Περί της μεταφοράς του αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα

«Μωραίνει ο Θεός ον βούλεται απολέσαι», λέγανε οι παλαιότεροι. Τον μωραίνει επίσης και η πάροδος του χρόνου και τα ανελέητα γηρατειά. Ο Νίκος Δήμου, αξιόλογος στοχαστής, διέρρηξε τις προάλλες τα ιμάτιά του για το γεγονός ότι μεταφέρθηκε το άγιο Φως από το ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων στην Αθήνα με κρατικό –άκουσον!- αεροπλάνο και το υποδέχθηκαν –άκουσον, άκουσον!- με τιμές αρχηγού κράτους. Ο ίδιος σκανδαλισμός συμβαίνει επίσης κάθε φορά που έρχεται στην Αθήνα κάποια από τις ιερότατες εικόνες της Παναγίας. Την ίδια ωστόσο πάνδημη υποδοχή τούς επιφυλάσσουν και οι ορθόδοξοι Σλάβοι, προκαλώντας το χλευασμό των αγνωστικιστών, των αθεϊστών, των πάσης φύσεως σκεπτικιστών ή ρασιοναλιστών –βλέπετε ότι δεν υπάρχει ελληνική λέξη γι’ αυτό τον όρο- διανοουμένων της συμφοράς, καθώς επίσης κι όλων των οπαδών των λουθηρανικών ή καλβινιστικών αποκλίσεων.
Φαίνεται πως ο Νίκος Δήμου, αν και γεννημένος στη χώρα μας, με τα «γαλλικά όμως και το πιάνο του», δεν έχει διόλου αντιληφθεί την πνευματικότητα της Ορθοδοξίας ούτε έχει οσφρανθεί, δυστυχώς γι’ αυτόν, την ευωδία της, η οποία ευτυχώς συγκινεί βαθύτατα τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Αντιπαρέρχομαι ως εντελώς γελοία την ιερή δυνασχέτισή του για τα έξοδα που κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο η μεταφορά του Φωτός. Αυτά ειδικά τα έξοδα θα οδηγήσουν τη χώρα μας στην πτώχευση(!)
΄Ερχομαι στην ουσία του ζητήματος. Ο Νίκος Δήμου το βρίσκει τελείως λογικό να υποδέχονται οι ελληνικές αρχές με τιμές αρχηγού κράτους την κα ΄Ανγκελα Μέρκελ αλλά το βρίσκει παράλογο, ίσως και εξοργιστικό, για την εικόνα «΄Αξιόν εστί». Από την εποχή της λήξης της εικονομαχίας με την αναστύλωση των εικόνων, ο Νίκος Δήμου δεν έχει, ως φαίνεται, εννοήσει πως η προσκύνηση των εικόνων δεν γίνεται προς ένα μπογιατισμένο σανίδι αλλά προς την ιδέα που ενσαρκώνει το εικονιζόμενο ιερό πρόσωπο. Απλώς η εικόνα χρησιμεύει ως μέσον αναγωγής προς αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με το άγιο Φως της Αναστάσεως. Οι τιμές αποδίδονται προς την ύψιστη ιδέα του πνευματικού θείου Φωτός που ζωογονεί την υφήλιο, προς αυτήν ταύτη τη ζώσα Ζωή.
Η αυστηρότατη απαγόρευση της απεικόνισης όχι μόνο του Θείου αλλά και προσώπων, καθώς και η παντελής έλλειψη ιερών εικόνων από τις συναγωγές και τα τζαμιά απηχεί μια σχετική ιδεολογία όλων των σημιτικής καταγωγής λαών, η οποία είναι ξένη προς το ελληνικό πνεύμα. Γι’ αυτό μόνο η απεικόνιση δειγμάτων του φυτικού βασιλείου και τα πανέμορφα αραβουργήματα επιτρέπονται στη διακόσμηση των μουσουλμανικών τεμενών. Απεναντίας οι ΄Ελληνες μόνο τις θείες Ιδέες πάσχισαν ανέκαθεν να εκφράσουν -και το κατάφεραν- με την τέχνη τους, και μόνο τις θείες Ιδέες προσκύνησαν μέσω της τέχνης τους. Γι’ αυτό δεν υπήρξε παραστατική, ρεαλιστική τέχνη στην Ελλάδα. Οι ΄Ελληνες εξέφρασαν με μοναδικό και ανεπανάληπτο παγκοσμίως τρόπο την υπέρβαση της ύλης μέσω ακριβώς της ύλης. Τρανή απόδειξη αποτελεί η αρχαία αγαλματοποιία. Το ίδιο κατόρθωσαν και οι Βυζαντινοί μέσω της ζωγραφικής των ιερών εικόνων.

Εξάλλου ο χαρακτηρισμός μετα βδελυγμίας και σαρκασμού από τους αθεϊστές και τον Νίκο Δήμου της προσκύνησης των ιερών εικόνων ως ειδωλολατρικής έκφρασης εκ μέρους των πιστών είναι ανυπόστατος, γελοίος, αν όχι βλακώδης. Το ίδιο ισχύει και για το χαρακτηρισμό από τους χριστιανούς ως ειδωλολατρών των αρχαίων προγόνων μας.   Κανένας ωστόσο λαός δεν υπήρξε ποτέ ειδωλολατρικός, ούτε αυτοχαρακτηρίστηκε ποτέ ως τέτοιος. Αυτός ο χαρακτηρισμός επινοήθηκε από τον Χριστιανισμό για να πλήξει τους εθνικούς. ΄Ολοι οι λαοί το Εν λάτρεψαν, απλώς διέφεραν και διαφέρουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο εξέφρασαν τη λατρεία τους προς το Θείον. Ακόμα και οι λεγόμενοι χλευαστικά -από την “πολιτισμένη”  Δύση- ανιμιστές, το Θείον λατρεύουν σε καθετί το άψυχο ή κάθε έμβιο ον που συναντούν στη Φύση, σε κάθε εκδήλωσή Του στον κόσμο της ύλης.  Οι αρχαίοι μας πρόγονοι με τον ύψιστης πνευματικότητας και ανυπέρβλητο παγκοσμίως μέχρι σήμερα πολιτισμό που ανέπτυξαν δεν μπορεί να ήταν -και βέβαια δεν ήταν- τόσο πρωτόγονοι, παιδαριώδεις ή αφελείς ώστε να λατρεύουν ξόανα και μαρμάρινα αγάλματα. Αυτά αποτελούσαν  για τους Αρχαίους απλώς τα διάμεσα, ακριβώς όπως για τους χριστιανούς οι ιερές εικόνες, προκειμένου να ανάγονται στις Ιδέες που αυτά αντιπροσώπευαν και να κοινωνούν με την ιερή υπερουσία του Σύμπαντος.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos blogspot.com