Περί της ομοιογένειας των μορφών

Τα ανθρώπινα όντα είναι μεν διαφορετικά μεταξύ τους, μοναδικά και ανεπανάληπτα, όμως η διαφορετικότητά τους δεν αποκλείει την πιθανότητα ομοιογένειας μεταξύ κάποιων απ’ αυτά ως προς, λόγου χάριν, τις κλίσεις, τον τρόπο εκδήλωσης, τα ενδιαφέροντα, τις συνήθειές τους κ.λπ. Οι άνθρωποι μπορεί να είναι δηλαδή ομοιογενείς ως προς τις αρετές που εκφράζουν, δεν παύουν ωστόσο να διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τον τρόπο και το βαθμό που τις εκφράζουν.
Μέσα στη φύση παρατηρούμε, διαπιστώνουμε πως η δύναμη της ομοιογένειας συντελεί στο να συναθροίζονται, να συγκεντρώνονται και να ομαδοποιούνται οι μορφές του ίδιου είδους έτσι ώστε να δημιουργείται ένα ιδιαίτερο, τρόπον τινά, περιβάλλον για κάθε επί μέρους είδος, μέσα στο οποίο αυτό να υπάρχει και να δρα με ασφάλεια.
Μέσα σε τούτο λοιπόν το κλίμα ομοιογένειας, το οποίο ευνοεί τη συγκέντρωση των ομοειδών ή ομοιογενών ατόμων, κάθε άτομο της ύλης έλκει προς τον εαυτό του το άτομο του δικού του στοιχείου, τα δε άτομα συνενούμενα σχηματίζουν έτσι μια φυσική μορφή, η οποία βρίσκεται συνήθως σε στενή γειτνίαση με άλλες ομοειδείς μορφές. Τούτος είναι ο λόγος που οι άνθρωποι είθισται να ζουν κατά οικογένειες και κατά ευρύτερες κοινωνικές ομάδες όπως οι κοινότητες, οι φάρες, οι κάστες, οι φυλές, τα έθνη κ.λπ. Το ίδιο άλλωστε παρατηρούμε να συμβαίνει και με τα υπόλοιπα θηλαστικά, τα πτηνά, τα έντομα και τα ψάρια που ζούν συνήθως σε αγέλες, σε κοπάδια, σε σμήνη, σε σμάρια. Τα δάση αποτελούνται από χιλιάδες ομοειδή δέντρα (π.χ. το ελατόδασος, το πευκόδασος κ.ά.), και οι φυτείες από ομοειδή φυτά (π.χ. ζαχαροκάλαμα, μπανάνες, καφεόδεντρα κ. ά.). Το ίδιο βέβαια ισχύει επίσης για όλες τις φυσικές μορφές άβιας ύλης. Ο άνθρακας ανευρίσκεται σε ανθρακοφόρα κοιτάσματα, ο χρυσός σε χρυσοφόρα, τα διαμάντια σε αδαμαντοφόρα και το πετρέλαιο σε φλέβα πετρελαίου. Τούτο αποδεικνύει περίτρανα πως κάθε μορφή χρειάζεται το ιδιαίτερο, συγγενικό της περιβάλλον για να «υπάρξει».

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com