Περί ενός «ιστορικού γεγονότος»!

Αφού ήδη από τον 19ο αιώνα κατακλύσαμε τους ιερούς ναούς και τα εξωκλήσια μας με τις γλυκερές εικόνες ενός ξανθού Χριστούλη καθώς και με κάθε είδους θρησκευτικούς πίνακες στο κακόγουστο ύφος των Ναζαρηνών ζωγράφων, αφού εκτοπίσαμε τις αυθεντικές φορητές εικόνες από τους λατρευτικούς χώρους για τους οποίους φιλοτεχνήθηκαν, και τις κλείσαμε σε μουσεία όπου δεν τις προσκυνάμε πιά αλλά τις θαυμάζουμε, αξιολογώντας τες απλώς ως έργα τέχνης, καταλήξαμε τώρα να μετατρέπουμε και τους ιερούς ναούς σε συναυλικούς χώρους.
Αναφέρομαι σε μία συναυλία δυτικής μουσικής που διοργανώθηκε στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος, υπό τις ευλογίες και με την παρουσία μάλιστα του Αρχιεπισκόπου καθώς και του Προέδρου της Δημοκρατίας, εν ονόματι ενός κακώς εννοούμενου προοδευτισμού. Στην πραγματικότητα ωστόσο πρόκειται για χειρίστου είδους πιθηκισμό συνηθειών και πρακτικών της λατινικής και της προτεσταντικής κυρίως Εκκλησίας, που εκκοσμικεύουν και αποϊεροποιούν οικτρά το ορθόδοξο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι. Να χαίρονται, λοιπόν, οι εμπνευστές και οι διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης την “ωραία επανάσταση” που συντελέστηκε, κατά τα λεγόμενά τους, στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, «ένα ιστορικό γεγονός που θα άλλαζε για πάντα την αυστηρή, στενόμυαλη όψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας»! Κι όμως θα μπορούσε αυτή η συναυλία να είχε κάλλιστα πραγματοποιηθεί στην ομώνυμη πλατεία του ναού, και μάλιστα με ακούσματα οικεία στους ξένους περίοικους. Ενώ τώρα φαντάζομαι πόσο θα συγκινήθηκαν οι εξαθλιωμένοι μουσουλμάνοι της γειτονιάς από τη μουσική του Κορέλλι!
Κάποιοι όμως δικοί μας «προοδευτικοί» ιθύνοντες φαίνεται να λησμονούν ότι κάθε πράγμα έχει τον καιρό του αλλά και τον τόπο του. Και ότι δεν είναι συντηρητισμός να σέβεσαι τα φυσικά και ιστορικά όρια της παράδοσης της κάθε κοινωνίας. Και επίσης ότι όπως οι ιερές εικόνες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση –ούτε αισθητική ούτε ιδεολογική- με τους ζωγραφικούς πίνακες, ακόμα κι όταν αυτοί είναι θρησκευτικού περιεχομένου, έτσι και η βυζαντινή μουσική δεν είναι συναυλιακό είδος, ούτε βέβαια οι εκκλησίες μας συναυλιακοί χώροι, που οικοδομήθηκαν γιά την ακουστική τέρψη μουσικόφιλων ακροατών.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.blogspot.com