάδας

Με το τελευταίο θανατηφόρο κτύπημα της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι, δόθηκε η πολυαναμενόμενη από τους απανταχού Ανθέλληνες ευκαιρία να δοθεί ένα κτύπημα και στην Ελλάδα. ΄Ετσι ο διεθνής διασυρμός της χώρας που δεν λέει να σταματήσει τα τελευταία χρόνια, πήρε και πάλι δυσανάλογες για το γεγονός διαστάσεις. Βέβαια ο διασυρμός της χώρας μας άρχισε από τις κορώνες που έμπηξε ο εγχώριος Τύπος, τις οποίες αναπαρήγαγαν –άλλο που δεν ήθελαν- οι ξένοι δημοσιογράφοι. Μικροδιαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν μπροστά σε κάποιες ελληνικές πρεσβείες του εξωτερικού, εκπρόσωπος της Αμερικανικής Κυβέρνησης έστειλε συλλυπητήρια – οποία λεπτότης!- στην τραγική οικογένεια του θύματος, οι ξένες εφημερίδες ασχολήθηκαν εκτενέστατα με το ζήτημα του νεοναζισμού στην Ελλάδα κι ο αυστριακός πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου Χάνες Σβόμποντα απείλησε εμμέσως την προσεχή ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Τέτοιος ντόρος δεν έγινε για την Αυστρία όπου το ακροδεξιό κόμμα είναι ισχυρότατο, ούτε για το αντίστοιχο ουγγρικό, το Τζόμπικ, ούτε επίσης για το συναφές φιλλανδικό, το οποίο μάλιστα συγκυβερνά, αν δεν απατώμαι, τη χώρα. Το Ευρωκοινοβούλιο δεν αφιέρωσε ειδικές συνεδριάσεις για το εξόχως ανησυχητικό φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς σε ολόκληρη την Ευρώπη (το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, το δανέζικο Λαϊκό Κόμμα, το νορβηγικό Προοδευτικό Κόμμα, το αγγλικό EDL, τα πολωνικά πολιτικά μορφώματα της Εθνικής Αναγέννησης και της Πολωνικής Νεολαίας, το ελβετικό Λαϊκό Κόμμα, η βουλγαρική φασιστική οργάνωση Ατάκα κ.λπ.). Κι όμως όλα τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε ξενοφοβία, ομοφοβία, ρατσισμό, αντιμεταναστευτικό μένος, μισαλλοδοξία, αλυτρωτισμό και εθνικιστικό πάθος. Στην Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία παρατηρούνται καταδιώξεις των αριστερών οργανώσεων και επιθέσεις  εναντίον τσιγγάνικων καταυλισμών. Ωστόσο η Ευρώπη δεν  εκφράζει τη φρίκη της  για όλα αυτά. Κανείς δεν απείλησε τη Γαλλία, όπου προ ετών σημειώθηκαν εμπρησμοί σε ξενοδοχεία με μαύρους ενοίκους, όπου δολοφονούνται εν ψυχρώ από παρανοϊκά ομοφοβικά άτομα ομοφιλόφυλοι λόγω της σεξουαλικής τους ιδιαιτερότητας, όπου διώκονται σκαιότατα από την ίδια τη Γαλλική Κυβέρνηση και απελαύνονται οι τσιγγάνοι, αν και υπήκοοι ευρωπαϊκών χωρών, και όπου το ακροδεξιό κόμμα Εθνικό Μέτωπο υπό τη  Μαρίν Λεπέν εμφανίζει υψηλά ποσοστά, ανερχόμενης μάλιστα, δημοτικότητας. Κανείς δεν απείλησε την Αγγλία για τις συμμορίες νέων που σπέρνουν τον τρόμο στις υποβαθμισμένες συνοικίες των αγγλικών μεγαλουπόλεων. Κανείς δεν διέσυρε τις Η.Π.Α. για τα φονικά πού γίνονται κάθε τόσο στα σχολεία και τις πανεπιστημιουπόλεις τους. Στις 20 του παρόντος μηνός ένοπλοι άνοιξαν πύρ σε γειτονιά του νοτίου Σικάγου τραυματίζοντας δεκατρία άτομα, μεταξύ των οποίων κι ένα τρίχρονο αγόρι. Αυτή η επίθεση πραγματοποιήθηκε μάλιστα μόλις τρεις εβδομάδες μετά το ξέσπασμα βίας στην ίδια πόλη που άφησε πίσω της οκτώ νεκρούς και είκοσι τραυματίες. Σύμφωνα μέ έκθεση του FBI που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, πεντακόσιοι τέσσερις άνθρωποι ήταν θύματα δολοφονικών επιθέσεων το 2012. Κανένας ωστόσο έλληνας πολιτικός δεν διανοήθηκε βέβαια ποτέ να εκφράσει τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των θυμάτων αυτών των αμερικανών τρομοκρατών ή να εκφράσει τη φρίκη του, εκτός κι αν πρόκειται για θύματα ισλαμιστών τρομοκρατών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ολόκληρη η υφήλιος φρικιά και αισθάνεται βαθύτατο αποτροπιασμό, όπως λ.χ. για τα τρία θύματα του Μαραθωνίου της Βοστώνης, που επί μέρες αναφέρονταν στα πρωτοσέλιδα του Τύπου. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και για τις δεκάδες θύματα βομβιστικών ενεργειών, οι οποίες λαμβάνουν χώρα καθημερινά είτε στο Ιράκ είτε στο Αφγανιστάν και οι οποίες περνούν μόνο στα ψιλά των εφημερίδων, σαν να πρόκειται για συνήθη και αμελητέα συμβάντα.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos blogspt.com