Περί του παρόντος

     Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, όταν αναφερόμαστε είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον, αυτό το κάνουμε στο παρόν, που είναι κατ’ ουσίαν ο μόνος υπαρκτός χρόνος. Αναπολούμε, λοιπόν, τα περασμένα ή προγραμματίζουμε τα μελλοντικά σ’ ένα διηνεκές παρόν. Ο ιερός Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ) το εξέφρασε θαυμάσια ως εξής: «Αυτό που φαίνεται προφανές είναι ότι ούτε το μέλλον, ούτε το παρελθόν υπάρχει […] Υπάρχουν τρείς χρόνοι: το παρόν του παρελθόντος, το παρόν του παρόντος και το παρόν του μέλλοντος. Αυτά τα τρία είδη χρόνου υπάρχουν στο πνεύμα μας, και δεν τα βλέπω πουθενά αλλού. Το παρόν του παρελθόντος είναι η μνήμη· το παρόν του παρόντος είναι η άμεση διαίσθηση, και το παρόν του μέλλοντος είναι η προσμονή». Εν τέλει όμως το παρόν είναι τόσο φευγαλέο που ούτε κι αυτό υπάρχει. Μόνο το αδιάστατο παρόν υπάρχει, αφού ο χρόνος, όπως άλλωστε και ο χώρος, είναι ανυπόστατοι στον  κόσμο του Πνεύματος.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com