Περί της υπογεννητικότητας των Ελλήνων

      Πολύς θόρυβος γίνεται περί της υπογεννητικότητας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες διάχυτη είναι η ανησυχία περί του πρακτέου. Γνωστό είναι επίσης πώς όσο πιο φτωχές είναι κάποιες οικογένειες τόσο πολυπληθέστερες είναι. Τρανό παράδειγμα είναι οι τριτοκοσμικές χώρες και οι τσιγγάνοι. Αρκεί να περιδιαβάσει κανείς στις πέριξ της Ομόνοιας γειτονιές για να δεί τις λαθρομετανάστριες να σέρνουν μαζί τους δυο-τρία κουτσούβελα. Οι ευρωπαϊκές οικογένειες αδυνατούν όμως να αναθρέψουν πάνω από δύο παιδιά η καθεμία. Σήμερα βέβαια βρίθουν οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι βιοτικές συνθήκες έχουν μεταβληθεί σε σχέση με τις παλιές και η οικονομική πίεση είναι έντονη στα σημερινά νοικοκυριά. Σκέφτομαι ωστόσο τις μικρασιάτισσες και πόντιες γιαγιάδες μας που κατέφυγαν στην Ελλάδα μόνο με τα ρούχα που φορούσαν και παρ’ όλ’ αυτά ανέθρεψαν όλες τους γύρω στα έξι ή οκτώ παιδιά, από τα οποία τούς πέθαναν δυο-τρία, τα σπούδασαν και τα έκαναν ωφέλιμα στοιχεία της κοινωνίας. ΄Αρα η οικονομική κρίση δεν αρκεί για να αιτιολογήσει την υπογεννητικότητα των Ελλήνων, αφού χειρότερη μοίρα και πιο δυσοίωνες προοπτικές από εκείνες των  ελλήνων προσφύγων  δεν έχουν από τότε υπάρξει. Τι να στενοχωριόμαστε ωστόσο αφού το πρόβλημα της υπογεννητικότητας θα λυθεί στη χώρα μας από τους εισβάλλοντες, ομολογουμένως αξιολύπητους, μετανάστες , οι οποίοι προωθούν άθελά τους τη δημογραφική αλλοίωση της Ελλάδας;

     Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com