Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και το Κυπριακό

Ολέθριος υπήρξε ο τρόπος που ο «εθνάρχης» -αλήθεια ποιος τον αποκάλεσε αυθαίρετα έτσι;- Κωνσταντίνος Καραμανλής χειρίστηκε το Κυπριακό με μοιραίο συνεργάτη τον τότε υπουργό επί των Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ, συνάπτοντας τη συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου. Ειδικότερα την 11^η Φεβρουαρίου 1959 αποφασίστηκε από τους εκπροσώπους της ελληνικής και της τουρκικής κυβέρνησης η συνομολόγηση συμφωνίας που θα οδηγούσε στην ίδρυση ενός νέου κράτους, της Κύπρου, μέχρι τότε αποικίας της Μεγάλης Βρετανίας. Στη συνέχεια, το αντικείμενο της συμφωνίας τους επικυρώθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1959 στο Λάνκαστερ Χάουζ του Λονδίνου από τη Μεγάλη Βρετανία, τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο -άλλον αρχομανή, ολέθριο «εθνάρχη»- ως επικεφαλής της ελληνικής κοινότητας και τον Φαζίλ Κουτσούκ ως ηγέτη της τουρκικής κοινότητας της Κύπρου. Μη λησμονούμε πως τότε υπηρετούσε ως πρεσβευτής της Ελλάδας στο Λονδίνο ο Γιώργος Σεφέρης.  Τα σχόλια είναι δικά σας. ΄Ηταν η μέρα που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τη χαρακτήρισε ως την ευτυχέστερη της ζωής του. Κατόπιν τούτων η ανεξαρτησία της Κύπρου έλαβε επισήμως υπόσταση στις 16 Αυγούστου 1960.

    Οι συμφωνίες εκείνες περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων απαράδεκτων όρων, ένα πολιτειακό σύστημα που χαρακτηρίστηκε διεθνώς συνταγματικό τέρας, η τήρηση του οποίου ανατέθηκε σε τρεις εγγυήτριες δυνάμεις: το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτές τις εγγυήσεις επικαλέστηκε η Τουρκία για να εισβάλει το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο και εξακολουθεί να τις επικαλείται. Με το σύστημα αυτό επισημοποιήθηκε ο διχοτομικός θεσμικός διαχωρισμός του κυπριακού λαού σε δύο κοινότητες, οι οποίες αναγνωρίζονταν ως συνιδρυτικά ισότιμα μέρη, παρόλη τη μεγάλη αριθμητική τους διαφορά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θεσμοθετήθηκε ένα τύποις ανεξάρτητο και κυρίαρχο υποκείμενο διεθνούς δικαίου, του οποίου όμως η ανεξαρτησία δεσμευόταν βάσει του πλαισίου της Συνθήκης Εγγυήσεως από τρεις επικυρίαρχες δυνάμεις. Σημειωτέον ότι η τουρκική επέλαση προς την Αμμόχωστο που ονομάζεται ως Δεύτερος Αττίλας πραγματοποιήθηκε έχοντος ήδη του Κωνσταντίνου Καραμανλή επιστρέψει στην Αθήνα και αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας την 24^η Ιουλίου 1974 με τη σύμφωνη γνώμη του χουντικού καθεστώτος που είχε δημιουργήσει τις συνθήκες για την τουρκική εισβολή. Σημειωτέον επίσης ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δέχθηκε να μεταμφιεστούν σε κοινοτική διαφορά τα εγκλήματα κατοχής και εθνοκάθαρσης που συνέβησαν στη Μεγαλόνησο, την οποία δεν επισκέφθηκε ποτέ.

      Φοίβος Ι. Πιομπίνος      piombinos.com