Περί της κρατικής συνέχειας

     ΄Ολοι κάνουμε λόγο για τη συνέχεια που πρέπει να χαρακτηρίζει τη λειτουργία της κρατικής μηχανής όπως συμβαίνει σε όλα τα ευνομούμενα δυτικά κράτη, σε αντίθεση προς ό,τι συνηθίζεται στα περισσότερα  ασιατικά και αφρικανικά κράτη. Ως προς αυτό το ζήτημα, δυστυχώς και η Ελλάδα συγκαταλέγεται στα τριτοκοσμικά  τοιαύτα. Δεν είναι δυνατόν  κάθε φορά που αλλάζει η  κυβέρνηση στη χώρα μας, να αλλάζουν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής, οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης, οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων,  οι διοικήσεις των κρατικών Τραπεζών, των Οργανισμών Κοινής Ωφελείας, της Δημόσιας Υγείας, οι διευθυντές των Μουσείων, των Πολιτιστικών Οργανισμών  κ.ά. Είναι απολύτως απαράδεκτο οι μεταβολές αυτές να αποφασίζονται αυταρχικά από τον μονοκράτορα πρωθυπουργό. ΄Ετσι διασπάται βίαια η κρατική συνέχεια και εγκαθίσταται μακρόχρονη θεσμική αναξιοκρατία, αφού ο αποχωρών λειτουργός δεν προλαβαίνει συνήθως να  ολοκληρώσει το έργο του, ενώ ο παραλαμβάνων  λειτουργός χάνει πολυτιμότατο χρόνο προκειμένου να ενημερωθεί για τα νέα του καθήκοντα, τα οποία ενδέχεται να είναι εντελώς αντίθετα από εκείνα που ασκούσε μέχρι τότε. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την επιλογή και το διορισμό των Υπουργών.

        Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos.com