Περί των ελαιώνων της Αττικής

Εδώ και δεκαετίες γνωρίζουμε ότι ο κατ’ ευφημισμόν ελαιώνας του Βοτανικού είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος. Και οι διάφορες ελληνικές κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη στήν εξουσία θυμούνται κάθε τόσο νά εξαγγέλλουν μεγαλόστομα την πρόθεσή τους να τον αναβαθμίσουν. ΄Ετσι, για νιοστή φορά, παίζεται γιά τον Βοτανικό η ίδια φάρσα, και ο θόρυβος που δημιουργείται σβήνει και αυτός σαν πυροτέχνημα ανταλλαγής φραστικών διαξιφισμών μεταξύ των εκπροσώπων των διαφόρων κομμάτων. Ωστόσο όλοι οι κρατικοί και εν γένει δημόσιοι παράγοντες δείχνουν να παραβλέπουν ένα  άλλο φρικτό οικολογικό έγκλημα που διαπράττεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, στήν πίσω πλευρά του Υμηττού, εις βάρος του ελαιώνα, αλλά και των αμπελώνων, αυτή τη φορά των Μεσογείων, του μόνου πνεύμονα ανάσας που είχε καταφέρει –κακήν κακώς- να παραμείνει στην Αττική μέχρι που άρχισε η ανέγερση του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Όποιος βάδισε σε τούτα τα μέρη έχει δει τα αφάνταστης ομορφιάς αιωνόβια ελαιόδεντρα, που θα είχαν ανακηρυχθεί, σε άλλα κράτη, μνημεία υπέρτατου φυσικού κάλλους. Εγκαινιάζοντας το τμήμα της Αττικής Οδού που οδηγεί στο νέο αεροδρόμιο, ο πρώην υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είχε διαβεβαιώσει, θέλοντας προφανώς να μας καθησυχάσει, ότι τα γύρω οικόπεδα θα διατηρούσαν τη γεωργική τους χρήση. Σαν να μη γνωρίζουμε πως η διάνοιξη και μόνο του πιο δευτερεύουσας σημασίας δρόμου συνεπάγεται βενζινάδικα, συνεργεία αυτοκινήτων, εστιατόρια, καντίνες και λοιπά κτίσματα που αλλοιώνουν ανεπανόρθωτα το τοπίο. Άλλωστε αυτό είχε ήδη συμβεί με την  Αττική Οδό πριν ακόμη ολοκληρωθεί. Και ενώ η κυβέρνηση είχε εξαγγείλει, εν οψει των Ολυμπιακών αγώνων, τη φύτευση χιλιάδων καλλωπιστικών φυτών, συνέτεινε στο να τσιμεντοποιηθούν από τότε στρέμματα ολόκληρα αλλοτινών ελευθερων  χώρων  μέ τη δική τους αυτοφυή βλάστηση.΄Ετσι, όπως η επάρατη ΕΡΕ με τον τότε αυταρχικό ιδρυτή και ηγέτη της έχει χρεωθεί απέναντι στην ιστορία και τις επερχόμενες γενεές με τη σχεδόν ολοσχερή καταστροφή του άλλοτε κλεινού άστεως (παράδοσή του στούς εργολάβους και στο τσιμέντο, μπάζωμα του Ιλισού καί ξήλωμα του τραμ μεταξύ άλλων), έτσι και το ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του θα πάρει πάνω του το κρίμα για το ρήμαγμα της υπόλοιπης Αττικής.
Και όλα τούτα συμβαίνουν εν ονόματι της ανάπτυξης εις βάρος ενός τοπίου απαράμιλλου κάλλους καί ύψιστης πνευματικότητας, που γέννησε το μέτρο, τη λιτότητα καί τηνυπέρτατη αισθητική του δωρικού κίονα. ΄Ομως όλα αυτά αποτελούν, ως φαίνεται, ψιλά γράμματα για άτομα που εμφορούνται από κερδοσκοπική νοοτροπία και παγκοσμιοποιημένη αυταρέσκεια. Ας μη λησμονούν ωστόσο ότι στην Αττική, και συγκεκριμένα στον Ραμνούντα, έχει η θεά Νέμεσις το σημαντικότερο ιερό της.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.blogspot.com